به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، جزئی از دانشآموزان این کشور هستند اما دیده نمیشوند نه محرومیتهایشان نه سهمشان از قانون اساسی برای تحصیل؛ عدالت آموزشی هم که فقط شعارش سهم آنها شده است.
زیر پونز نقشه ایران جا ماندهاند، شاید هم آنقدر محرومیت در آن مناطق توسعه یافته و با زندگی ساکنانش عجین شده دیگر برای کسی مهم نیست که این کودکان در چه شرایطی درس میخوانند چون سالهاست که نه فقط آنها بلکه پدر و مادر و پیشینیان هم در این شرایط زندگی کردهاند.
در این گزارش به وصف وضعیت دانشآموزان یکی از روستاهای " قلعهگنج استان کرمان" پرداختهایم؛ "قلعهگنج" همان منطقهای است دقیقا در جنوب کرمان که تا امروز در وصف محرومیتهایش کم نشنیدهایم و خاطره معلمی که به دلیل نبود برق در مدرسه، مسابقه فوتبال را برای دانشآموزانش از طریق گوشی موبایل پخش کرد در ذهن بیشتر ما جای دارد.
روایت این گزارش، شرایط تحصیل 70 دانشآموز "دبستان شهید فاریابی" روستای سورگاه است که حتی برای نشستن در کلاس درس "نیمکت" هم ندارند!
دانشجو معلمی که خودش از اهالی همین روستاست در گفتوگو با تسنیم به توصیف وضعیت نامناسب مدرسه روستا و تحصیل دانشآموزان پرداخت و گفت " مدرسه روستای "سورگاه" در سال 76 ساخته شد که فقط دو کلاس درس دارد آن هم برای 70 دانشآموز! و مجموع صندلیهای هر دو کلاس به 20 عدد هم نمیرسد.
از روزهای شنبه تا سهشنبه، مدرسه در دو شیفت و با چهار معلم فعالیت میکند و روز چهارشنبه هر 6 کلاس در شیفت صبح تشکیل میشوند اما با توجه به اینکه در داخل مدرسه فضای کافی برای حضور تمام بچهها فراهم نیست برخی کلاسها در فضای باز حیاط مدرسه تشکیل میشوند."
در حیاط مدرسه میز و نیمکت و حتی تخته سیاه برای آموزش بچهها وجود ندارد و آنها باید در گرما و سرما روی زمین نشسته و به درس معلم گوش دهند! البته برای دانشآموزانی هم که داخل مدرسه و درون کلاس درس حضور دارند نیمکت کافی برای نشستن وجود ندارد.
دهیار روستا برای تامین میز و نیمکت دانشآموزان تلاشهایی داشته اما این تلاشها تا به امروز با نتیجه مثبت همراه نشده است و قولهایی که دادهاند عملی نشده و راه بهجایی نبرده است.
آنگونه که این دانشجو معلم میگوید: "روستای سورگاه 300 نفر جمعیت دارد و مدرسهای برای آنها از حدود هشت سال قبل در حال ساخت است اما هماکنون کار ساخت آن بهصورت نیمه رها شده است و دانشآموزان تمام این سالها در انتظار افتتاح مدرسه جدید هستند اما خبری از آن نیست؛ در واقع این مدرسه باید 6کلاس داشته باشد ولی فقط دو کلاس دارد و در این شرایط تکلیف دانشآموزانی که برای درس خواندن کلاس کافی ندارند، چیست؟ "
امیدواریم با انتشار این گزارش، خیران مدرسهساز برای تکمیل مدرسه روستای "سورگاه" که سالهاست بهصورت نیمهکاره رها شده و البته ساخت آن بیش از 80 درصد پیشرفت داشته است، همراهی کنند تا کودکان این مدرسه حداقل احساس شیرین حضور در کلاس درس را به جای سختیهای درس خواندن زیر سقف آسمان در فصل گرما و سرما تجربه کنند.
انتهای پیام/