به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم،سرزدن به قهوهخانه و دلدادن به قلقل قلیان برایش یک دغدغه است. آنچنان نمکگیر دود قلیان این قهوهخانه شده که حالا پاتوق لحظات غموشادیاش همینجاست و در طول روز مترصد آن است که هر طور شده، سری به پاتوقش بزند و ساعاتی از روز را در میان حلقههای دود قلیان سپری کند. پای صحبت مشتریان این قهوهخانه و برخی از قهوهخانههای خاص دیگر با مشتری ثابت که بنشینید، متوجه میشوید انگار یکجورهایی بیش از نمکگیری وابسته قلیانهای این قهوهخانههای خاص میشوند، اما ته ماجرا را که در بیاورید، متوجه میشوید راز مشتریهای ثابت و طرفداران پر و پا قرص برخی قهوهخانهها در افزودنیهای غیرمجازی است که به تنباکوهایشان اضافه میکنند؛ افزودنیهایی از جنس مواد روانگردان که موجب میشود افراد با یکی دوبار مراجعه به این مراکز مشتری ثابت قلیانهای ویژه آنها شوند.
زور مافیای دخانیات و قهوهخانهداران به سلامت مردم میچربد، آنچنان که موجب شدهاند تا حتی نمایندگان مجلس و مسئولان وزارت بهداشت هم در برابر آنها کوتاه بیایند و با توجیهاتی از جنس جلوگیری از بیکاری کارگران صنف رستورانهای سنتی و قهوهخانهداران مانع از اجرای قانون مبارزه با استعمال دخانیات شوند. سیاست اهمال و مماشات نهادهای نظارتی موجبشده تا قهوهخانهداران برای جذب مشتریهای جدید و نگه داشتن مشتریهای قدیمیشان به ترفندهایی غیرقانونی و خطرناک متوسل شوند، آنچنان که محمدرضا مسجدی، رئیس شبکه پیشگیری از بیماریهای غیرواگیر در اینباره میگوید: «در حال حاضر در بسیاری از قهوهخانهها مواد افیونی مانند گل و مواد روانگران عرضه میشود و اگر قهوهخانهها از اماکن عمومی به اماکن خصوصی تبدیل شوند، فاجعهای بزرگ اتفاق میافتد و دیگر نیروی انتظامی و کارشناس بهداشت حق ورود به این اماکن را نخواهند داشت و این مسئله تأسفبار است.»
وی معتقد است، در این میان هم مردم و سازمانهای مردم نهاد و هم دولت و مجلس نقش دارند و باید مقابله با دخانیات به بحث اجتماعی و عمومی تبدیل شود و جلوی سودآوران در این زمینه گرفته شود.
بازار سکه قهوهخانههای نزدیک دانشگاهها
یک مغازه نسبتاً بزرگ و جادار، چند تخت، چند قلیان و ذغال خوب و تنباکوهایی با طعمهای مختلف از دو سیب و نعنا گرفته تا مواد غیر مجاز! اینها تمام سرمایهای است که برای راه انداختن یک قهوهخانه مورد نیاز است و از همه مهمتر مکان تأسیس قهوهخانه است. نزدیک دانشگاهها یا دبیرستانها بهترین جاست چراکه تقاضا برای یک دورهمی دوستانه با طعم دود و قلقل قلیان بیشتر از هر جای دیگری است. علیرضا رئیسی، معاون بهداشت وزارت بهداشت با اشاره به گسترش قهوهخانهها جلوی دبیرستانها و دانشگاهها تأکید میکند: «در این اماکن قلیان با ارزانترین قیمت عرضه میشود.»
روی خوش مجلس به قهوهخانه و عرضه قلیان
طبق قانون مبارزه با استعمال دخانیات عرضه مواددخانی در اماکن عمومی ممنوع است و قهوههاخانهها نیز جزو اماکن عمومی محسوب میشوند، اما سال گذشته مجلس در استفساریهای طرح آزادسازی قلیان در قهوهخانههای مجوزدار را با قید یک فوریت تصویب کرد و قهوهخانهها را از فهرست اماکن عمومی خارج کرد تا نظارت بر عملکرد آنها سختتر از قبل شود.
در توجیه این استفساریه آمده است: «از آنجا که مصرف قلیان در اماکنی به نام قهوهخانه مرسوم بوده و این واحدهای صنفی بیش از دهها سال در جامعه سابقه دارند و همچنین این اماکن تحت نظارت دقیق اتحادیه صنفی خود بوده و صرفاً اماکن دارای مجوز برای استعمال دخانیات و قلیان مبادرت به این امر میکرده و افراد متقاضی کاملاً آگاهانه وارد این اماکن میشوند و با عنایت به سابقه طولانی این اماکن قهوهخانهها یکی از نمادهای سنتی کشور ما محسوب میشوند و مورد مراجعه افراد بسیاری هستند. از این رو جمعآوری بدون برنامهریزی قلیان علاوه بر آثار سوء آن که متوجه فعالان این خدمات به عنوان اماکن کسب و بیکاری جمعیت قابل توجه فعال میتواند آثار سوء دیگری از جمله زیرزمینیشدن آن داشته باشد.»
به گفته معاون بهداشت وزیر بهداشت با خروج قهوهخانه از دایره شمول اماکن عمومی و در نظرگرفتن آن به عنوان اماکن خصوصی، کارشناسان بهداشت حق ورود به این اماکن را ندارند و باید برای نظارت و بازرسی حکم قضایی دریافت کنند. شاید به همین خاطر است که قهوهخانهداران با خیال جمع وقتی آتش قلیان را چاق میکنند، افزودنیهای دلخواه و مشتری جمع کن هم به آن اضافه میکنند؛ از تنباکوهای میوهای گرفته تا گل و روانگردان!
منبع:جوان
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها