به گزارش خبرگزاری تسنیم از چابهار؛ چابهار، تنها بندر اقیانوسی ایران، چشم امید آینده ایران در معادلات اقتصادی-سیاسی منطقه؛ بندری ویژه، راهبردی و بینالمللی است و محرومیتهایش جدی است؛ 56 هزار نفر جمعیت حاشیهنشین، 400 روستای بدون شبکه آبرسانی و هزاران مدرسه تخریبی و ناایمن بخشی از محرومیتهای بندریست که قرار است آینده اقتصاد ایران را در طرح استراتژیک توسعه سواحل توام با سرمایهگذاریهای بینالمللی رقم بزند.
آمارهای رسمی گواهی میدهند نصف جمعیت 112 هزار نفری شهر چابهار حاشیهنشیناند و در سکونتگاهی غیررسمی حاشیه شهر شامل "کمب، هوتآباد، نوکآباد، جنگلوک، مرادآباد، عثمانآباد، رمین و محله پشت پمپ بنزین" زندگی میکنند.
چابهار بالاترین نرخ حاشیهنشینی نسبت به جمعیت یک شهر را در کشور و پرسرعتترین منطقه حاشیهنشین ایران است؛ کارشناسان ملی و بینالمللی که از مناطق حاشیهنشین چابهار بازدید کردند اعلام کردند الگوی زیست حاشیهنشینی و سرعت رشد حاشیهنشیان چابهار در ایران بیسابقه و حتی درجهان کمسابقه است.
معینالدین سعیدی،رئیس شورای اسلامی شهرستان چابهار میگوید:در مناطق حاشیهنشین چابهار پایینترین استاندارهای زندگی برقرار است و مردم به معنای واقعی به نان شب خود محتاجاند هستند.
وی در گفتوگو با تسنیم میافزاید: قبلا عنوان میشد که حاشیهنشینان چابهاری خارجی هستند اما با بررسیهای شورای تامین و مشخص شد همگی ایرانی و از فرط خشکسالی 20 ساله و عدم اشتغال در روستاها به خاطر جذابیتهای کاذب اقتصادی چابهار به اینجا پناه آوردهاند.
وی تصریح میکند: خشکسالی به قدری بوده که بخش "دشتیاری" چابهار که یکی از بزرگترین بخشهای ایران با بیش از 100 هزار نفر جمعیت است و در سالهای نچندان دور بهخاطر پرورش میوههای گرمسیری به هندوستان کوچک شهره بوده هماکنون به خاطر خشکسالیهای بیسابقه و فراگیر میان محلیان به "دشت بییار " شهرت پیدا کرده است.
وعدههای متعدد برای ساماندهی 56 هزار حاشیهنشین چابهاری در سالهای گذشته به جایی نرسیده و همچنان بر تعدادشان افزوده میشود؛ با دوربین تسنیم به یکیاز مناطق حاشیهنشین چابهار در محله "جنگلوک" رفتیم تا محرومیتهای عمقی، تاریخی و جدی آن را به تصویر بکشیم، شاید بر کانونهای تصمیمگیر ثاتیرگذار باشد و روند ساماندهی سرعت گیرد.
گزارش از سیدامیرحسین عظیمی
انتهای پیام/ ع