به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، پس از هتک تریک 3 اردیبهشت رویایی برای رشتیها که منجر به صعود از لیگ دسته دوم به دسته اول و سپس برتر و بعد ماندگاری در لیگ برتر شد، امسال ناقوس بد آهنگ سقوط در بزرگترین شهر شمالی ایران به صدا درآمد.
این سقوط، محصول مشترک خرد جمعی همه مسئولان ورزشی و غیرورزشی گیلان بود که با بیتدبیریها و سوءمدیریتهای خود زحمت از دست رفتن بزرگترین دستاورد 5 سال اخیر ورزش گیلان را کشیدند و پس از آن به اتاقهای خود بازگشتند و سر در گریبان فرو بردند.
همه آنهایی که در 14 بار تغییر مالکیت پیاپی سپیدرود در طول کمتر از 5 سال نقش داشتند، همه آنهایی که هر وقت بوی کباب شنیدند اول صف بودند و تا مشکلات آغاز شد پا به فرار گذاشتند، همه آنهایی که در چند شقهشدن ابتدای فصل گذشته نقش داشتند و همه آنهایی که مالکی با عدم توانایی پرداخت پول یک هتل را به سپیدرود قالب کردند و همه آنهایی که مدتهاست از ترس پاسخگویی سکوت اختیار کردند.
سپیدرود با همت دست اندرکاران ورزش استان و همراهی تیم مدیریتی و مالکیت باشگاه و یاری بازیکنانی که ساقها و مبلغ قراردادشان را از رگ غیرتشان بیشتر دوست داشتند، از سطح نخست فوتبال ایران به پرتگاه لیگ دسته اول سقوط کرد و هواداران پرشمار این تیم را با قصههای پر غصهشان تنها گذاشت.
این البته تمام ماجرا نبود و بدهکاری 10 میلیارد تومانی برای تیمی که حالا ارزشش کمتر از نصف بدهی بود از یک طرف و قرارداد پر از اشکال و ابهام انتقال تیم از کریمی به بیات از سوی دیگر سبب شد که پس از سقوط، هر خریداری شرایط ترکمانچایگونه، قرارداد خرید باشگاه را ببیند پا به فرار بگذارد و خطر عدم حضور در فصل آینده سپیدرود را تهدید کند.
از همان خطرها که نظیرش چند کیلومتر آن طرفتر برای ملوان، دیگر تیم قدیمی گیلان در حال رخ دادن است؛ هرگز هیچ مسئولی در این استان سابقاً اول کشور ککش هم نمیگزد و عین خیالش هم تا امروز نبوده و معمولاً بهصورت پیش فرض در رشت تا فاجعه تمام و کمال روی ندهد نه چشمی میبیند و نه گوشی میشنود.
اما در سپیدرود حداقل مقدر نبود که هواداران و عاشقان این تیم بیشتر از این خون دل بخورند و شاید دردهایی که در این 51 سال به کرات کشیدهاند، کائنات را بر آن داشت تا آبی خوش ولو به اندازه چند قطره بر گلوی سپیدرود ریخته شود و بهصورت مرهمی که یقیناً بدون همدلی و همراهی مسئولان پایدار نخواهد بود آرامش به سپیدرود بازگردد.
در ابتدا با فشار هواداران، علی نظرمحمدی همان مربی که جهت وزیدن باد لیگ برتر را به پرچم این تیم هدایت کرده بود، به سپیدرود بازگردانده شد تا خاطرات خوش گذشته در ذهنها زنده شود و پس از آن سکان مدیریت ریشهدارترین تیم گیلانزمین به مدیریت جدید سپرده شد تا هوایی تازه به ریههای خسته سپیدرود وارد شود.
هواداران سپیدرود به تجربه های تلخ گذشته عادت کردهاند و همین که اتفاقات بد برای تیمشان روی ندهد وضعیت قابل قبول است و این بار اما رگههایی از نیک فرجامی هم در اقدامات مدیریت جدید دیده میشود تا در پس آن شاید دوباره لبخند آرامش به موسپیدهای رشتی بازگردد.
اینکه در بدو آغاز فعالیت اگر دو پرونده در آستانه شکایت دو بازیکن خارجی ختم به خیر شود و با آنها تسویه انجام پذیرد و با بخشی از طلبکاران مذاکره شود و جدول زمانبندی پرداخت تهیه شود و زودتر از بسیاری از باشگاههای دیگر، سپیدرود وارد بازار نقل و انتقالات شود و بیش از 20 بازیکن تازه نفس برای تیمی که تنها یک بازیکنش باقی مانده بود را به خدمت بگیرد برای تیمهای متمول هم به راحتی شدنی نیست.
سپیدرود کارش تقریباً در نقل و انتقالات به پایان رسیده و بدون دغدغه، تمرینات خود را ابتدا در رشت و این روزها در اردوی آبرومنانه پایتخت پی میگیرد و بیش از 40 بازیکن و کادر در اردویی طولانیمدت بدون کم و کاست، اسب خود را برای بازگشتی دوباره زین میکنند و نسیم دلانگیز آرامش در شهرباران دوباره شروع به وزیدن کرده است.
لوکوموتیو سپیدرود رشت از ایستگاه سقوط به مدد همراهی هواداران و تدبیر و همدلی مدیریت و مربیان و بازیکنانش چند روزی است که حرکت کرده و مقصد حماسهای دیگر را در پیش گرفته است و آنچه که بدجوری در ذوق میزند خالی بودن کوپه مسئولان در این قطار آرامش است.
انتهای پیام/ ز