امین رضایی اردانی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس اظهار داشت: نمایش خدای جنگ اقتباسی از نمایش تیتوس آندرونیکوس اثر ویلیام شکسپیر است که اولین تراژدی او پس از مرگ پسرش است و قبل از این اثر شکسپیر تنها کمدی نویس بود.
وی افزود: شکسپیر در تمام متنهای خود هیچ زمان از شعر جدا نمیشد و در متون او شاعرانگی خاصی وجود دارد و زمانی که ما بخواهیم این شاعرانگی را به زبان پارسی برگردانیم، طبعا ادبیات ما روی آن تاثیر خواهد گذاشت بنابراین ما سعی کردیم این شاعرانگی را در فضای شعر و موزیک پیاده کنیم با این تفاوت که از ساختارهای کلاسیک فاصله گرفتهایم و سعی کردیم که اندکی به دنیای اکنون نزدیکتر شویم، نه دنیای مدرن زیرا این دنیا تعریف متفاوتی دارد ولی سعی داشتهایم که به فضای ذهنی انسانهای همین جامعه بیشتر نزدیک شویم.
نویسنده و کارگردان تئاتر«خدای جنگ» در ادامه خاطرنشان کرد: مسئلهای که من را به سمت شکسپیر حرکت داد آثار او نبود، بلکه خود شکسپیر بود. فضاهایی که من کار میکنم معمولا فرمالیستی هستند و کار با تصاویر است و بیشتر سعی میکنم که با تصور و احساسات با مخاطب ارتباط برقرار کنم تا آنکه با دیالوگ کار را انجام دهم.
رضایی اردانی اضافه کرد: ابتدا قرار بود به سراغ نمایشنامه مکبث بروم اما با مشورتی که با یکی از استادانم، آرش دادگر، در تهران داشتم با توجه به فضای ذهنیای که دارم به من به توصیه کردند به سراغ این نمایشنامه بروم.
وی در ادامه گفت: فضای تئاتر بسیار شبیه فضای فیلم گلادیاتور است و حال تصور کنید که این شباهت در فضای گنگستری در دهه 70 و 80 آمریکا با وسترن کادیلاکی با درون مایه داستان گلادیاتور است؛ قهرمان توسط همان کسانی که او را قهرمان میدانستند، نابود میشود. با وجود این که از بعضی از المانهای کلاسیکی استفاه میکنیم اما این نمایش در فضای کلاسیک حرکت نمیکند و سعی کردیم فضا آن از لحاظ بصری نزدیک به مخاطب باشد.
نویسنده و کارگردان تئاتر«خدای جنگ» تصریح کرد: تمام تلاش ما در دنیای تئاتر این است که تماشاچی حتما جریان و موضوعی را با خود از سالن نمایش به بیرون ببرد و تمام زحمات چند ماهه گروه نمایش در این است که تماشاچی احساساتی را از نمایش دریافت کند و به خارج از سالن نیز همراه خود کند.
رضایی اردانی با اشاره به طراحی صحنه تئاتر«خدای جنگ» گفت: ما در طرحی صحنه این نمایش از المانهایی استفاده کردهایم که تماشاچی فقط تشخیص میدهد این مکان کجاست که اینگونه فضاسازی بسیار نمادینتر و فرمالیستیتر خواهد بود، برای مثال اگر بخواهیم کاخ درست کنیم تنها پلههایش را درست می کنیم و... . هرچه قدر که این فضاها گستردهتر شوند و به سمت فضاهای ماکسیمال برویم تماشاچی بیشتر به دنبال مقایسه کردن است تا آنکه با نمایش ارتباط برقرار کند.
وی در رابطه با بیلبوردهای تبلیغاتی گفت: با توجه به شرایط مالی و امکاناتی که وجود دارد، این برداشت میشود که تئاتریها عاشق کار خود هستند اما باید بگویم که تئاتریها بیشتر عاشق ارتباط برقرار کردن هستند که این ارتباط زمانی شکل میگیرد که مردم بدانند نمایشی در حال برگزاری است و اگر آنها ندانند من نمیتوانم در هر خیابانی فریاد بزنم که یک اتفاق تئاتری در حال شکلگیری است.
نویسنده و کارگردان تئاتر«خدای جنگ» در ادامه بیان کرد: برای این نمایش 120 میلیون تومان هزینه شده است و در بدترین زمان اجرا میرویم چراکه در دهه فاطمیه و تعطیلات آن، امتحانات بچهها، سردی هوا قرار داریم. زمان اجرا تئاتر ما 25 آذر بود ولی نمایش دیگری زمان اجرای ما را گرفتند.
انتهای پیام/ ز