به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، تیم تراکتورسازی در هجدهمین دوره رقابتهای لیگ برتر هم با قرار گرفتن در رتبه پنجم جدول ردهبندی دستش از جام کوتاه ماند و حتی سهمیه حضور در لیگ قهرمانان آسیا را هم نگرفت.
تیمِ کهکشانی
تراکتورسازی فصل 98-97 با را تغییر مالکیتی آغاز کرد و محمدرضا زنوزی با خرید باشگاه قدیمی تبریزی امیدواری به قهرمانی این تیم را حسابی در دل هوادارانش زنده کرد.
در ادامه، زنوزی با خریدهای کهکشانی و گران قیمتی که انجام داد، حسابی نام خود را بر سر زبانها انداخت. جذب بازیکنانی مانند مسعود شجاعی، اشکان دژاگه، احسان حاجصفی و آنتونی استوکوس؛ تراکتورسازی را در ابتدای فصل به پُر ستاره ترین تیم لیگ تبدیل کرد.
توشاک؛ ناکام در ایران
این تیم پُر ستاره اما شروع چندان خوبی در لیگ برتر ایران نداشت و با هدایت جان توشاک، در سه بازی ابتدایی فقط دو امتیاز گرفت.
با این حال، تراکتورِ توشاک در ادامه راه خودش را پیدا کرد و توانست نتایج ابتدای فصل را جبران کند. تراکتورسازی در آن مقطع کم کم در حال نزدیک کردن خود به جمع تیمهای بالانشین لیگ بود، اما یک شکست بد موقع همه چیز را به هم ریخت.
تراکتورسازی در جام حذفی به میهمانی صنعت نفت آبادان رفت و در حالی که از حریفش پیش بود، در نهایت نتیجه را به شاگردان سرجیو واگذار کرد.
پس از آن شکست، توشاک و تراکتورسازی خیلی زود برای جدایی به تواقق رسیدند تا بزرگترین مربی لیگ ایران از تبریز برود.
تقوی هم به سرنوشت توشاک دچار شد
بعد از توشاک، نوبت به محمد تقوی رسید تا به عنوان «مربی موقت» بر روی نیمکت تراکتورسازی بنشیند. تقوی، تراکتورسازی را به بهترین وضعیت خود رساند و نتایج خوبی را با این تیم به دست آورد.
تقوی تا پایان نیم فصل نخست سکان هدایت تراکتورسازی را برعهده داشت، اما او هم به سرنوشت توشاک دچار شد و با یک شکست بدموقع، راه خروج از باشگاه تبریزی را در پیش گرفت.
تیمِ تقوی در هفته پایانی نیم فصل نخست با نتیجه 2 بر یک مغلوب فولاد خوزستان شد تا تراکتورِ کهکشانی نیم فصل نخست را با 26 امتیاز و با قرار گرفتن در رتبه چهارم جدول ردهبندی به اتمام برساند. بعد از این بازی، محمد تقوی هم از هدایت تراکتورسازی کناره گیری کرد.
لیکنز این کاره نبود!
فرصت 2 ماهه در نیم فصل، بهترین زمان ممکن بود تا باشگاه تراکتورسازی با یک سرمربی جدید به توافق برسد و این مربی هم بتواند از تعطیلی رقابتها نهایت استفاده کند.
همین اتفاق هم افتاد و جرج لیکنز در ساعت ابتدایی 24 دی ماه در میان استقبال هواداران تراکتورسازی وارد تبریز شد. آن شب لیکنز در فرودگاه تبریز با حرکات موزون خود، هواداران تراکتورسازی را به وجد آورد، غافل از اینکه نمیدانست در این شهر چه چیزی انتظارش را میکشد.
لیکنز البته بهترین شروع ممکن را با تراکتورسازی داشت. تیم او در نیم فصل دوم 10 بازی بدون باخت را پشت سر گذاشت و به یک تیم ترسناک تبدیل شد.
لیکنز نیز نام خود را به عنوان بهترین مربی حاضر در لیگ ایران بر سر زبانها انداخت، اما غافل از اینکه همه این اتفاقات فقط آرامش قبل از طوفان است. انگار سناریوی باختهای بد موقع قرار نبود دست از سر تراکتورسازی بردارد؛ باز هم تراکتورسازی و باز هم یک باخت بد موقع دیگر؛ اینبار قرعه به نام رشت خورده بود.
تراکتورسازی در رشت مقابل سپیدرود این شهر با نتیجه 3 بر یک بازنده شد؛ شکستی که با حواشی بسیاری همراه شد و لیکنز هم در جمع کردن این حواشی ناکام ماند.
بعد از شکست مقابل سپیدرود، 2 شکست متوالی دیگر مقابل پیکان و ذوبآهن پرونده قهرمانی تراکتورسازی در لیگ هجدهم را بست؛ آن هم در شرایط که این تیم تا پیش از دیدار مقابل سپدرود، پابهپای پرسپولیس در کورس قهرمانی جلو میرفت.
3 مربی، 3 مدیرعامل، 3 کاپیتان؛ همه برای هیچ!
تراکتورسازی لیگ هجدهم را با 52 امتیاز و با قرار گرفتن در رتبه پنجم جدول ردهبندی به اتمام رساند. این تیم 14 برد، 10 تساوی و 6 باخت و تفاضل گل 17، در کسب سهمیه آسیا هم ناکام ماند.
تراکتورسازی امسال یکی از بدترین فصلهای خود را پشت سر گذاشت. علیرغم تغییر مالکیت در این باشگاه، تغییر سه مدیرعامل و سرمربی و بهره بردن از حضور 3 کاپیتان تیم ملی در ترکیب، تراکتورسازی باز هم نتوانست کار خاصی را از پیش ببرد تا حسرت قهرمانی برای هواداران این تیم همچنان باقی بماند.
انتهای پیام/ش