به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، اسفندماه سال 94 و در جریان مسابقات تکواندو بینالملی فجیره از امید عمدی ملیپوش سابق تیم ملی تکواندو آزمایش دوپینگ گرفته شد و به دلیل استفاده از ماده ممنوعه بتامتازون از سوی فدراسیون جهانی تکواندو با محرومیت 4 ساله مواجه شد. بتامتازون در لیست داروی نیروزا قرار ندارد اما به دلیل عدم اطلاع عمیدی و کادرپزشکی وقت تیم ملی تکواندو در اطلاع رسانی این موضوع، عمیدی ناخواسته با شوک بزرگ و محرومیت از فعالیتهای ورزشی مواجه شد.
عمیدی که این روزها در کشور گرجستان حضور دارد، درگفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در خصوص مدت باقی مانده از محرومیتش و اینکه قصد ادامه فعالیت در تکواندو را دارد، اظهار داشت: حدود 6 ماه قبل از المپیک ریو محرومیت من آغاز شد و فکر میکنم حدود 11 ماه دیگر از محرومیتم باقی مانده است. به هیچ عنوان قصد ندارم قید تکواندو را بزنم و دوست دارم به خاطر تمام تلاش و زحماتی که در گذشته کشیدم در این رشته ادامه بدهم. در این سالها واقعا مزد زحمات خود را دریافت نکردم و تمام هدفم بازگشت موفق به تکواندو است.
وی در خصوص حضور خود در کشور گرجستان عنوان کرد: حضورم در کشور گرجستان از روی برنامه بود و 6 ماه است که برای ادامه کار و تمریناتم به این کشور آمدم. واقعا در حال حاضر به دلیل شرایط اقتصادی و بیکاری زندگی در ایران سخت شده است. با توجه به این شرایط برای کسب تجربه بیشتر در زمینه آرایشگری و همچنین پیگیری تمرینات به گرجستان سفر کردم.
ملیپوش سابق تیم ملی تکواندو در خصوص تصمیم خود برای ماندن در گرجستان گفت: هنوز تصمیم قطی خود برای ماندن در گرجستان را نگرفتم و منتظر مشخص شدن وضعیت ادامه فعالیت خود در تکواندو ایران هستم. در حال حاضر به صورت حرفهای در حال تمرین هستم و قصد دارم بعد از تعطیلات عید با بازگشت به ایران تمرینات خود را به صورت منظم پیگیری کنم. تمام هدفم در حال حاضر بازگشت مجدد به تکواندو است و به همین دلیل رفته رفته تمرینات خود را جدیتر پیگیری خواهم کرد.
عمیدی با انتقاد از بیتوجهی مسئولان فدراسیون تکواندو عنوان کرد: در این مدت مسئولان فدراسیون تکواندو حسابی من را اذیت کردند و هیچ کاری برای من انجام ندادند. با وجود اینکه بارها به فدراسیون مراجعه کردم تا شرایطی را فراهم کند تا بتوانم یک باشگاه را اجاره کنم اما با وجود قولهای مسئولان فدراسیون به خصوص فرهادیان، هیچ قدمی برای من برنداشتند. در کنار این موضوع، هیچ کسی حتی یک زنگ به من نزد تا حالم را بپرسد.
وی ادامه داد: علاوه بر مسئولان فدراسیون تکواندو، مربیان سابقم نیز هیچ خبری از من نگرفتند. توقع داشتم پیام خانلرخانی و نعمت خلیفه که در گذشته پیگیر حضورم در تیمهایشان بودند، حداقل حالم را میپرسیدند که متاسفانه این اتفاق نیز نیفتاد. مرتضی سلطانی تنها کسی بود که به من محبت داشت و هر چند وقت یک بار تماس میگرفت و به تمرینات دعوتم میکرد.
ملیپوش سابق تیم ملی تکواندو در خصوص احتمال مهاجرت خود گفت: همه چیز بستگی به شرایط ایران دارد. واقعا دوست دارم برای پرچم کشور خودم مبارزه کنم، اما با این شرایط فکر نمیکنم این موضوع امکان داشته باشد. در حال حاضر وضعیت قراردادها و دریافتی تکواندوکاران بسیار ناچیز است و هزینههای ورزش حرفهای نیز بسیار سنگین است. با تمام وجود دوست دارم بعد از پایان محرومیت برای پرچم سه رنگ کشورم بازی کنم اما واقعا همه چیز به شرایط فدراسیون و اینکه بخواهند از من استفاده کنند یا نه، بستگی دارد. اگر شرایط مهیا نشود امکان مهاجرت و ادامه فعایتم در کشور دیگر وجود دارد تا بتوانم به خواستههای خود دست پیدا کنم.
انتهای پیام/