به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم ، روزنامه عبری زبان هاآرتص در شماره امروز جمعه خود با اشاره به این مسئله افزود با وجود آنکه واشنگتن تلاش زیادی را برای گردهم آوردن 70 رهبر جهان در پایتخت لهستان دارد، اما حتی در موفقیت این کشور برای تشکل ائتلاف عربی ضد ایرانی هم شک وتردید های زیادی وجود دارد.
تسفی بارئیل در مقاله خود در این رابطه خاطر نشان کرد مشکل بزرگ مقابل کنفرانس ورشو آن است که هیچ کس حاضر نیست سیاست های پر هرج ومرج و مطرود ترامپ را در خاورمیانه فراموش کند.
روزنامه نگار ارشد هاآرتص در مقدمه مقاله خود هم آورده است ، بدون هیچ هیاهویی ژنرال بازنشسته آنتونی زینی هفته گذشته از وزارت خارجه استعفا کرد و گفت که احساس می کند دیگر نیازی به خدمات در اینجا وجود ندارد.این مرد یک سال و نیم پیش از سوی ترامپ مامور حل وفصل بحران به وجود آمده بین عربستان سعودی و قطر شده بود تا راه واشنگتن برای شکل گیری ائتلاف ضد ایرانی که به آن ناتوی عربی هم اطلاق می شود فراهم شود.
به اعتقاد این نویسنده صهیونیست این بار این استعفا به دلیل رویکردها و سیاست های متناقض دونالد ترامپ نبود بلکه وقتی این فرد که یکی از دیپلمات ترین ژنرال های ارتش آمریکا محسوب می شود دید حتی ضربه ای که قتل خاشقجی بر پیکره دولت سعودی وارد کرده هم نتوانست این کشور را مجاب به دست دادن با قطری ها آن هم با هدف ایجاد ائتلافی علیه ایران کند ، لقای این پست را به عطایش بخشید و از آن کناره گیری کرد، تا تلاش هایش را این بار مایک پامپئو وزیر امور خارجه آمریکا ادامه داده و به دنبال احیای این استراتژی آمریکایی باشد.
بارئیل درباره نشست ورشو هم می نویسد در راستای طرح ضد ایرانی پامپئو قرار است نمایندگان 70 کشور جهان به ورشو بروند، اما هنوز هدف اصلی این کنفرانس مشخص نیست ، زیرا مهمترین گام در این استراتژی که همانا خروج از توافق هسته ای است، دولت آمریکا پیش از این انجام داده است و ثابت کرد در قانع کردن کشورهای اروپایی برای پیوستن به این اقدام شکست سختی خورده است، حتی ایران را هم تحریم کرد و پیام تحریم ها را هم برای همگان ارسال کرد اما باز راهی به جایی نبرد پس باید گفت ظاهرا این نشست بیش از هر چیز دیگر به دنبال آن است تا با ایجاد موجی از فشار، تهران را دست آخر مجاب به نشست پشت میز مذاکره کند.
هاآرتص درباره راهبرد سیاسی آمریکا در این زمینه هم آورده است: واشنگتن به دنبال نتیجه گیری در دو محور موازی است : اولین مسیر در قانع کردن بیشترین تعداد ممکن از کشورها برای حضور در ساختار اعمال تحریم علیه ایران است تا شکاف های اصلی موجود در این ساختار را که ایران به همراه روسیه ، چین و ترکیه ایجاد کرده اند کاهش داد.
در مسیر دوم ایالات متحده تمام تلاش خود را برای ایجاد ائتلاف عربی فعالی جهت مقابله با ایران در منطقه خاورمیانه به کار بسته است ، امری که از یادداشت محرمانه سفارت لبنان در واشنگتن به وزارت خارجه لبنان و تمام کشورهای عضو اتحادیه عرب برای عدم حضور سوریه در نشست بیروت کاملا هویداست.
نویسنده این یادداشت در این راستا می پرسد : چرا باید دولت آمریکا از لبنان بخواهد تا در بازسازی سوریه مشارکت نکند ، مگر نه این است که ترامپ چندی پیش اعلام کرد ، عربستان سعودی هزینه های بازسازی سوریه را به عهده خواهد گرفت ، خوب ریاض این کار را با همکاری چه طرفی انجام خواهد داد ، مگر این امر با همکاری دولت بشار اسد نخواهد بود ، مگر حضور پول های عربستان در سوریه خواهد توانست حضور و سرمایه گذاری های ایرانی را در این کشور متوقف کند؟یا شاید می خواهند با بازگشایی سفارت های بحرین و امارات متحده عربی در دمشق و حتی پیش از آن سفر عمر حسن البشیر رئیس جمهور سودان به دمشق این کار را عملی کنند.
اگر واقعا تلاش می شود تا استدلال نزدیک شدن به دولت بشار اسد با هدف دور کردن وی از ایران را ملاک قرار داده و مقابله با ایران را به عنوان توجیه اصلی اقدامات خود همچون بازگشت سفارتخانه های کشورهای مختلف به دمشق ارائه شود باز هم این پرسش مطرح می شود که چرا در چارچوب این هدف ، آنها دست دوستی خود را مجددا به سوی قطر دراز نمی کنند.
در بخش دیگری از این یادداشت آمده است ، شاید بزرگترین برنده این نشست ورشو، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل باشد چون این اجلاس به وی این فرصت را می دهد تا عکس های یادگاری بیشتری را با شخصیت های مختلف جهانی گرفته و با آنها دست بدهد تصور نمی شود، چیز دیگری عایدمان شود چون باور پذیر نیست که در لهستان بتوان خطوط عملی اقدام علیه ایران طبخ کرد.