به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، شب گذشته - پنجشنبه 25 بهمن 1397 - تالار ایوان شمس میزبان اجرایی بود که شاید درخشانترین اجرای جشنوارهی سیوچهارم موسیقی فجر تا پایان روز دومش باشد. گروه «همنوازان سایه» و گروه «همنوازان سایه ارغوان» به سرپرستی محمدامین اکبرپور دو اجرای مجزا را به صحنه برد که کیفیت بالایی در موسیقی ایران را برای مخاطبان ارائه میکرد. البته این کیفیت بالا در بخش دوم این اجرا با نوستالژیِ لذتبخشی همراه بود.
طبق برگهای که از سوی جشنواره موسیقی فجر چاپ و در اختیار علاقهمندان قرار گرفته بود؛ میبایست خوانندهی هر دو بخش کنسرت اشکان کمانگری باشد. اما در بخش نخست این کنسرت علیرضا حاجی طالب در کنار گروه آواز خواند و کمانگری خواننده بخش دوم بود.
همچنین نکته مهم دیگر اینکه؛ عنوان دو گروه در برگهی کوچکی که جشنواره چاپ کرده، درج شده بود اما هرگز به این نکته اشاره نکرده بودند که تمام نوازندگان به جز محمدامین اکبرپور که سرپرست دو گروه بود، در بخش دوم تغییر کردند.
فاجعه زمانی تکمیل شد که هنگام پایانِ بخش نخست، بسیاری از حاضران در سالن گمان میکردند که خواننده بخش نخست اشکان کمانگری بوده است. یکی از بزرگترین ضعفهای سیوچهارمین دوره جشنواره موسیقی فجر نداشتن بروشوری دقیق و با کیفیت برای هر اجرا و نداشتن کتاب جشنواره است. تصور کنید نام خوانندهی گروه در برگهای که جشنواره چاپ کرده ذکر نشده است؛ همین نکته خودش تمام کیفیتِ کارهای اجرایی جشنواره را نشان میدهد.
به هر روی بخش نخست کنسرت گروه سایه ارغوان با خوانندگی علیرضا حاجی طالب و با آهنگسازی محمدامین اکبرپور اجرا شد. در این بخش گروهنوازیها بسیار دقیق اجرا شد و هر کدام از نوازندگان تکنوازیهایشان را به شکلی دقیق اجرا کردند.
در بخش دوم وقتی اشکان کمانگری همراه با گروه به صحنه آمد، تازه مخاطبان فهمیدند که خواننده بخش نخست این کنسرت شخص دیگری بوده است. برخی از مخاطبان دست به گوشی شدند و با سرچ در گوگل به واقعیتهای این اجرا پی بردند.
بخش دوم این کنسرت به اجرای قطعههایی از «چاووش6» اختصاص داشت. قطعههایی که بیشترشان در آلبوم «سپیده» با آهنگسازی محمدرضا لطفی و خوانندگی محمدرضا شجریان در اوایل انقلاب منتشر شدهاند. البته آهنگساز قطعهی «ایرانی» پرویز مشکاتیان است که بر روی شعری از جواد آذر این قطعه را ساخته است.
تمام قطعههای این بخش آثاری با تِم موسیقی انقلابی بود. برکسی پوشیده نیست که موسیقی تنها هنری بود که از همان روزهای آغازین انقلاب با مردم و انقلاب اسلامی همراه شد و هنرمندان بزرگی مانند محمدرضا لطفی و حسین علیزاده آثار ماندگاری را ساختند و خوانندگانی مانند شجریان و ناظری این آثار را به بهترین شکل ممکن اجرا کردند.
جشنواره موسیقی فجر بهترین مکان برای اجرای این آثار ماندگار و شنیدنِ دوباره و چندبارهی آنهاست. در این میان محمدامین اکبرپور با گروههایی که تشکیل داده به خوبی در بازسازی آثار ماندگار چاووش فعالیت کرده است.
نکته مهم دیگر اجرای آثار چاووش با کیفیت بالا و قابل قبول است. به هر حال آثار چاووش با حضور نوازندگانی بزرگ و البته خوانندگانی توانمند اجرا شدهاند و تکرارشان کار سادهای نیست.
تمام این آثار با بهترین اجراها و بهترین آوازها به گوش مخاطبان رسیدهاند به همین دلیل چند دهه پس از تولید این آثار، تکرارشان برای هر هنرمندی دشوار است. چرا که مخاطب کیفیتی فراتر از استانداردهای رایج موسیقی آن زمان را در ذهن دارند و امروز اجرای آن آثار برای هر گروه و هر خوانندهای ریسکی بزرگ محسوب میشود.
اما به راستی گروه همنوازان سایه ارغوان به خوبی از پسِ این مهم برآمدند و توانستند مخاطبان را راضی از سالن روانهی خانه کنند. محمدامین اکبرپور در سالهای گذشته ثابت کرده که گروههایی که تحت نظر او فعالیت میکنند؛ سطح کیفیِ والایی را در موسیقی ایران ارائه میکنند.
در این میان نقش اشکان کمانگری خواننده این گروه را نباید نادیده گرفت. کمانگری خوانندهای توانمند است که متاسفانه تا کنون به جایگاه واقعیاش در موسیقی ایران نرسیده است. کمانگری تا کنون آلبومهایی منتشر کرده که به راستی آوازهای شنیدنی در آنها اجرا کرده است. اما به طور حتم کمانگری تا کنون به جایگاه واقعیاش در موسیقی ایران نرسیده است و باید امیدوار باشیم که در آینده از این خواننده توانمند بیشتر بشنویم.
انتهای پیام/