به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حبیب احمدزاده، نویسنده و فعال فرهنگی، در یادداشتی به یاد شهدای حادثه تروریستی زاهدان نوشته است:
گریه میجوشد شب و روز از دلم
تا مپنداری زیادت غافلم
یادم هست روزی که شهید طاهری در مقابله با داعش در سوریه شهید شد، دوست هنرمندی برایم نوشت که ما چه کار به سوریه داریم ما باید به فکر مرزهای کشورمان باشیم. او هرگز معنی (پیشگیری بهتر از درمان است) را تحت تأثیر تبلیغات دشمنان نمیفهمید.
امروز هم حتماً برای شهادت مرزبانان غیورمان بهانه دیگری برای خود میتراشد، مثلاً چرا باید مرزبان از اصفهان بفرستند؟ با این عقب نشینیهای ذهنی کمکم از ترس چهار تا فالوور خارج نشین یا جعلی، دفاع و نگاهبانی از مرز را نیز گناهی بزرگ خواهیم شمرد.
عزیزان! برای من و بسیاری دیگر اینجا ایران است مهد شیران. کشور ملاصالح قاری و بیست و سه نفر، دریاقلی بزرگوار، شهید طاهری، بچههای اول جنگ خرمشهر، رییسعلیها و... . اگر گلهمندی هم داریم هرگز حقانیت گلهمندیمان به پای امثال ملاصالح نخواهد رسید، اویی که در تمام شدائد روزگار جز خدا در تمام مسیر رنجها چیزی ندید. اگر از دولتمردان ناراحتیم، رییسعلی هم میتوانست به بهانه سستی دولت قاجار از دفاع از مرزهای جنوب کشور سرپیچی کند... .
کسی که ادعای کشور دوستی دارد، به مثابه اینان، هرگز نخواهد گذاشت تا بن سلمان آدمخوار با ارتش تروریستهایش از مریم خانم رجوی و جیش الحمار برای آینده زندگی بچههایمان تصمیم بگیرد. ما تا پای جان بر عهدمان با کشور، سنتها و ملتمان هستیم، بقیه نیز خود دانند و وجدانشان.
انتهای پیام/