به گزارش خبرنگار فرهنگی تسنیم، جاهطلبی وحشیانه فرانسیس فورد کاپولا در اقتباس از «دل تاریکی» جوزف کنراد چهل سال پیش در کن برای نخستین بار اکران شد و نخل طلای کن را ربود. حال با انتشار تصاویر چاس گرستسن از پشت صحنه این فیلم روزنامه گاردین بخشی از این تصاویر را منتشر کرده است.
*فرانسیس فورد کاپولا سر صحنه فیلمبرداری در 1976
گرستسن توسط کاپولا استخدام شد تا در تولید فیلم عکاس رسمی شود؛ پس از اینکه در جنگی تجربههای عکاسی را از سر گذرانده بود. گرستسن در طول کودتای شیلی حضور داشت که منجر به قتل سالوادور آلنده در 1973 شد. عکسهایی متعددی از آگوستو پینوشه گرفت.
گرستسن در 1975 به هالیوود رفت؛ حدود 500 عکس اخیراً از او کشف شده که بهترین آنها به نمایش گذاشته میشود. عکاس هلندی حضور مؤثری در فیلمبرداری داشت، با دروبینهای بسیاری که از گردنش آویزان بودند. او الهامبخش شخصیت دنیس هوپر به عنوان یک فوتوژورنالیست شد.
مارتین شین روی سنگ توالت اصلاح صورت میکند. این بازیگر که حین فیلمبرداری 36 ساله بود ، کار افتادگی و حمله قبلی نزدیک به مرگی را تجربه کرد که نزدیک به هفت ماه طول کشید.
کاپولا صدای کودکان محلی را ضبط میکند. کارگردان فیلم حماسییش را از حدود سیصد هزار متر نگاتیو تدوین کرد که مکرراً تاریخ اکران فیلم را به تعویق میانداخت.
مارلون براندو سر صحنه فیلمبرداری. این بازیگر اضافه وزن اساسی داشت و اغلب برای فیلمبرداری مست و ناآماده ظاهر میشد. اجرای او در نقش کلنل کورتز به شکل وسیعی به عنوان یکی از برترین بازیهایش به شمار میآید.
شین در جنگل. او اولین انتخاب برای این نقش نبود، استیو مککویین، آل پاچینو، جک نیکلسون، رابرت ردفورد، جیمز کان، تامی لی جونز، کیت کارداین، نیک نولتی و کلینت ایستوود اولینها بودند، اما این بازیگران نمیخواستند 17 ماه خارج از آمریکا باشند. هاروی کیتل در نهایت انتخاب شد؛ اما کاپولا از تفسیر بازیگر ناخشنود بود و شین را جایگزین کیتل کرد.
تولید فیلم با مشکلاتی روبهرو شد، همانند آسیب قابلتوجه به دکور به سبب طوفان اولگا. در ابتدای کار فیلم بسیار پرهزینه بود که کاپولا مجبور شد ماشین، خانه و سود حاصل از فروش پدرخوانده را به عنوان تضمین برای اتمام فیلم ارائه دهد.
شین و براندو سر صحنه. براندو 305 میلیون دلار برای یک ماه کار دریافت کرد. زمانی که به مانیل رسید، با کاپولا بر سر بازنویسی یک پایانبندی کار کرد که ابعاد او را ناممکن میساخت. این بازنویسی در نهایت به طراحی لباس براندو در لباس سیاهرنگ تقلیل یافت و تنها صورت او فیلمبردای میشد و بازیگران قدبلندتر در صحنههای دونفره با او با لنزهای واید فیلمبرداری شدند..
نسخه اولیه فیلم در کن روی پرده رفت تا مورد تحسین قرار بگیرد. پس از اکران اول، کاپولا به جنگ آن چیزی رفت که به عنوان نگاههای منفی مطبوعات نسبت به تولید برداشت میشود. او گفت «ما به پول بسیار زیادی، امکانات فراوان دسترسی داشتیم و آرام آرام پیش میرفتیم. فیلم من درباره ویتنام نیست. خود ویتنام است.»
همچنین در اولین اکران سینمایی فیلم 150 میلیون دلار درآمد داشت. اینک آخرالزمان نامزد هشت اسکار شد که دو جایزه را برد و امروز به عنوان یکی از بزرگترین فیلمهای تاریخ شناخته میشود.
انتهای پیام/