به گزارش خبرگزاری تسنیم، دراگان تراویتسا، پاسور پیشین تیم شهرداری ارومیه در مورد عدم وصول طلب خود از این تیم بعد از گذشت دو سال اظهار داشت: حدود یک سال است که با مسئولان تیم شهرداری در تماس نیستم. ما از این تیم طلب خود را دریافت نکردیم و تنها وعده و وعید شنیدیم. صبر ما از شنیدن حرفهای مسئولان تیم ارومیه تمام شد و به فدراسیون جهانی شکایت کردیم، ولی جوابی دریافت نکردیم.
تراویتسا ادامه داد: ما وقتی به ایران رسیدیم، آپارتمان نداشتیم و باشگاه ما نیز رستوران نداشت. ما از آنها خواستیم که برای غذا به ما کمی پول بدهند و حدود 100 یورو دریافت کردیم که برای دو هفته ما کافی بود. تمام چیزی که به ما داده شد، وعده بود.
وی همچنین یادآور شد: بعد از پیروزی مقابل تیم سرمایه، رئیس باشگاه شهرداری ارومیه از پدرم خواست که به دفترش برود، ولی چون سرمای شدیدی خورده بود، من بهجای او به دفتر رئیس رفتم. رئیس باشگاه از عملکرد ما تقدیر کرد، ولی من گفتم که باید طبق قرارداد به ما دستمزد بدهد که او هم وعده هفته آینده را داد. من در پاسخ گفتم که حتی یک دقیقه هم نمیتوانم صبر کنم. گفتم یا تا فردا پول ما را بدهید یا اینکه تیم را ترک خواهیم کرد. وقتی که فهمیدیم آنها باز هم دروغ میگویند، ایران را ترک کردیم، ولی مسئولان تیم شهرداری اعلام کردند که ما برای تعطیلات سال نو به ایتالیا برگشتهایم! فدراسیون جهانی هم در تماس با فدراسیون ایران تهدید کرد که این کشور را از تمام نقلوانتقالات و حضور بازیکن خارجی محروم خواهد کرد، ولی باز هم چیزی عوض نشد.
تراویتسا تصریح کرد: ما با رئیس فدراسیون والیبال ایران صحبت کردیم و او ما را متقاعد کرد که پولمان را دریافت خواهیم کرد. ما حتی به دادگاه هم شکایت کردیم و باشگاه ارومیه موظف شد تا پایان سال 2018 مبلغ قرارداد ما را پرداخت کند، ولی همچنان از پول خبری نیست. البته باشگاه شهرداری حاضر شد که نیمی از مبلغ قرارداد ما را پرداخت کند که قبول نکردیم.
وی در ادامه به نکته جالبی هم اشاره کرد: «من در ایتالیا با تعدادی از بازیکنان ایرانی در این مورد صحبت کردم و آنها گفتند که اینجا ایران است و اوضاع همیشه به همین شکل بوده است».
پاسور پیشین تیم ملی ایتالیا و فصل گذشته پادووا در پایان بیان کرد: سطح لیگ ایران خوب است، ولی در حد ایتالیا، روسیه و لهستان نیست. سازماندهی لیگ اما چندان خوب نبود، برای مثال بعضی سالنها در ایران، رختکن ندارند. توجه به والیبال در ایران زیاد است و تماشاگران فوقالعاده هستند، ولی دوستانم هرگز نمیتوانند باور کنند که ما دو ماه در ایران، آب گرم نداشتیم! بعضی مواقع ما نهار را از دست میدادیم و برخی اوقات هتلها برای ما جا نداشتند. مردم از دیدن ما در این وضعیت متأثر میشدند و سایر بازیکنان هم، طرف ما بودند. رفتارهای انساندوستانه در ایران، عالی بود.
انتهای پیام/*