به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امسال شبکه دو سیما برای سحرگاه خود «خواننیاز» را از ساعت 02:50 بامداد روی آنتن میبرد. تا دقایقی پس از اذان صبح این برنامه ادامه دارد و سیدمحمدرضا طباطبایی «خواننیاز» را اجرا میکند. البته ناگفته نماند در ابتدا قرار بود امیرحسین مدرس، مجری سحرگاه شبکه دو سیما باشد ولی به دلایلی این اتفاق نیفتاد. «خواننیاز» امسال دو ساله میشود؛ برنامهای که ویژه خانوادهها و در قالب اجتماعی و معارفی تهیه شده و شامل بخشهایی از جمله مناجات و شعرخوانی، مداحی، گزارش اجتماعی، مصاحبه با میهمان، گفتگو با موضوع تربیت دینی، سبک زندگی اسلامی و تغذیه اسلامی، معرفی آداب و رسوم ویژه ماه مبارک رمضان ویژه شهرستانهای مختلف و ارتباط با شهرستانهاست.
شب گذشته سعید بیابانکی مهمان این برنامه بود. او را که بسیاری بارها در برنامه «قندپهلو» با شعرهای طنز میشناسند در این ویژه سحرگاهی شبکه دو حاضر شد و درباره مسائل مختلفی صحبت کرد. او گفت که به شعر آیینی و اینکه تحت عنوان شاعر آیینی او را بشناسند، علاقهمند است. بیابانکی تأکید کرد: من معتقدم بخش عمدهای از رسالت شعر پاسخ به نیازهای عاطفی انسان است، نیازهای عاطفی هم شکلهای مختلفی دارد، انسان گاهی خوشحال است، گاهی غمگین یا امیدوار و مأیوس تنها چیزی که به این احساسات پاسخ میدهد شعر و یا نهایتاً موسیقی و یا تلفیق آنهاست، من سعی کردهام که به این نیازهای عاطفی با شعر پاسخ بدهم اما خودم بیشتر دوست دارم به عنوان شاعر آئینی و یا مذهبی شناخته شوم، چراکه معتقدم این گونه اشعار چون پیوند عمیقتری با عواطف و اعتقادات انسانها دارد در ذهن افراد اثرگذارتر و ماندگارتر است.
وی همچنین با بیان این نکته که خلق بخش بسیاری از شعرهایی که دوست داشتم در دل سحر و در ماه مبارک رمضان اتفاق افتاده، تصریح کرد: در فضای سکوت و خاموشی سحر انگار اتصالی برقرار میشود با جهانی که به نظرم شخص دیگری آن واژهها را بر زبانتان جاری میکند و شما صرفا یک ابزار و یک وسیلهاید برای بیان آن اشعار.
خالق مجموعه«یلدا» در ادامه تصریح کرد: من هرگز شاعر جشنوارهای نبودهام در واقع در زمان جوانی ما به این شکل جشنوارهای وجود نداشت و بیشتر کنگره و همایش شعر برگزار میشد. این جشنوارههای رقابتی بعدا درست شد که البته زمان ما قطعا بهتر بود، چون به نظر من اساسا شعر هنر غیر رقابتی و غیر جشنوارهای است و اصلا رقابتپذیر نیست، فرق دارد با مثلا فیلم و موسیقی. شعر بهترین جشنوارهاش این است که گذشت زمان خوبی و بدی آن را معلوم کند و مردم کیفیت آن را تشخیص دهند و اینکه اصالت آن را تاریخ معلوم کند.
بیابانکی همچنین یادآور شد: چه بسا یک شعری در جشنوارهای انتخاب شده و مردم توجهی به آن نکردند و برعکس آن هم پیش آمده. شعر چون اتفاقی است که در حوزه زبان میافتد دستگاه تکثیر آن هم خود زبان است، بخش عمدهای از شعرهای ماندگار ما در طول تاریخ متعلق به 600، 700 سال گذشتهاند اما چه عاملی باعث ماندگاری و تازگی آن شده با وجود اینکه نه فضای مجازی بوده نه اینترنت حتی صنعت چاپ هم وجود نداشته، ظاهرا اولین کتابی که میگویند چاپ شده گلستان سعدی است خود زبان و سینه و دل مردم این فرهنگ منثور و مکتوب را برای ما حفظ کرده لذا به نظر من جشنواره خیلی در معرفی آثار مؤثر نیست.
وی با بیان این مطلب که در حوزه شعر هرگز رقابت جریان ایجاد نکرده، اظهار کرد: من در یکی دو جشنواره که دبیر بودم بخش رقابت را حذف کردم و گفتم معرفی نفرات را حذف کنید و از 50 نفر که آثارشان بهتر است دعوت کنید تا در دو روز جشنواره بیشتر رفاقت کنند نه رقابت، کارگاه آموزشی برگزار کنیم چون معتقدم اساسا جریانهای ادبی با همین رفاقتها شکل میگیرد.
این شاعر کشورمان خاطرنشان کرد: زمانی که ما دانشجو بودیم یک کنگره شعر دانشجویان کشور بود که جهاد دانشگاهی آن را برگزار میکرد و بخش اعظمی از شاعران چهره و مطرح امروز کشور از آن جشنواره معرفی شدند مثل آقایان علیرضا قزوه، عبدالجبار کاکایی و بهروز یاسمی، به نظرم این کنگرهها باید به شکل سنتی و درست خود برگردد از دل این نوع برنامههاست که آدمهای مطرح بیرون میآیند.
وی همچنین در پاسخ به این سوال که چه رازی است که اغلب شعرا ریاضی میخوانند و یا مهندسان شاعر میشوند، توضیح داد: شعر عالم کشف است چون شاعر یک چیزی را کشف میکند حالا این کشف معمولا در حوزه معنا اتفاق میافتد، مثل کشف یک وزن، واژه، صوت، یک همآوایی، این کشف در حوزه شعر اتفاق میافتد، حالا بیشترین انطباق در حوزه علوم به نظر من با کشف در ریاضیات اتفاق میافتد ریاضیات عالم کشف است کسانی که ریاضی و مهندسی میخوانند چون اساسا ذهن کشافی دارند شعر بیشتر به سرغشان میآید یا برعکسش اگر به سمت شعر بروند موفقترند.
انتهای پیام/