به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج ، شب زندهداریهای مادران، نگرانی خواهران و بیقراریهای همسران شهدا را هیچگاه نباید نادیده گرفت؛ آن روزها که فرزند، همسر و یا پسر خود را راهی جبهه میکردند تا در برابر دشمنان وطن ایستادگی کنند، میدانستند که شاید دگربار روی عزیزشان را نبینند اما دلشان قُرص بود که فدای راهی خواهند شد که به آسایش و آرامشِ امروزِ فرزندانشان منتهی خواهد شد.
«مادرم به معنی واقعی یک مسلمان اهل عبادت بود، به ماه رمضان علاقمند بود و چند روز مانده به این ماه صیام به استقبال آن میرفت. به تربیت صحیح فرزندانش خیلی حساس بود و میگفت سختگیری در تربیت به خاطر سعادت خودتان است تا جامعهای سالم داشته باشیم» راوی این خاطرات، سالم ازغ فرزند شهیده «آمنه ازغ» است.
شهیده آمنه سوم تیرماه سال 1315 در روستای بلبر شهرستان سروآباد در خانوادهای مستضعف دیدگانش به فروغ هستی روشن شد و در فضایی معنوی پرورش یافت؛ آمنه با کا عثمان نیکمردی از دیار خویش که از یاران انقلاب بود، ازدواج کرد و حاصل این زندگی مشترک چهار فرزند بود.
عناصر مزدور مدام در تعقیب این مدافع انقلاب بودند و برای همین در هشتم آبانماه 1364 عازم مریوان میشوند که اجنبیپرستان با اطلاع از موضوع مسیر او را در گردنه اورامان مینگذاری میکنند و با برخورد این زوج مسلمان با مین هر دو در کنار هم آسمانی میشوند.
شهیده «فاطمه اسدی» فرزند علی و آمنه در یازدهم مرداد ماه سال 1339 در روستای باقرآباد از توابع شهرستان دیواندره چشم به جهان هستی گشود؛ وی بانویی خودساخته بود که ایمانی به استواری کوههای کردستان داشت و پاکی، دینداری و پارسایی از مهمترین شاخصههای حیات او بودند.
بعد از پیروزی انقلاب فاطمه و همسرش همکاری خود را با نیروهای سپاه و پیشمرگان مسلمان کُرد آغاز کردند و وقتی ضدانقلاب مطلع شد همسر فاطمه را دستگیر و به زندان روستای نرگسله از توابع بخش مرکزی شهرستان دیواندره انداختند.
فاطمه هفتم شهریور سال 1361 برای ملاقات به همسر خود رفت و وقتی آثار شکنجه را در جای جای بدن او میبیند با فریادی رسا لب به اعتراض میگشاید و وقتی دشمن حیثیت نداشتهاش را بر باد میبیند او را به داخل مقر برمیگرداند و همسرش را به زندان میبرد و ضدانقلاب در همان لحظه دستور اعدام این زن پارسای آزاده را صادر میکند و او را همانجا تیرباران میکنند؛ مردم روستا پیکر او را از جلادان تحویل میگیرند و در همان روستا دفن میکنند.
شهیده «شرافت ایزدی» از دیگر بانوان سلحشور کردستان، فرزند رحمتالله چهارم بهمن ماه سال 1299 در روستای بزوش از توابع شهرستان کامیاران متولد شد و وقتی به سن ازدواج رسید با جوانی از دیار خویش ازدواج کرد.
شرافت، عابدی به تمام معنا و شب زندهداری واقعی بود و خود را سرباز اسلام و انقلاب میدانست و حتی از ضدانقلاب میخواست به صراط مستقیم اسلام برگردند اما ضدانقلاب کوردل که به شدت از این زوج مسلمان و انقلابی هراس داشتند و آنان را مانعی در برابر خود میدیدند شب هنگام به منزل آنها حملهور شدند و آنها را به شهادت رساندند.
پژواک این جنایت روز بیستم خرداد ماه سال 1362 در فضای منطقه طنینانداز شد.
آری؛ اینها تنها بخشی از سرگذشت و حماسه شیرزنان کردستانی است که برای حفظ این آب و خاک از هیچ تلاشی دست برنداشتند و در برابر ضدانقلاب با شجاعت و شهامت بودند.
منبع: دبیرخانه ستاد کنگره 5400 شهید استان کردستان
انتهای پیام/ش