به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، روزنامه کیهان طی گزارشی نوشت:اوضاع کشور ونزوئلا چند روز پس از آغاز دوره جدید ریاستجمهوری نیکلاس مادورو، بسیار پرتنش است، تنشهای سیاسی مدتهاست در ونزوئلا ادامه دارد. مخالفان داخلی با حمایت واشنگتن و متحدانش ماههاست به بهانههای مختلف سیاسی و اقتصادی دولت چپگرای مادورو را به چالش کشیده و درصدد سرنگونی وی هستند.
در این زمینه طی چند روز گذشته با آغاز دور دوم ریاستجمهوری مادورو، مخالفان وی در ونزوئلا و در صدر آنها گوایدو اعلام کردهاند ریاستجمهوری مادورو و دولت مشروع وی را بهرسمیت نمیشناسند.
با افزایش تنشهای داخلی و بحران سیاسی در ونزوئلا بار دیگر بستر مناسبی برای مداخلهجوییهای خارجی فراهم شده و واشنگتن در صدر مخالفان دولت ونزوئلا اعلام کرد که مادورو و دور دوم دولت وی را به رسمیت نمیشناسد. در واقع ترامپ از آغاز دوره ریاستجمهوری خود ، به طور پیوسته تحریمهای اقتصادی علیه ونزوئلا را افزایش داده و ضمن محکوم کردن دولت مشروع و قانونی مادورو ، مردم ونزوئلا را نیز به نافرمانی و شورش علیه دولتشان دعوت میکرد. ضمن اینکه خبرگزاری آسوشیتدپرس گزارش کرد که ائتلافی از دولتهای آمریکای لاتین که بلافاصله در کنار آمریکا خوآن گوآیدو را به عنوان رئیسجمهوری موقت ونزوئلا به رسمیت شناختند، چند هفته دیپلماسی محرمانه با یکدیگر داشتند که شامل رساندن پیامهای پنهانی به فعالان مخالف تحت نظر در ونزوئلا و یک سفر خارجی پرریسک از سوی رهبر اپوزیسیون ونزوئلا بوده است.
حمایت مدعیان اصلاحات
از کودتای آمریکائی
در شرایطی که تبدیل شدن صحنه سیاسی ونزوئلا به عرصه جدال میان طرفداران کودتا و نیکلاس مادورو، رئیسجمهور قانونی، مواضع کشورها و جریانهای سیاسی را نیز بر همین مبانی تقسیمبندی کرده است، در داخل ایران، وطن فروشان ماموریت داری که تا دیروز برجام را بزک میکردند و برای رد گم کنی تظاهر به مخالفت با آمریکای ترامپی داشتند، بر سر حوادث ونزوئلا جوگیری شدند و دم خروس آمریکا شیفتگی شان بیرون زد.
این در حالی است که یکی از خیانتهای جریان غربگرا پس از روی کار آمدن دونالد ترامپ و روبهرو شدن با خباثتهای دولت جمهوریخواه ایالاتمتحده، تفکیک ترامپ از مجموعه نظام سیاسی این کشور بود.این جریان طی 2 سال اخیر تلاش وافری داشت تا دشمنی 40ساله همه دولتهای (دموکرات و جمهوریخواه) آمریکا را صرفا به ترامپ تقلیل دهند.
در حالی که اگر اوباما، سال 88 شبکه فتنه سبز را به خیال تمام شدن کار جمهوری اسلامی، مورد حمایت قرار داده و آنها را به وطن فروشی علنی سوق داد، طی روزهای گذشته ، این ترامپ بود که وطن فروشان متظاهر به مخالفت با آمریکای ترامپی را بر سر حوادث ونزوئلا دچار جوگیری شدید کرد و در تله آمریکا شیفتگی گرفتارشان کرد.
یک ملت دو دولت؟!
در همین رابطه روزنامه سازندگی ارگان حزب کارگزاران صفحه اول دیروز خود را به تحولات سیاسی اخیر در کشور ونزوئلا اختصاص دادکه نوع پوشش حوادث ونزوئلا توسط این روزنامه واکنش گستردهای را در شبکههای اجتماعی دربر داشته است.
این روزنامه نزدیک به اصلاحطلبان با تقسیم صفحه اصلی خود به دو قسمت سیاه و سفید، قرار دادن نیکلاس مادورو (رئیسجمهور قانونی ونزوئلا) در بخش سیاه و خوان گوایدو (رهبر مخالفان و عامل کودتای ناموفق) در قسمت سفید صفحه اول روزنامه تلاش کرد تا پشتوانه مردمی برای لیدر کودتا و عقبه سیاه برای مادورو به تصویر بکشد که این یکی از روشهای مرسوم در تخریب تلویحی است.
ارگان حزب کارگزاران همچنین با انتخاب تیتر درشت «یک ملت دو دولت» برای عکس صفحه اول خود، به اقدام کودتاگرانه عدهای در ونزوئلا تلویحا رسمیت بخشیده و آنها را دولت قانونی و کودتای آمریکایی را انقلاب معرفی کرد!
سازندگی در ادامه به نگارش گزارشی تفصیلی درباره تحولات سیاسی اخیر در ونزوئلا پرداخته و نویسنده در ابتدای این گزارش با اشاره به نقش سیاستهای ضدآمریکایی دولت مادورو و همچنین روابط اقتصادی و نظامی این کشور با روسیه در تحولات اخیر این کشور نوشته بود: «ونزوئلا یکی از بزرگترین بازارهای صادرات سلاح روسیه قلمداد میشود. مسکو اخیرا چند فروند هواپیما از جمله دو بمبافکن هستهای موسوم به 160-TU در اختیار ونزوئلا قرار داد و مبلغی بالغ بر 10 میلیارد دلار به این کشور کمک کرد.»
سازندگی در ادامه برای اینکه مسئولیت حقوقی این گزارش را به عهده نگیرد، با استناد به آنچه «نظر بسیاری از ناظران، تحلیلگران و مترجمان در سال 2017» خوانده، نوشت: تلاش مادورو برای نگه داشتن قدرت به هر قیمتی وابستگی دولتش به نفت و دشمنتراشی همواره زمینهسازی سقوط اقتصادی و بحران اقتصادی در ونزوئلا شد. در این میان اشتباهات تاکتیکی مادورو را نباید نادیده انگاشت. سیاستهای نادرست رئیسجمهوری وضعیت اقتصاد ونزوئلا را بحرانیتر کرد. او به جای برنامه اصلاحاتی اقتصادی و مالی ویژه،کنترل صنایع سودآور و چاپ پول را در اختیار ارتش قرار داد. این اقدام از منظر مادورو زمینهساز تقویت پایههای قدرت و ریاستش شد. اما وضعیت سیاسی اقتصادی حاکم بر این کشور را پیچیدهتر کرد.»
ارگان حزب کارگزاران با طرح موضوع تقلب در انتخابات ریاستجمهوری ونزوئلا میافزاید: «به باور بسیاری از مخالفان، منتقدان و شهروندان ونزوئلایی در انتخابات ریاستجمهوری اخیر تقلب شده و آراء تغییر کرده است. از همین رو پس از پیروزی مادورو بسیاری از ناظران داخلی و بازیگران منطقهای و فرامنطقهای دولت جدید را فاقد مشروعیت توصیف کردند.نویسنده با استناد به مصاحبه روزنامه نیویورک تایمز با یک کارشناس سیاسی که گفته است «برخی از اعضای ارتش منتقد مادورو هستند و این احتمال وجود دارد که رودرروی معترضان قرار نگیرند» اینگونه وانمود کرده که دولت قانونی مادورو خیلی دوام نخواهد آورد.سازندگی در بخش دیگری از این گزارش با اشاره به تلاشهای ترامپ برای تغییر نظام سیاسی حاکم بر ونزوئلا به رهبری مادورو مینویسد: تصمیم ترامپ برای تغییر رژیم در ونزوئلا توسط برخی جمهوریخواهان چون مارکو روبیو سناتور جمهوریخواه و دیگر منتقدان سیاسیتهای چپگرانه دولت کاراکاس مورد حمایت قرار گرفتند با این حال ساختار و ترکیب سیاسی ونزوئلا اندکی پیچیده است. ارتش حامی مادورو است و این مسئله میتواند اعتراضها را به خشونت بکشد. از همین رو دیپلماتهای آمریکایی به شکل بالقوه برای انجام این فرآیند با موانع و چالشهای جدی دست بهگریبان هستند.ارگان حزب کارگزاران در عین حال شکست پروژه کودتا در ونزوئلا را موجب خدشهدار شدن اعتبار رئیسجمهور آمریکا دانسته و مینویسد: «ترامپ گفته که برای مقابله با دولت نامشروع کاراکاس همه گزینهها روی میز است که یکی از این گزینهها حمله نظامی است. از همین رو اگر ترامپ نتواند مادورو را از قدرت برکنار کند باقی ماندن جانشین چاوز در قدرت میتواند اعتبار ترامپ را به چالش بکشد.»
جنبشی برای آزادی؟!
روزنامه قانون نیز در مطلبی با عنوان «جنبشی برای آزادی» نوشت: «از نظر نظام روابط بینالملل در حال حاضر، ونزوئلا دو رئیسجمهور دارد. برخی کشورها، مادورو را رئیسجمهور و برخی دیگرگوایدو را رئیسجمهور موقت میدانند! معلوم نیست طی روزهای آینده چه سرنوشتی در انتظار این کشور غنی آمریکای لاتین خواهد بود اما هر چه است، بیم یک جنگ داخلی تمام عیار میرود. جنگی که هیچ برندهای ندارد و جز خسارتهای جانی و مالی و از بین بردن زیرساختها، چیز دیگری را عاید شهروندان ونزوئلایی نمیکند. بهترین نسخه برای ونزوئلای 2019، برگزاری یک انتخابات آزاد با نظارات سازمان ملل و گروههای مستقل است… به نظر میرسد اگر تاریخ در حال تکرار شدن باشد، به زودی باید شاهد بیداری جدیدی در کشورهای آمریکای لاتین و در اعتراض به شرایط اقتصادباشیم… هرچند اکثر کشورهای آمریکای لاتین، کانادا و دبیرکل سازمان کشورهای آمریکایی تقریباً با همان سرعت گوایدو را به رسمیت شناختند، اما…رئیسجمهور پوپولیست و چپگرای مکزیک هنوز مادورو را به عنوان رئیسجمهور ونزوئلا قبول دارد».
اعتراف پادوهای داخلی ترامپ به کودتا بودن 88
همچنین اعلام حمایت برخی کانالها و کاربران مدعی اصلاحطلبی از کودتای آمریکایی در ونزوئلا و پیوند دادن آن به اتفاقات سال 88 مهر تاییدی بر نیات کودتاگرانه سران فتنه است.کانال تلگرامی جبهه اصلاحطلبان ایران نیز در مطلبی کودتای مورد حمایت آمریکا بر علیه رئیسجمهور قانونی ونزوئلا را «خیزش قهرمانانه مردم» نامیدند. این کانال اصلاحطلب نوشت : «مردم ونزوئلا از ساعتی قبل به خیابانها آمدهاند و گفتهاند تا رسیدن به هدفشان که براندازی رژیم حاکم است به خانههای خود برنمیگردند. کاری که مردم ایران سال 92 پای صندوقهای رای تکرار کردند و به پوپولیست نه گفتند. »برخی دیگر از خبرنگاران اصلاحطلب نیز شورش هرج و مرج طلبانه علیه قانون در این کشور آمریکای لاتین را با تظاهرات غیرقانونی حامیان موسوی در 25 خرداد ماه 88 مقایسه کردند.امید. ت. در صفحه خود با انتشار تصاویری از تجمع شورشیان در ونزوئلا نوشت : «25 خرداد 88 هماکنون در ونزوئلا».ذوقزدگی پادوهای ترامپ در ایران از کودتای آمریکایی در ونزوئلا البته موضوع تازه و تعجبآوری نیست. امثال همین پادوها بودند که برای ترامپ نامه نوشته و خواستار تحریم ایران شدند. بیجهت نبود که مقامات ارشد رژیم صهیونیستی در سال 88 آنان را سرمایه اسرائیل در ایران خواندند. حمایت این طیف از کودتای ونزوئلا، فارغ از هر اتفاقی که در این کشور دور دست رخ دهد، برگ دیگری در کارنامه سرسپردگی آنها به استکبار است، اما شاید نکته مهم و کلیدی، تناقض عجیب این جریان باشد که از سویی برای کودتایی آمریکایی علیه کشوری چپگرا، کف و سوت میزند و از سوی دیگر اخیرا به فکر احیای سنت چپگرایی در فضای سیاست داخلی کشور افتاده است!
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها