به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، انتشارات ققنوس کتاب «فلسفه سیاسی ماکیاولی» نوشته فیلیپودل لوکزه باترجمه فواد حبیبی و امین کرمی را منتشر کرد.
فیلیپودل لوکزه فیلسوف معاصر و هموطن ماکیاولی، قریب پانصد سال پس از درگذشت او، میکوشد در کتاب حاضر تصویری جامع ــ هرچند مقدماتی ــ از فلسفهای عرضه دارد که چنان «رخداد»ی است که نهتنها در زمانه خویش بلکه هنوز هم دلالتهای فکری و عملی آموزههای آن بهدرستی و بهتمامی فهم نشده است.
فیلیپودل لوکّزه، در این کتاب، بهتفصیل، و فراسوی مرزهای اثری مقدماتی، برخی از مهمترین دغدغههای فکری و مفاهیم اساسی مورد استفاده ماکیاولی را، از قبیل رئالیسم، مونیسم، طبیعیگرایی بخت، ویرتو، اتفاق، شانس، توپوسِ میلیشیای مدنی، مرکزیت شقاق و تعارض اجتماعی، حقیقت مؤثر و ... به بحث میگذارد. کاری که از دو طریق بس مهم و کمنظیر انجام میگیرد:
نخست بررسی آثار برجسته ماکیاولی، شامل گفتارها، شهریار، تواریخ فلورانسی، و هنر جنگ، در پرتوِ مضامین و مسائلی که در بخش ابتدایی مطرح میشوند؛ و در ثانی، بررسی تأثیرگذاری و چگونگی دریافت ماکیاولی رد سنت فلسفه مدرن و معاصر غرب. دو طریقی که هر دو بر بستر مطالعه زمینههای تاریخی و سیاسی فلورانسی، ایتالیایی و اروپایی این جدالهای نظری انجام میگیرد.
کتاب دیگری که انتشارات ققنوس در دی ماه منتشر کرده است، «اسپینوزا و سیاست» نام دارد، که به کوشش اتی ین بالیبار و با ترجمه فواد حبیبی و امین کرمی منتشر شده است.
تیین بالیبار یکی از فیلسوفانی بود که به تبع حکم آلتوسر درباره اهمیت بیهمتای اسپینوزا به بررسی اندیشهها و آثار وی پرداخت.
در واقع، بالیبار، همچون ماشری و نگری، به نسل دوم موج اسپینوزیسم متأخری تعلق دارد که قرائت و تفسیری رادیکال را از فیلسوف هلندی مطرح کرده است؛ نسلی کهلویی آلتوسر، ژیل دلوز، الکساندر ماترون و مارسیال گوئرو را پیشگامِ خویش در این راه میدید.
تأکید بالیبار بر اهمیت همسنگ آثار سیاسی و هستیشناختی اسپینوزا به وی مجال میدهد تا در بررسی بدیع و درخشانی از روند پیشرفت اندیشههای وی، تکوین و تکمیل منظر اسپینوزیستی را با پیش نهادن تفسیری منحصربهفرد و یگانه از اسپینوزا همراه کند.
تفسیر بالیبار از اسپینوزا بر محور نظامی از مفاهیم استوار است که به نحوی درخشان میتواند اجزای مختلف فلسفه وی را به هم متصل کند و در عین حال ضمن به دست دادن شرحی از آنها برتری این نظام فکری را نهتنها بر رقبای همعصر آن بلکه بر بدیلهای معاصر سیاسی و فکری اسپینوزیسم نیز نشان دهد.
انتهای پیام/