همدان| تراژدی تلخ حاشیه‌نشینی در پایتخت تاریخ و تمدن + فیلم
حاشیه‌نشینی، محرومیت و نداشتن امکانات رفاهی درد تلخی است؛ محرومیتی که گاه آن‌قدر به درازا می‌کشد که ساکنان منطقه‌ای باوجود فاصله کم با مرکز استان ۲۰ سال بدون آب، برق و گاز زندگی می‌کنند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، حاشیه‌نشینی و ساخت‌وسازهای غیرمجاز معضل مهمی است که در جای‌جای کلان‌شهر همدان احساس می‌شود؛ خانه‌هایی که بی‌صدا رشد کرده و کم‌کم تبدیل به محله و سپس یک منطقه می‌شود.
مناطقی که از داشتن امکانات ساده زندگی محروم بوده و افراد کم‌توان برای رهایی یافتن از رنج اجاره‌نشینی و آوارگی راهی آن شده‌اند تا سقفی بالای سر داشته باشند؛ سقفی که چندان هم امن نیست.
اهالی این منطقه دردهای بسیاری دارند؛ نداشتن انشعابات شهری، آب شرب، گاز، امکانات بهداشتی، مسجد و مدرسه از مهم‌ترین کمبودهای این مناطق است؛ مشکلاتی که حاشیه‌نشین‌ها را رنج داده و عرصه را برایشان تنگ می‌سازد و وقتی فریادهایشان به‌جایی نمی‌رسد؛ دست یاری به سمت رسانه‌ها دراز می‌کنند.
اینجا یکی از این مناطق است؛ جایی در شهرک الوند و حاشیه کلان‌شهر همدان؛ جایی که ساکنانش مدعی‌اند 20 سال است آب شرب و گاز ندارند و ترانس برق را هم خود اهالی خریده‌اند؛ ترانسی که بدون حفاظ بوده و هر لحظه ممکن است برای عابران یا کودکان خطرساز شود.
محله‌ای که فاصله چندانی با آپارتمان‌ها و ساختمان‌های چندطبقه و لوکس شهرک ندارد، اما ظاهرش چنان متفاوت است که تصور می‌شود روستایی دورافتاده یا کوچه‌باغ است.
محله‌ای تاریک با کوچه‌های خاکی و پر دست‌انداز، فاضلاب جاری بر کف کوچه و تیرهای برق در آستانه سقوط که خود اهالی آن را درست کرده‌اند؛ تیرهایی که همچون زخمی عمیق از دل خاک سر برآورده و اهالی با گذاشتن سنگ و بلوک پایش را محکم کرده‌اند تا نیفتد و کار دستشان ندهد.
کنتور برق هم ندارند و به‌ناچار از ترانس کنار خیابان به دیوار خانه سیم‌کشی کرده‌اند؛ کابل‌های تو در تو و نامنظم و معلق که بیشتر آدم را به یاد کشور عراق می‌اندازد تا جایی در پایتخت تاریخ و تمدن.
از همه امکانات رفاهی لازم برای زندگی تنها همین ترانس برق را دارند؛ برقی که به گفته اهالی، گاه‌گاهی شرکت برق برای قطع آن اقدام می‌کند. چند روز پیش بود که شرکت برق همدان به دلیل نامناسب بودن وضعیت کابل‌ها اقدام به قطع برق این محله کرد و به گفته اهالی در سرمای زمستان 3 شبانه‌روز قطع بود و مردم نه برق داشتند نه آب و نه وسیله گرمایشی زیرا تأمین آبشان از چاه است و گرمای خانه‌هایشان هم با بخاری و کرسی برقی.
شرکت برق اعلام کرده بود که باید 9 میلیون تومان بدهند تا کابل‌ها از مسیر هوایی به زیر زمین منتقل‌شده و 10 متر جابجا شود و رفت و آمدهای مردم به شرکت برق و اصرار هم فایده‌ای نداشته است.
نداشتن آب و برق و تحمل سرما طاقت مردم را طاق کرد و مشکلشان را به گوش افراد خیّر و "تسنیم" رساندند؛ پیگیری‌ها درنهایت جواب داد و شرکت برق که می‌گفت با شکایت راهنمایی و رانندگی به دلیل آویزان شدن کاابل‌ها و امکان برخورد خودروهای سنگین دست به این کار زده به فاصله چند دقیقه برقشان را وصل کرد.
حالا هرچند برق این محله وصل شده، اما مشکلاتشان هنوز به‌جای خود باقی است و دردهای عمیقی دارند؛ دردهایی که تلخ است، اما باید شنیده شود.
گزارش: سمیه مظاهری
انتهای پیام/ن
