به گزارش خبرگزاری تسنیم، پایگاه خبری «سیدنی مورنینگ هرالد» در گزارشی به بررسی عملکرد مربی بدنساز استرالیایی کادر فنی تیم ملی ایران، کریگ دانکن پرداخته است.
این سایت گزارش خود را با خاطره شکست تلخ استرالیاییها مقابل ایران در پلیآف جام جهانی 1998 فرانسه آغاز میکند و مینویسد: 29 نوامبر سال 1997، وقتی طاعون سریالی، «پیتر هور» به داخل زمین فوتبال MCG ملبورن پرید و تور دروازه را پایین آورد، دکتر کریگ دانکن فقط نظارهگر ماجرا بود و کمی بعد اتاق استراحتش در سیدنی آکنده از درد و اندوه بود. با گذشت بیش از دو دهه از آن زمان، دانکن هنوز هم یک استرالیایی پرغرور است، اما تمام دانش، درک و انرژی روانی او اکنون وقف تیم ملی ایران شده است، همان تیمی که از قتل عام آن شب شوم بهره برد. ایران به یک دلیل خوب، امسال یکی از مدعیان قهرمانی جام ملتهای آسیاست. این تیم، برترین تیم آسیا طبق ردهبندی فیفاست و یکی از ابرقدرتهای قدیمی کنفدراسیون قاره کهن. تیم ملی (لقب تیم ملی فوتبال ایران) به تازگی یک دوره از جام جهانی را پشت سر گذاشته است که در آن با اختلافی ناچیز، فرصت صعود از گروهی با حضور تیمهای اسپانیا، پرتغال و مراکش را از دست داد.
زیر نظر سرمربی پرتغالیاش کارلوس کیروش – کسی که بعد از استعفای آنگه پوتکوغلو در فهرست گزینههای هدایت تیم ملی استرالیا هم بود – تیم ملی ایران از آن «نسل طلایی» که استرالیا را در پلیآف جام جهانی 1998 فرانسه از رسیدن به مرحله نهایی باز داشت، اکنون بدون شک یکی از پراستعدادترین تیمهایش را دارد، اما این تیم 43 سال است قهرمان جام ملتها نشده و حتی به فینال این رقابتها هم نرسیده است. اینجاست که دانکن، یکی از دانشمندان ورزشی برتر استرالیا وارد میشود. او که یکی از مهرههای کلیدی کادر فنی تیم ملی استرالیا در زمان مربیگری پوستکوغلو بود، در ماه اکتبر به درخواست کارلوس کیروش و دستیارش میک مکدرموت به کادر فنی تیم ملی ایران پیوست تا به افزایش پتانسیل باورنکردنی تیم ملی ایران کمک کند.
سیدنی مورنینگ هرالد در ادامه گزارش خود مینویسد: به دانکن نقش رده بالا و حائز اهمیتی اعطا شده و او مأمور شده است تا در ایام حضور تیم ملی در جام ملتهای آسیا، در زمینه آمادگی جسمانی، دانش ورزشی، ریکاوری و افزایش سطح قوای جسمانی بازیکنان، به اعضای کادر فنی حداکثر کمک را ارائه کند. برای آن دسته از افرادی که دانکن را میشناسند نباید تعجبی داشته باشد که چرا او به عنوان یک استرالیایی از زمان آغاز کار جدیدش حاضر شده است برای فوتبال ایران کار کند. او به هرالد گفت: «آن اتفاق (شکست استرالیا مقابل ایران) مربوط به گذشته است. بله، من از آن زمان چیز زیادی جز ناراحتی به خاطر عدم صعودمان به جام جهانی به خاطر ندارم. آن فردی که به داخل زمین بازی رفت و تور دروازه را کند، یادم هست، اما من برای انتخاب کار جدیدم به هیچکدام از لحظات آن شب فکر نکردهام. آن شب به پروژهای که الان دارم روی آن کار میکنم، هیچ ربطی ندارد».
بسیاری از هواداران «ساکروس» (لقب تیم ملی استرالیا) دوست دارند که گذر تیمهای ملی ایران و استرالیا دوباره به یکدیگر بیفتد. با وجود اینکه استرالیا از سال 2005 وارد جام ملتهای آسیا شده، این تیم به طرزی باورنکردنی در سه دوره جام ملتها و سه دوره مرحله انتخابی جام جهانی با ایران روبهرو نشده است. آن شب، هنوز هم آخرین باری است که این دو تیم با هم روبهرو شدهاند. اگر استرالیا در گروه دوم جام ملتهای آسیا، دوم و ایران در گروه چهارم، مطابق انتظار صدرنشین شود، تنها راهی که آنها در امارات با هم روبهرو شوند، این است که هر دوی آنها به فینال برسند که با توجه به وضعیت فعلیاش، استرالیا به عنوان تیم کمشانستر به آن بازی خواهد رفت. تیم ملی ایران اما در موضع قدرت قرار دارد و جام ملتها را با پیروزی 5 بر صفر مقابل یمن آغاز کرده است. مأموریت بعدی این تیم شنبه مقابل ویتنام در ابوظبی است، مصافی که میبایست یکی از هیجانانگیزترین بازیهای تورنمنت تا به این لحظه باشد.
در بخش پایانی گزارش سیدنی مورنینگ هرالد راجع به دانکن و تیم ملی ایران میخوانید: دانکن درباره کیروش، دستیار سابق سرالکس فرگوسن در منچستریونایتد – کسی که گفته میشود بعد از جام ملتهای آسیا سرمربی کلمبیا میشود – اظهار داشت: «توجه کیروش به جزئیات کار، اخلاق کاری او، بینش او و هوشی که دارد واقعاً بینظیر است. کار کردن در کنار او بسیار لذتبخش است». طبیعتاً دانکن نیمنگاهی هم به ساکروس دارد، اما اولویتهای او مشخص است. وی ادامه داد: «بدون شک بازیکنانی هستند که من آنها را از مدتها پیش میشناسم. خب مسلماً استرالیا تیم ملی کشورم است، اما من روی کاری که پیش رویم قرار دارد، بسیار تمرکز دارم. شما نمیتوانید سابقه کاری که من با بسیاری از بازیکنان تیم ملی استرالیا در چرخه جام جهانی قبلی داشتم را پاک کنید، اما فوتبال یک بازی جهانی است و همیشه چالشهایی جدید در آن هست».
انتهای پیام/