به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم ، لایحه بودجه سال 98 منتشر شد که در آن، بودجه نهادهای اصلی ورزش یعنی وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و کمیته ملی پارالمپیک با افزایش تقریباً 10 درصدی مواجه شده است.
* افزایش بودجه ورزش در مقابل کاهش بودجه برخی نهادها
بودجه وزارت ورزش برای سال 98 نزدیک به 1166 میلیارد تومان، کمیته ملی المپیک 74.5 میلیارد تومان و کمیته پارالمپیک 31.6 میلیارد تومان تعیین شده، این در حالی است که برخی ارگانهای دیگر بودجهشان نسبت به سال جاری کاهش داشته است. بنابراین حداقل میتوان به این نکته توجه کرد که بودجه ورزش نسبت به سال گذشته کم نشده است.
* سال کسب سهمیه المپیک و پارالمپیک
سال 98 سال بسیار مهمی برای ورزش ایران است، چرا که سهمیههای المپیک و پارالمپیک 2020 توکیو در مسابقات این سال توزیع خواهد شد. به همین دلیل باید نگاه ویژهتری به این رقابتهای کسب سهمیه داشت. کاروان ایران در المپیک 2016 با 64 ورزشکار و در پارالمپیک هم با 11 ورزشکار شرکت کرد و به ترتیب موفق به کسب 8 و 24 مدال شد. حداقل انتظار جامعه ورزش این است که این تعداد ورزشکاران بیشتر شود که به تبع آن، امکان کسب مدال هم بیشتر خواهد شد. رسیدن به این هدف ممکن نخواهد بود، مگر با برنامهریزی منظم و اعزام ورزشکاران به تورنمنتهای مختلف که این کار هم در سایه بیشتر شدن بودجه ورزش صورت میگیرد.
* افزایش 10 درصدی کفاف اردوها و اعزامها را میدهد؟
درست است که بودجه وزارت ورزش و کمیتههای المپیک و پارالمپیک 10 درصد افزایش یافته، اما باید افزایش هزینهها را نیز در نظر گرفت. در ابتدای سال 97 هزینهها با دلار 4200 تومانی انجام میشد، اما قیمت این ارز حالا حدود 10 هزار و 500 تومان است. در چنین شرایطی هزینه اعزامها که تعدادشان کم هم نخواهد بود، 2.5 برابر شده، در حالی که بودجه نهادهای اصلی ورزش تقریباً 10 درصد افزایش یافته است.
سوال اصلی این است که آیا برنامهریزی خوبی برای سال سخت قبل از المپیک صورت میگیرد؟ آیا تیمهای مختلف به راحتی میتوانند در مسابقات کسب سهمیه شرکت کرده و اردوهای خود را برگزار کنند؟ آیا کاروانهای ایران حداقل با همان تعداد قبلی در المپیک و پارالمپیک شرکت خواهند کرد؟ اینها سوالاتی است که مسئولان این سه نهاد باید به آنها پاسخ بدهند و این نگرانی را از جامعه ورزش دور کنند.
* پول و مدال، رابطهای دو سویه برای کسب موفقیت
بدون شک پرافتخارترین دوره حضور کاروان ایران در المپیک مربوط به سال 2012 لندن میشود؛ جایی که کشورمان 5 طلا، 6 نقره و 2 برنز کسب کرد و در رده پانزدهم قرار گرفت. البته باید به این نکته هم اشاره کرد که نقره نواب نصیرشلال به دلیل دوپینگ نفر اول، در حال تبدیل شدن به طلا است و در این صورت درخشش کاروان ایران بیش از گذشته میشود.
این افتخارآفرینی در سایه این اتفاق خوب رقم خورد که آن، تزریق یک بودجه خوب در سال قبل از المپیک بود. قرار بود در سال 2010 بازیهای همبستگی کشورهای اسلامی به میزبانی ایران برگزار شود، اما این اتفاق رخ نداد تا بودجه در نظر گرفته شده برای این بازیها که رقم بالایی بود، صرف آمادهسازی تیمها و اعزام برای کسب سهمیه المپیک شود. این شرایط در نهایت برای ورزش ایران مثبت بود، چرا که کاروان کشورمان پرافتخارترین دوران حضورش در المپیک را تجربه کرد.
برخلاف 2012 لندن، برای المپیک 2016 ریو این شرایط رقم نخورد تا ایران فقط 8 مدال بگیرد و در رده 25 بایستد. توجه به این نکته نشان میدهد که افزایش بودجه و رفع مشکلات برگزاری اردوها و اعزامها در مسیر کسب سهمیه المپیک، چقدر میتواند در رسیدن به موفقیت در المپیک 2022 موثر باشد.
* نوبت افزایش درآمدزایی فدراسیونهاست
یکی از مسائلی که فدراسیونهای ورزشی با آن دست به گریبان هستند، این است که بیشتر آنها چشم به دست وزارت ورزش، کمیته المپیک و کمیته پارالمپیک دارند. در واقع حیات و ممات برخی فدراسیونها وابستگی مستقیمی به بودجه دریافتی از این سه نهاد دارد. درست است که این سه نهاد باید مسئولیت را بر عهده بگیرند و در نهایت پاسخگو باشند، اما نباید از نقش فدراسیونها به راحتی چشم پوشید. فدراسیونها باید تحرک بیشتری نسبت به گذشته در موضوع درآمدزایی داشته باشند تا خدایی ناکرده فعالیتهایشان به دلیل بیپولی کمرنگ نشود.
* توجه بیش از پیش به فدراسیونهای مدالآور و المپیکی
ورزش ایران تاکنون فقط در چهار رشته کشتی، وزنهبرداری، تکواندو و دوومیدانی موفق به کسب مدال در تاریخ بازیهای المپیک شده است. این چهار رشته به همراه کاراته که افتخارات زیادی دارد و در دنیا حرف اول را میزند، امیدهای اصلی کسب مدال در 2020 توکیو خواهند بود. چه خوب است که مسئولان اصلی ورزش از دغدغههای این چهار رشته بهویژه کشتی بیش از همیشه باخبر شوند و در برطرف کردن آنها بکوشند. شاید اغراق نباشد اگر بگوییم که بودجه این چند رشته باید مهیا باشد تا آنها بدون مشکل فقط و فقط در اندیشه کسب سهمیه و آمادهسازی برای المپیک باشند. اگر این اتفاق رخ بدهد، مطمئناً 2 سال بعد در چنین روزهایی حسرت نداشتههای خود را نمیخوریم و مردم نیز از کسب موفقیتهای ورزشکاران خوشحال و امیدوار خواهند بود.
انتهای پیام/