واکنش امام مجتبی (ع) به توهین‌های یک مرد شامی
آیت‌الله توکل به روایتی از واکنش امام حسن مجتبی (ع) در قبال توهین‌های مکرر یک مرد شامی اشاره کرد.
آیت‌الله سید رحیم توکل استاد حوزه در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، با اشاره به اینکه هر یک از ائمه معصومین (ع) الگویی تمام عیار برای زندگانی انسان‌ها هستند، گفت: رفتار، کردار، کلام و تقریر هر یک از اهل بیت (ع) برای هر یک ما حجت است.
وی با اشاره به تلاش معاویه برای ترویج بدبینی نسبت به اهل بیت (ع) در شام گفت: روزی مردی از شام وارد مدینه شد و خیلی به راه آشنا نبود، اندکی جلو رفت تا به امام حسن مجتی (ع) برخورد کرد و آن حضرت با بیانی بسیار گرم و دلنشین به سوال آن مرد شامی پاسخ فرمود.
این استاد حوزه افزود: این برخورد آنقدر گرم و مهربانانه بود که آن فرد مجذوب آن حضرت شد، او حضرت را نمی‌شناخت لذا نام حضرت را جویا شد، حضرت پاسخ فرمود که من حسن بن علی بن ابی‌طالب هستم، نگاهی کرد و از روی تعجب عرضه داشت آیا شما فرزند علی هستید؟ فرمود: آری. آن مرد به محض اینکه فهمید او امام حسن مجتبی (ع) است شروع به ناسزا گفتن به حضرت کرد.
آیت‌الله توکل گفت: وقتی حرف‌های ناپسند آن مرد شامی به امام حسن (ع) تمام شد، حضرت با رویی گشاده خطاب به آن مرد فرمود: شما تازه از راه رسیدید، به منزل ما بیا، غذایی میل کن، استراحتی بکن تا بعد از آن با هم کمی صحبت کنیم. او نگاهی به امام (ع) انداخت و عرضه داشت: آیا این همه ناسزاهای من به شما شایسته یک جواب نبود؟ بعد می‌گویی که به منزل ما بیا، غذا بخور و استراحت کن؟ بعد از اندکی آن مرد عرضه داشت: شما و پدرت در دین من منفورترین افراد بودید، اما اتفاقات امروز و آن رفتاری که از شما دیدم منجر شد بفهمم آنچه تاکنون درباره شما به ما گفته بودند دروغی بیش نبوده است.
این استاد حوزه در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه ما خیلی کوچک‌تر از آن هستیم که بخواهیم در دریای بی‌کران فضایل و مناقب اهل بیت (ع) ورود کنیم گفت: همین که دست بر آب بزنیم و نسبت به گوشه‌ای از فضایل رفیع و آسمانی آن بزرگواران آگاهی پیدا کنیم، اقدامی ارزشمند است. ما قادر به درک مقام والای آن بزرگواران نیستیم و آنچه بیان کنیم همان کلام حضرات معصومین (ع) است.
آیت‌الله توکل گفت: امام حسن مجتبی (ع) در زمان حکومتشان بسیار مظلوم بودند، امام حسین (ع) همسری به حضرت رباب (س) داشتند که پس از ماجرای روز عاشورا هر روز صبح تا غروب در زیر آفتاب برای امام حسین (ع) اشک می‌ریختند و می‌فرمود: عزیز مرا در زیر آفتاب گرم کربلا به شهادت رساند آیا ممکن است که من به زیر سایه بروم؟
وی اضافه کرد: اما «جعده» همسر امام حسن مجتبی (ع) قاتل مولا شد و زهر به آن حضرت خوراند. امام حسین (ع) یاران باوفایی داشت که تا پای جان در رکاب مولایشان ماندند اما یاران امام حسن (ع) اینگونه نبودند، به ظاهر پیش امام (ع) بودند اما با معاویه قرارداد داشتند و برای او کار می‌کردند. اینها فقط گوشه‌ای از غربت و مظلومیت آن حضرت است.
انتهای پیام/
