خبرگزاری تسنیم - احسان زیورعالم
در دومین شب جشنواره جهانی فیلم فجر، سالن شماره دو چارسو در قالب جشنواره جهانی فیلم فجر میزبان آخرین ساخته کامران حیدری بود. فیلمی در بخش «مستند زیر ذرهبین» سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر که با وجود صندلیهای پرتابل، نتوانست میزبان بیشتر مخاطبانش باشد تا در نهایت برخی در صف انتظار باقی بمانند و در نوبتی دیگر به تماشای «وا کس چه» بنشینند.
کامران حیدری در آخرین مستند خود به عنوان هرمزگانی «وا کَس چِه» - به کسی مربوط نیست - در همان قالب پرترهنگاریهای سابقش، این بار به سراغ ابراهیم منصفی، نوازنده گیتار، خواننده، بازیگر و شاعر مشهور بندرعباسی رفته است. او همانند دیگر آثارش، دوربین را به سوی چهرههای پرواز داده است که به عنوان شخصیتی تأثیرگذار در زادبوم خویش، کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
کامران حیدری در تلاش است در «وا کس چه» با روایت شخص منصفی، از زندگی شخصی، عاشق شدن او به آمیس، تاثیر پستی و بلندیهای زندگی منصفی بر ترانهها و شعرهایش تا چگونگی مرگ منصفی و شایعات، حدس و گمانهای را به تصویر کشد.
دوربین حیدری به مثابه روح منصفی از دریا بر فراز بندرعباس به پرواز درمیآید تا در کوچه و پسکوچههای این بندر ریشه و منشا این هنرمند زخمدیده را کاوش کند. زندگی که از یک اتاق آغاز و با همان اتاق به پایان میرسد. در این میان منصفی روایتی از زندگی شخصی و آرزوهایش و آنچه به دست آورده و از دست داده در اختیار مخاطب قرار میدهد و در نهایت، با ورود به دوران فرورفتن در خود، روایت را به صمیمیترین دوستش، طیب نامی میسپارد تا او اکنون روایت کند چگونه مرگ بر زندگی این هنرمند سایه افکند.
کامران حیدری تلاش میکند دوربین سیالش را به میان مردم و نوازندگان بیشمار بندرعباس ببرد و نشان دهد چگونه منصفی و ترانههایش در بندرعباس حضور گرمی دارند. مرد و زن ترانههایش را میخوانند و با نوای شادش، شادی میکنند و با غمش اندوهشان را زمزمه میکنند. دوربین نشان میدهد موسیقی چگونه به بخشی از زندگی مردم بندرعباس تبدیل شده است.
تصویر کامران حیدری از بندرعباس چندان با تصویر عمومی در رسانهها شباهت ندارد. فیلم تصویری شاد از بندرعباس نشان میدهد، تصویری که در آن با وجود فقدانها و کاستیها، این موسیقی است که به شهر حیات میدهد، شهری که شهر منصفی نیست؛ اما میخواهد روح منصفی در آن به پرواز درآید و مردمش را به وجد آورد.
جهان بندر زمانی دگرگون میشود که دوربین به نخلستانهای کوهپایهای میرود و سالها دردآور منصفی را توصیف میکند. جایی که راوی شبحوار منصفی جای خود را به طیب میدهد. طیب در کوهها و دشتها، از کنار کنارها و نخلها میگذرد تا به ما بگوید روزهای نهانی زندگانی منصفی به چه نحوی میگذرد.
«وا کس چه» یک مستند موزیکال است. در تمام لحظاتی که روایت را میشنویم، موسیقی و آواز در جریان است و ما را با خود به کُنه یک ماجراجویی تراژیک میبرد. هر چند موسیقی ما را سرخوش نگاه میدارد؛ ولی اشعار منصفی خبر از غصهها و غمها میدهد. از غم و غصههایی که در پس شادیهای بندر، خود را نهان میکنند. بسان هوا که در بدن مجنونی حلول کرده باشد و حال این بابازارها و مامازارها هستند که با آواز و موسیقی هوا را میرانند.
انتهای پیام/