به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، مراسم نمادین کاشت نهال به منظور بزرگداشت یاد و خاطره اهدا کنندگان عضو گیلانی در سالن اجتماعات مرکز آموزشی درمانی رازی رشت برگزار شد.
رییس واحد فراهم آوری اعضای پیوندی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در این مراسم با تاکید بر اینکه تصمیمگیری خانوادهها در شرایط بحرانی بروز مرگ مغزی از سختترین لحظات است که قابل وصف نیست اظهار داشت: اهدا عضو بیش از آنکه جنبه اخلاقی داشته باشد به یک مسئولیت اجتماعی تبدیل شده است.
سیامک ریماز خاطرنشان کرد: سالانه 8 تا 10 هزار مورد مرگ مغزی در کشور رخ میدهد و تنها 4 هزار نفر شرایط اهدا را پیدا میکنند و بخاطر عدم فرهنگسازی مناسب فقط 900 تا هزار مورد اهدای عضو میشوند.
وی با اشاره به اینکه با اهدای عضو و ایثار خانوادهها 2 هزار و 210 انسان در کشور از مرگ نجات یافتند خاطرنشان کرد: امسال 22 مورد اهدا عضو در گیلان انجام شد که 14 مورد در مرکز آموزشی درمانی رازی رشت و 8 مورد به بیمارستان امام خمینی(ره) تهران منتقل شد.
ریماز با بیان اینکه با اهدای عضو شمع زندگی بیمارانی که رو به خاموشی است دوباره روشن میشود گفت: باید تلاش کنیم تا جنبش اجتماعی در زمینه اهدای عضو ایجاد شود و یک جریان مردمی را در جامعه به حرکت درآوریم تا جانهای بیشتری نجات یابند.
رئیس واحد فراهم آوری اعضای پیوندی دانشگاه علوم پزشکی گیلان ضمن ارج نهادن بر ایثار خانوادههای اهدا کننده عضو عنوان کرد: با تصمیم به اهدای عضو اثرات و نتایج ماندگاری را در نجات بخشی جان بیماران رقم زدید.
خانوادههای اهدا کننده عضو با چشمانی اشکبار تصاویر این نامآوران نجاتبخش را روی دست گرفته بودند و حالا که در این آزمون ایثار نمره عالی کسب کرده بودند آمدند تا به یاد عزیزان شان نهالی کاشته شود.
یکی از مادران اهداکننده عضو در گفتوگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: من مادر لیلا پورمحمدی هستم که در سال 96 در ماه مبارک رمضان اهدا عضو کرد و خیلی از این کار خوشحال هستم چون تا زنده بود چون پزشک بود به مردم کمک میکرد و زمان رفتن هم با این کار ماندگار شد؛ به چنین فرزندی افتخار میکنم.
فرزند یکی از نامآوران اهدای عضو گیلانی با بغضی در گلو اما سرافراز گفت: وحید پورکار جدید پدرم بود که در حادثه تصادف دچار مرگ مغزی شد و اعضایش اهدا شد. خیلی از این کار خوشحالم و میدانم پدرم زنده است و کنار ما هست.
همسر یکی دیگر از اهداکنندگان عضو عنوان کرد: همسرم فرخ پوریحیی اعضایش را به بیماران اهدا کرد و مایه افتخار من و فرزندانم است که جان بیماران زیادی را نجات داد.
مادر یکی از اهداکنندگان عضو که به تازگی فرزندش اهدای عضو کرده بود با بغضی سنگین گفت: پسرم شایان غفوری سرباز وطن بود و فقط 3 ماه به پایان خدمت مقدس سربازیاش مانده بود که دچار مرگ مغزی شد و به یادش نفس میکشیم و خوشحالم که پسرم ماندگار شد.
خانواده یکی از اهداکنندگان عضو از حس و حال زمان شنیدن خبر مرگ مغزی عزیز از دست رفتهشان تعریف کرد و گفت چنین تصمیمی چقدر میتواند برای خانوادهها دشوار باشد اما بهترین تصمیمی بود که گرفتند و وظیفهشان را انجام دادند.
تک تک خانوادههای اهداکننده عضو عزیزانشان را در کنار خود حس میکردند و از تصمیم خود رضایت خاطر داشتند با وجود این غم سنگین همچنان از همه افراد میخواستند که کارت اهدای عضو دریافت کنند تا زندگی دردمندی را امتداد ببخشند.
انتقال اعضای یک فرد به فرد دیگر برای نجات زندگی یا بهبود کیفیت زندگی وی را اهدای عضو میگویند. اهدای عضو میتواند از افراد زنده (در مورد کلیه و یا اهدای قسمتی از کبد یا ریه بزرگسالان به فرزندانشان) یا از افراد مرگ مغزی و یا از افراد مرگ قلبی در شرایط خاص و با تجهیزات و تمهیدات ویژه انجام شود.
قلب، ریهها، کبد، روده ها، لوزالمعده و کلیهها میتواند اهدا شود. علاوه بر این اعضا، برخی از بافتهای بدن نیز قابل پیوند هستند.
با اهدای قرنیه میتوان بینایی را به فردی که دچار صدمه شدید به چشم شده باز گرداند. تاندون و غضروف باعث بازسازی اعضای آسیبدیده مربوطه میشوند; پیوند استخوان میتواند مانع قطع عضو در سرطان استخوان شود.
دریچه قلب برای کودکان با بیماری مادرزادی دریچه ای و بزرگسالان با دریچه آسیب دیده به کار می رود. پیوند پوست نجات بخش بیماران با سوختگی شدید می شود.
پیوند مغز استخوان تنها درمان ممکن در بعضی از سرطانهای خون است; برخلاف عضو، بافت میتواند تا 24 و یا حتی 48 ساعت بعد از مرگ فرد اهدا شود و حتی می توان آن را برای مدتهای طولانی ذخیره کرد.
هر فرد مرگ مغزی میتواند با اهدای ارگانهای حیاتی خود جان 1تا8 نفر را از مرگ حتمی نجات داده و با اهدای بافت و نسوج خود 1 تا 53 نفر را از معلولیت رهایی بخشد.
انتهای پیام/ش