به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، شادروان دکتر حسین کریمان در سال 1345، کتاب «ری باستان» را تألیف کرد که تا به امروز، نخبهترین پژوهش موجود درباره ری محسوب میشود و نام او را درصدر ریشناسان ایران نشانده است.
کتاب دیگر او، «تهران در گذشته و حال» است که در سال 1355 توسط انجمن آثار ملی ایران منتشر شد. این کتاب با شرح وضعیت پهنه تهران در روزگار پیش از اسلام آغاز میشود و با پیگیری اخبار تهران در منابع تاریخی در قرون اسلامی تا عهد شاه تهماسب اول صفوی ادامه مییابد. سپس تاریخ تهران از دوره صفوی تا اواخر سلطنت محمدرضا پهلوی (زمان نگارش کتاب) روایت میشود. کریمان در این روایت، علاوه بر شرح تاریخ تهران، یکایک بناها و آثار شاخص مربوط به هر دوره تاریخی را معرفی کرده و به شرح مهمترین تحولات تهران در آن دوره پرداخته است.
جامعیت کتاب «تهران در گذشته و حال»، چه از نظر استفاده از منابع تاریخی و چه از نظر روش تحقیق و پیکربندی پژوهش بدان پایه است که به جرأت میتوان گفت، اکثر قریب به اتفاق کتابهایی که طی چهار دهه گذشته درباره تاریخ عمومی تهران به نگارش درآمدهاند، مبتنی بر این کتاب هستند.
متأسفانه برخی از پژوهشگران، نه تنها چیزی بر پژوهشهای دکتر کریمان نیافزودهاند، بلکه گاه اندک اشتباههای راه یافته به کتاب او را نیز عیناً تکرار کردهاند. بدون شک، عدم تجدید چاپ کتاب «تهران در گذشته و حال»، نقش مؤثری در انتشار این قبیل کتابهای تقلیدگونه داشته است.
سومین کتاب دکتر کریمان درباره پهنه تهران، کتابی است با نام «قصران» که در سال 1356 منتشر و در سال 1386 تجدید چاپ شد. موضوع کتاب، مباحث تاریخى، جغرافیایى، اجتماعى، مذهبى و آتشگاه منطقه کوهستانى رى باستان و تهران کنونى است که در قدیم با عنوان قصران (کوهستان) از آن یاد میشد.
شادروان دکتر حسین کریمان (1372-1292 خورشیدی) نامی بلند در حوزه تهرانپژوهی دارد؛ چندانکه میتوان او را در کنار زندهیاد محمدتقی مصطفوی، پایهگذار تهرانپژوهیهای شصت سال اخیر به شمار آورد. او که در روستای آهار شمیرانات به دنیا آمده بود، تحصیلات خود در رشته زبان و ادبیات فارسی را در سال 1335 در مقطع دکترا به پایان برد و همزمان با تأسیس دانشگاه ملی ایران (شهید بهشتی کنونی) به تدریس در آن دانشگاه پرداخت.
انتهای پیام/