به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، پنجاه و دومین عصرانه داستان نویسان رضوی در سهشنبه های بهنشر در قالب سلسله نشستهای تبلیغی-ترویجی «در پناه کلمات» با تجلیل از سعید بابایی؛ نویسنده، تصویرگر و نمایشنامه نویس خراسانی در فروشگاه مرکزی کتاب و محصولات فرهنگی بهنشر در مشهد برگزار شد.
سعید تشکری؛ نویسنده و مدرس ادبیات داستانی و دراماتیک در این نشست که با حضور نویسندگان پیشکسوت و داستان نویسان نوقلم برگزار شد، اظهار داشت: تاریخ طبیعی ما، کهنسال شدن در ادبیات است.
وی با بیان اینکه امروزه خیلی ارزان با نوشتن و عمر خود رفتار میکنیم، افزود: متاسفانه از امکاناتی که در راستای کمک به نویسنده امروزه فراهم است، نویسندگان جدید استفاده نمیکنند و شاهد یک فقدان انرژی در ادبیات هستیم به این معنا که نویسندگان کنونی اهل تحمیل خود بر شرایط نیستند.
تشکری فقدان «آن» را در نویسندگان جدیدی که پا به عرصه نگارش متون میگذارند، از ضعفهای موجود در ادبیات دانست و عنوان کرد: متاسفانه این شور و هیجان نوشتن که در نسل قدیم وجود دارد را در نویسندگان جوان نمیبینیم.
نویسنده رمان «رژیسور» قدم زدن در تاریخ و مطالعه آن را از شرایط اصلی برای نگارش یک داستان دانست و با اشاره به بحث ادبیات شهری خاطرنشان کرد: ادبیات شهری ادبیاتی است که اگر آن را از نویسنده بودن یک شهر بگیریم دیگر چیزی باقی نمیماند زیرا ادبیات شهری یک آدرس است در حالی که اخیرا اکثر داستانهای ما آدرس ندارند و این بی آدرسی یک رنج بزرگ در ادبیات شهری است.
به گفته تشکری حضور نویسنده در اثر و استفاده از خاطراتی که بر او گذشته است یکی از عوامل جذابیت داستان است اما نویسندگان جوان در آثار خود حضور ندارند به این معنا که گویا دستوراتی از افق دوری داده میشود که افرادی به عنوان شخصیتهای داستان به روی کاغذ بیایند که از خود واقعی نویسنده به دور است، وجود خارجی ندارد و قهرمان وجود آنها امکان بروز ندارد.
وی تاکید کرد: نویسنده باید آرتیست داستانش باشد و این چیزی است که در آثار نویسندگان قدیم به وضوح مشاهده میشود.
دبیر سلسله نشستهای عصرانه داستان نویسان رضوی در سهشنبههای بهنشر به ابزارهایی که یک داستان نویس برای نگارش داستان به آن نیاز دارد اشاره کرد و ادامه داد: یکی از ابزارهای مهم محتواست و قسمت بعدی عناصر گرافیکی داستان است که سبب میشود داستان را به گونهای انتخاب کند که در حجم کم و مینیمالیست به عرصه داستان ورود کند.
در ادامه سعید بابایی نویسنده، گرافیست و تصویرگر با ارائه طرح درس شهر و داستانهای گرافیکی اظهار داشت: برای نگارش یک اثر از همان ابتدا به دنبال تجربه بودم و این تجربه سبب میشد به مرور و در گذشت زمان حس و حال نوشتن به سراغم بیاید.
وی افزود: تجربهها و خاطراتی که قرار است به داستان تبدیل شود باید به گونهای پرورانده شود که برای خواننده جذابیت داشته باشد و لزومه این امر این است که در هر حوزهای که به آن وارد میشوید شخصیت خودتان را هم در نگاه بیرونی و هم درونی حفظ کرده باشید.
بابایی تصریح کرد: همه چیز از یک قصه آغاز میشود و در نهایت به یک تصویر و یا داستان ختم میشود و اینگونه است که هر تصویر یک قصهای همراه خود دارد، همچنان که ریتم در داستان از جایگاه ویژهای برخوردار است، باید به گونهای باشد که کشش را در مخاطب ایجاد کند.
این داستان نویس استان عنوان کرد: مطالعه آثار مختلف تاثیر شگرفی بر دید و افزایش اطلاعات نویسنده ایفا میکند و از اینکه بدون خواندن کتاب و تنها با اتکا به اینترنت به دنبال منابع باشیم به مشکل بر میخوریم.
وی با گذری به کارنامه فعالیت هنری خود افزود: سال 1354 به طور اتفاقی به تئاتر علاقه مند و سال 1357 وارد دانشگاه هنرهای دراماتیک شدم، خاطرم هست برای نگارش دیالوگ جدید در یکی از تئاترها به اجبار دیالوگ نویسی را فرا گرفتم و بعد از آن 6 سال در تالار وحدت و تئاتر شهر گریمور بودم.
این هنرمند خراسانی ادامه داد: عروسک سازی مدرسه موشها و بعد از آن قصه نویسی درباره عروسکهای مختلف سبب شد به نویسندگی روی بیاورم و در جریان آشنایی با تصویرگران مختلف به نگارش کتابهایی در زمینه تصویرگری پرداختم.
در این نشست از 30 سال فعالیت حرفهای سعید بابایی؛ در حوزه نویسندگی و تصویرگری تقدیر شد و نویسندگان جوان داستانهای کوتاه خود را برای حاضران قرائت کردند.
انتهای پیام/