به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از یاهو فاینانس، در برخی از بزرگترین شهرهای آمریکا قیمت اجاره خانه برای آمریکاییهای کمدرآمدتر، بالا رفته است، در این بین، طبق آمار وزارت مسکن و توسعه شهری آمریکا، حدود 553 هزار نفر بیخانمانی را در 2018 تجربه کردهاند.
طبق یک تحقیق که اخیراً توسط تیم تحقیقاتی اقتصادی زیلو انجام شده، تعداد بیخانمانهای آمریکا تا 661 هزار نفر تخمین زده شده است و ارتباطی خاص بین توانایی پرداخت اجاره و نرخ بیخانمانها در یک آستانه خاص وجود دارد. جوامعی که مردم در آنها بیش از 32 درصد درآمدشان را صرف اجاره خانه میکنند، افزایش تعداد بیخانمانها بیشتر است.
الکساندر کیسی، یکی از مشاوران زیلو توضیح داد که 15 درصد جمعیت در مناطقی زندگی میکنند که 47 درصد از سهم بیخانمانها را دارا هستند. در این مناطق اجاره خانه 29 درصد بالاتر از میانگین در سایر مناطق آمریکاست و اکثر این جوامع از آستانه 32 درصد رد شدهاند.
طبق این تحقیق، مناطقی که بیشترین ریسک بیخانمانی را دارند عبارتند از: نیویورک، لسآنجلس، سیاتل و بوستون که همه از مرز توانایی پرداخت 32درصدی رد شدهاند.
سه شهر بزرگ آمریکا که بیشترین افراد بیخانمان را در 2018 داشت، نیویورک، لسآنجلس و سیاتل بودند. یک گزارش وال استریت ژورنال در 2016 نشان داد در حالی که بیخانمانی کلی در آمریکا رو به کاهش بوده، جمعیت بیخانمانها در این شهرها و سایر مناطق از 2010 تا حالا بهسرعت افزایش یافته است.
مگان هاستینگز مدیر موقت ائتلاف ملی برای بیخانمانها گفت: «ما این تعداد بالای بیخانمانها را به توانایی در پرداخت اجاره مربوط میدانیم».
طی 5 سال گذشته متوسط اجاره خانه در آمریکا 11 درصد افزایش یافته است، در نتیجه مستأجران بهطور میانگین 28.2 درصد درآمد خود را صرف اجاره خانه میکنند. طبق مطالعات زیلو، این مقدار بالای 17.7درصدی است که خانهداران آمریکایی ماهانه برای بازپرداخت وام مسکن خود میپردازند.
وقتی توانایی پرداخت اجاره از 22 درصد فراتر میرود افراد بیشتری در جامعه بیخانمان میشوند و هرگونه افزایش بیش از 32 درصد باعث تسریع این بیخانمانی است یعنی «بحران بیخانمانی». گرچه افزایش حداقل دستمزد راهحلی برای مشکل افزایش اجاره خانه است، ولی موارد دیگری هم وجود دارد.
مثلاً در لسآنجلس حتی اگر درآمدهای مردم آسیبپذیر در برابر بیخانمانی، تا حد قابل توجهی افزایش پیدا کند، خانهای برای آنها در دسترس نخواهد بود، در حالی که در شهرهای دیگر ممکن است خانههای ارزانتری باشد. مشکل اینجاست که فقر بسیار شدید است بنابراین حتی اگر خانه ارزان قیمتتر وجود داشته باشد، اصلاً پولی برای آن نیست.
انتهای پیام/56*