به گزارش خبرنگار فرهنگی تسنیم، مهدی غلامنژاد قاری بینالمللی و نماینده ایران در سی و ششمین دوره مسابقات بینالمللی توانست مقام دوم این دوره از مسابقات را کسب کند.
غلامنژاد دلنوشتهای را برای خبرگزاری تسنیم ارسال کرده است که در ادامه میخوانید.
بسمالله النور
"وَعَسَى أَن تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ"( بقره/ 216)؛ چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن که خیرِ شما در آن است و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شرِّ شما در آن است و خدا میداند، و شما نمیدانید".
حمد و سپاس خدای را بر آنچه ارزانی داشت و شکر او را در آنچه الهام فرمود و ثناء بر آنچه پیش فرستاد و عطایای گستردهای که اعطا فرمود. ضمن عرض تبریک به مناسبت به فرارسیدن اعیاد پر خیر و برکت شعبانیه و با آرزوی ظهور موفور السرور حضرت بقیهالله الاعظم (عج) و دوام طول عمر و سلامتی و برای مقام عظمای ولایت و زعامت جمهوری اسلامی ایران حضرت آیت الله العظمی خامنه ای(مد ظله العالی)
به بهانه افتخارِ حضورم به عنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران در سی و ششمین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم جمهوری اسلامی ایران، بر آن شدم تا مطالبی را در قالب این مرقومه به عرض ملت شریف و قرآنی ایران اسلامی برسانم: از اینکه کسب افتخار برای کشورم همزمان شده است با سختی و مصیبت بخشی از مردم سرزمینم در استان های سیلزده، بسیار متأثر و نارحت بوده و ثواب تلاوت هایم در این دوره از مسابقات را به روح درگذشتگان این حادثه غمبار تقدیم نموده و بخشی از هدیه مادی خود را تقدیم مردم مناطق سیل زده کشورم می نمایم، باشد که گوشه ای از آلام این عزیزان را مرهمی باشد.
و اما بعد .....
از کودکی به تلاوت قرآن علاقه مند بودم، شرکت در جلسات قرآن و استماع آیات نورانیاش، بهترین لذت مادی و معنویام شده بود، سالها در مجالس و مراسم مختلف حضور مییافتم و آرام آرام خود را بخش کوچکی از جامعه قرآنیان ارزشمند کشورم میدیدم، تلاوت میکردم و لطفُ و برکتُ و رحمتُ و محبتِ آسمانی و زمینی بود که نثارم میشد، مادرم ذوق خواندنم را میکرد و همیشه به زبان آذری میگفت:" اُغلوم همیشه باش اُوجا اُولاسان"یعنی"پسرم عاقبت بخیر شوی"، سالها گذشت تا این جمله در زندگیام مفهوم عینی پیدا کند؛ با خود میگفتم که موفقیت در مسابقات قرآنکریم که برایش بسیار زحمت میکشیدم، همان عاقبت بخیری واقعی است، طی مسافتهای طولانی برای شرکت در جلسه قرآنِ استادی نامدار و خستگی هفتهها و ماهها تمرینات پیاپی برای شرکت در یک رقابت قرآنی چند دقیقهای و نتیجهای که در پایان هر رویداد بدست میآمد،( گاهی به آنچه میخواستم میرسیدم و گاه نیز خسته و ناامید از نتیجه بدست آمده باز میگشتم)؛ آیا این عاقبت بخیری بود؟ نمیدانم. هر بار که رتبهای کسب مینمودم با خود میاندیشیدم که اگر این عاقبت بخیری واقعی است پس چرا هر سال تکرارش میکنم و از نتیجهاش گاه ملول هستم و گاه مشعوف!!! ؟؟ وقتی خود را نماینده کشورم در بزرگترین رویداد قرآنی جهان اسلام و بر سکوی افتخار آن دیدم همان حس تکراری همیشگی به سراغ آمد، پس یقین پیدا کردم که موفقیت در مسابقات در هر سطحی هم که باشد، نمیتواند غایتِ عاقبت بخیری باشد. آری مفهوم عاقبت بخیری را جایی دیگر یافتم، آنگاه که قبل از مسابقات مادرم را در بستر بیماری دیدم، مادری که گیرایی نگاهش همیشه مرا به سمت آیندهای روشن سوق میداد، مادری که با وجود رنج و دردِ ناشی از بیماریاش بازهم ذوق فرزندش را دارد، آری عاقبت بخیری رضایتِ قلبِ پاکِ پدر و مادر است، و اینجاست که تجلی مفهوم آیات قرآن را میتوان به خوبی یافت. مسابقات بهانهای بود برای انس بیشتر با آیات قرآن برای عمل به مفهوم این آیه که"و قضی ربک الا تعبدوا الا ایاه و بالوالدین احسانا"، امروز خوشحالم از اینکه توانستم ولو کوچک رضایت دل پدر و مادر نازنینم را کسب نمایم و بواسطه این موهبت الهی بر خود میبالم؛ در این لحظه هر آنچه محقق شده است لطف خداوند و ثمره دعای آن عزیزان است و آنچه مانده توان و بضاعت محدودِ این حقیر در جبران الطاف و محبتهای ایشان است.
پس امروز در حالی که دلم سرشار از عشق و محبت به ساحت نورانی قرآن کریم است به همین میزان بسنده کرده و آن را توشه راهم قرار میدهم و این مرقومه به منزله پایان دوران حضورم در مسابقات قرآنکریم به عنوان شرکتکننده بوده و از اینکه در این لحظه میتوانم شما عزیزانم را در جریان این تصمیم قرار دهم از صمیم قلبم خوشحالم. زین پس تمام اهتمام اینجانب، آموزش به علاقهمندان مسیر نورانی یادگیری قرآنکریم و ترویج فرهنگ انس با قرآن در جای جای ایران و جهان خواهد بود و در این راه باز هم خود را نیازمند لطف و عنایت و راهنمایی اساتید عزیزم میدانم.
در پایان می خواهم چند تشکر ویژه بنمایم:
ابتدا از آحاد جامعه بزرگ قرآنی کشور بواسطه سالها حمایت، همدلی و همراهی دلسوزانه شان تشکر مینمایم؛
میخواهم از اساتیدی تشکر نمایم که امروز اگر در این جایگاه ایستادهام خود را مرهون دلسوزیها وعیار بالای آموزههای قرآنی و اخلاقیشان میدانم، عزیزانی که باعث شدند امروز انسان بهترى باشم، امیدوارم کاستیهایم را با محبت همیشگیشان بر من ببخشایند؛ در این بخش لازم میدانم ابتدا از محبتهای پدرانه اکبراالقراء ایران جناب استاد حاج عباس سلیمی تشکر نمایم و پس از آن از اساتید عزیز و ارجمندم تشکر مینمایم، استاد احمد ابوالقاسمی، استاد غلامرضا شاهمیوه اصفهانی، استاد دکتر نصرتاله عارف حسینی، استاد دکتر سعید رحمانی، استاد امین پویا، استادصالح اطهری فرد، استاد داوود جعفری، استاد مجید رحمتی، استادمحمدرضا بهرامی، استاد ناصر زعیم، استاد اسدالله سرلک و...
تشکر میکنم از همشهریان عزیزم (شهریاریهای نازنین) که این روزها و شبها چنان عزتی را برای من ساختهاند که کلمهای نمیتوانم برای وصف الطافشان بیایم.
از دوستان و رفقای همپای قرآنیام که سالها افتخار همراهیشان در مسابقات مختلف استانی، کشوری و بینالمللی را داشتم نیز صمیمانه تشکر مینمایم و برایشان آرزوی بهترینها را دارم. اگر لطف این عزیزان نبود شاید امروز به این موفقیت نائل نمیآمدم. رفقایی که اگر بخواهم نام یکایکشان را عنوان نمایم در این مجال نمیگنجند.
تشکر میکنم از رسانههـاى مختلف و خبرنگاران عزیزشان از جمله رادیو سراسری قرآن و شبکه قرآن و معارف سیما، خبرگزاریهای قرآنی که همیشه از انتقادهای سازندهشان استفاده کرده و از تشویق و تمجیدشان انگیزه گرفتهام و نقش بیبدیلی در معرفی اینجانب داشتهاند.
سعدی به روزگاران مهری نشسته در دل
بیرون نمیتوان کرد الا به روزگاران
چندت کنم حکایت شرح این قدر کفایت
باقی نمیتوان گفت الا به غمگساران
مهدی غلام نژاد
26 فروردین 1398 هجری شمسی
مصادف با 8 شعبان المعظم 1440 هجری قمری
اللهم وفقنا لما تحب و ترضی
انتهای پیام/