به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، «عبدالباری عطوان» تحلیلگر مطرح جهان عرب در سرمقاله روزنامه فرامنطقهای «رای الیوم» نوشت: هنگامیکه به برگزاری کنفرانس حذف مسئله فلسطین در منامه با تبدیل کردن پایتخت بحرین به جنگلی از پرچمهای فلسطین پاسخ داده میشود و زمانیکه بسیاری از کشورهای عربی این کنفرانس را تحریم میکنند و حضور در آن محدود به نمایندگان کشورهای ائتلاف «ناتوی» عربی میشود، این امر واقعیت احساسات مردمی در قبال این توطئه آمریکایی را خلاصه میکند- توطئهای که تحکیم و تثبت دولت کنونی آمریکا است که عمدا ما را تحقیر و خوار میکند- و به ما بشارت بیداری پیش رو و چه بسا نزدیک، برای پایان دادن به سریال تسلیم و مطیع شدن را میدهد.
منتظر شدیم تا از بیانیه کشور دعوتکننده( آمریکا) یا کشور میزبان( بحرین) درباره اسامی کشورهای مشارکتکننده در این کنفرانس مطلع شویم ولی این انتظار تا آغاز جلسات آن طول کشید و «جراد کوشنر» رئیس آن بر بالای سکو رفت و مانند استادی شروع به سخنرانی و نمایش دادن تجربیات املاکی خود، در جمعی کرد که با شرمندگی برای گوش دادن به او و مطلع شدن از توضیحات و ارقام نمایشیاش گرد هم آمدهاند و در عین حال از ظاهر شدن در مقابل لنزهای دوربین اجتناب میکنند تا رسوایی آنها ثبت نشود.
در این لحظات حساس در تاریخ ملتها، مردانی ظاهر میشود که ارزشهای شرف، کرامت و ملی را بازتاب میدهند و مشاهده میکنیم کسانیکه این چنین دام خیانت را تحریم کردند، گروه بازماندهای است که از این پلیدی تبرئه جستند.
با قویترین عبارتی، که در سخنان کوشنر ذکر شده است، موافقیم. او در این سخنان گفت: «آن، معامله قرن نیست بلکه فرصت قرن است.» بله، آن فرصت قرن است که میخواهد نقطه آغاری برای «عربی کردن» گامهای حذف مسئله فلسطین باشد؛ گامهایی که خودش و رئیسش «ترامپ» و گروهی از یهودیان صهیونیستی و استادشان یعنی «بنیامین نتانیاهو»، که به آنها نژادپرستی، ظلم، قتل و تجاوز را تعلیم داده است، رهبری و حمایت میکنند.
جزو گوش دهندگان از راه دور به سخنرانی کوشنر بودیم و متعجب نشدیم زمانیکه کلمه دولت فلسطین را به زبان نیاورد و در اشاره به فلسطینیان در غزه و در کرانه باختری میگفت «مردم»... گویی میگوید که آنها «ملت» نیستند بلکه «انسان» هم نیستند بلکه ارقامی بدون هویت و بدون اسم هستند که باید با آنها از این منظر تعامل کرد ولی اسرائیلیها سرور و جنس پاک هستند. تعجب میکنیم که چرا حضار در حالیکه به این سخنان «ناب» گوش فرا میدانند، برای او کف نمیزدند.
حرفه روزنامهنگاری و نوشتن را از 40 پیش دنبال میکنم و هیچ روزی تصور نمیکردم که روزنامهنگاران اسرائیلی را ببینم که با آزادی کامل و امنیت در پایتخت یک کشور عربی خیابانگردی میکنند و تلخی این امر زمانی بیشتر شد که این روزنامهنگاران را دیدم که با گذرنامههای اسرائیلیها مقابل دوربینهای همکاران تصویربردارشان فخر میفروختند؛ گویی آنها به ما و روزنامهنگارانی مثل ما زبانشان را دراز میکنند.
حضور «تونی بلر» نخستوزیر اسبق انگلیس، که همچنان آثار خون سه میلیون کودک عراقی و مردان بیگناه بر دستانش است، در صفوف اول کنفرانس برای نتیجهگیری درباره عناوین اصلی این طرح آمریکایی- اسرائیلی، که قطار آن از منامه تا «اسرائیل بزرگ»، برای قرار دادن منطقه تحت قیمومیت اسرائیل به حرکت درمیآید، کافی است.
در گفتوگوی اختصاصی تلویزیون «الجزیره» با کوشنر، او به شیوهای بسیار تحقیرآمیز با طرح صلح عربی- که رهبران عرب با سخنان تکراری درباره آن سرمان را به درد آوردند- برخورد کرد و پیشنهادهای وسوسهانگیزی برای عادیسازی مطرح کرد زمانیکه گفت: «آن، صلح را محقق نخواهد کرد و امضای توافقنامه مستلزم موضعی میانه بین طرح عربی و موضع اسرائیلی است.» گویی او میخواهد صاحبان حق نشر را به خاطر شکست طرح سرزنش کند ولی به ما نگفت که این موضع اسرائیل بلعیدن تمامی فلسطین و بیرون راندن ساکنان آن و محو آن برای همیشه از نقشه منطقه است.
نمیدانیم چگونه نمایندگان حکومتهای عربی در این کنفرانس مینشینند و کوشنر به آنها میگوید: «اسرائیل کشوری دارای حاکمیت مستقل است و حق دارد که پایتخت خود را تعیین کند.» گویی این پایتخت( قدس) هیچ ارزش دینی یا معنوی و یا ملی برای بسیاری از این مشارکتکنندگان ندارد... غرور، عزت، کرامت و اعتقادات کجاست؟
آنهایی که در کنفرانس منامه حاضر شدند حضورشان به خاطر قدس یا فلسطین و یا یاری هرگونه مسئله عربی یا اسلامی نبود بلکه به خاطر نشان دادن وفاداریشان به ترامپ و دامادش و نیز ابراز حمایتشان از جنگهای قریبالوقوعی بوده است که در ابتدا کشورهای آنها را نابود خواهد کرد. آنها هیزم آتش این جنگ و یکی از مهمترین اهداف آن، در کنار دوست جدیدشان یعنی رژیم اشغالگر اسرائیل، خواهند شد.
ملت فلسطین، که تحت محاصره و گرستگی در نوار غزه، کرانه باختری و اردوگاههای آوارگان در کشورهای همسایه هستند هرگز این رشوه مسموم را نمیپذیرند و تمام تریلیونهای جهان آنها را به دست کشیدن از «یافا»، «حیفا»، «عسقلان» و قدس و نیز تمامی روستاها و دیگر شهرهای فلسطین وسوسه نمیکند و آنها به میدانهای مقاومت همهجانبه سرازیر خواهند شد و با جان و مالشان فداکاری خواهند کرد همانگونه که جوانان و پدرانشان در قدس، «نابلس»، «جنین» و غزه فداکاری کردند. آنها این ملت را نمیشاند ولی به زودی به اذن خدا آنها را خواهند شناخت.
انتهای پیام/