به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، ستوننویسهای روزنامههای ترکیه که در زبان ترکی از آنها به "گوشهنویس" یاد میشود٬ بخشی از فعالان رسانهای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشتهایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه میگذارد.
تسنیم تلاش میکند تا با انتخاب گزینههای قابل توجهی از نوشتههای ستوننویسهای ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیتهای رسانهای و هدایت افکار عمومی این کشور را به دست دهد.
مشکلی به نام آوارگان سوری
سامی کوهن/ روزنامه ملیت
بحث در مورد سرنوشت آوارگان و مهاجرین در ترکیه، بحث جدیدی نیست و از دیرباز بر روی این مسئله گفتوگو صورت گرفته است. اما در دو هفته اخیر شاهد آن بوده ایم که به شکل جدی در شهرها و بین مردم عادی و همچنین در رسانهها و محافل سیاسی ترکیه، در مورد آوارگان سوری صحبت میشود.
در حال حاضر جمعیت آوارگان سوری در کلانشهر استانبول به بیش از 500 هزار نفر رسیده است. وقتی که در مورد این معضل با مسئولین شهر صحبت میکنیم، میگویند: اغلب این افراد، دارای هویت ثبت شده نیستند و باید به استانهای دیگر بروند.
اما منظور آنها چیست؟ منظور این است که این آوارگان سوری پس از ورود به ترکیه در یکی از استانهای کشور ثبت شدهاند و در آنجا خانه اجاره کردهاند اما بعداً بدون هماهنگی و بدون مجوز مقامات محلی، به استانبول مهاجرت کرده و در خانههای اجاره ای، به شکل غیر قانونی زندگی میکنند.
اما وزارت کشور تصمیم گرفته تا روز بیستم ماه جاری میلادی همه این افراد را از استانبول بیرون براند و به آنها فرصت داده شده تا طی این روزها به همان استانی بروند که از بدو ورود مشخصات خود و خانوادهشان در آنجا ثبت شده است.
مشخص نیست که چند هزار نفر از آنها از استانبول خواهند رفت. این هم مشخص نیست که اگر برخی از این شهروندان سوری مقاومت کنند و به حضور غیرقانونی در استانبول ادامه دهند، دولت با آنها چه برخوردی خواهد کرد.
میدانیم که بسیاری از نمایندگان سوری و ریش سفیدهای آنها نزد مقامات حکومتی رفته و برای ماندن در استانبول به این مقامات فشار میآورند و از آنها میخواهند به وزارت کشور توصیه شود که از این دستور منصرف شود.
در حال حاضر در استانهایی همچون هاتای و کلیس معضلاتی در مورد اقامت آوارگان سوری وجود دارد. قضیه از این قرار است که در این شهرها بین آوارگان و مردم محلی درگیریهایی روی داده و این مسئله موجب آن شده است که فضای اجتماعی این مناطق تحمل حضور آوارگان را نداشته باشد و بیش از 50 درصد از مردم این شهرها، خواهان آن هستند که آوارگان به کشور خودشان بازگردند.
این در حالی است که چند سال پیش ترکیه با اتخاذ تصمیم و سیاست درهای باز به روی آوارگان سوری این وضعیت را پدید آورد. البته شاید آن موقع تصور نمیشد که نزدیک به 4 میلیون آواره سوری وارد ترکیه شوند.
البته دلیل اصلی بروز اختلاف بین مردم محلی و آوارگان سوری به تفاوتهای فرهنگی و اجتماعی باز نمیگردد و دلیل اقتصادی دارد. چرا که مردم این استانها معتقدند که اصلیترین دلیل بیکاری، گرانی و تورم و همچنین دلیل اصلی افزایش اجاره مسکن، به حضور آوارگان سوری ارتباط دارد و هم چنین تصور میکنند که تامین هزینههای درمانی و آموزشی آوارگان، دولت را در شرایط اقتصادی دشواری قرار داده است.
اما تمام واقعیتها به ما میگویند که دولت باید بر روی این مسئله تمرکز کند که از این به بعد، چگونه برای انسجام و انطباق این حجم از آوارگان سوری با مردم ترکیه تلاش کند. چراکه چندان منطقی و عملی نیست که به ایدهای همچون خروج کامل تمام آوارگان از ترکیه اندیشیده شود.
نقشه اردوغان در سفر به قونیه و قیصری
عبدالقادر سلوی/ روزنامه حریت
پس از عید قربان، در ترکیه تحولات سیاسی مهمی در راه خواهد بود. حزب عدالت و توسعه با تمام توان در روزها و هفتههای آتی در برابر احتمال تأسیس دو حزب جدید مقابله خواهد کرد و افرادی همچون باباجان و داوود اوغلو به خیانت تفرقه افکنی و از هم پاشیدن امت متهم خواهند شد.
قرار است رجب طیب اردوغان پس از تعطیلات عید قربان به دو شهر مهم ترکیه سفر کند. یکی قیصری و دیگری قونیه. در هر دو سفر هم به تندی، علیه دو نفر، سخنرانی خواهد کرد.
قیصری، زادگاه عبدالله گل رئیس جمهور سابق ترکیه و از سران موسس حزب عدالت و توسعه است.
اردوغان میخواهد از داخل زادگاه گل به شخص او حمله کند و او و رفقایش را خائن بنامد و آنان را به تلاش برای تفرقه متهم کند. پس از آن که در یک سخنرانی عمومی، گل را مورد هدف انتقادات خود قرار دهد، راهی قونیه خواهد شد.
همچنان که میدانیم، قونیه زادگاه احمد داوود اوغلو نخست وزیر سابق و رهبر سابق حزب عدالت و توسعه است و اردوغان میخواهد او را هم در زادگاه خودش و در جمع هواداران پارتی مورد حمله قرار دهد. ما هر چه بگوییم، در هر حال تاریخ تکرار میشود و فقط میتوانیم از آن، درس عبرت بگیریم.
این سربازان چرا شهید میشوند؟
بکر جوشکن/ روزنامه سوزجو
این روزها در اغلب شبکههای تلویزیونی و روزنامههای ترکیه باز هم خبر شهادت سربازانمان را میبینیم.
در اخبار روز، پدری را میبینیم که کلاه نظامی فرزند شهیدش را بر سر گذاشته و در مراسم تشییع جنازه دارد میگرید و یا فرماندهی را میبینیم که دارد دست مادر شهید را میبوسد و با او ابراز همدردی میکند. اما بگذارید سوال کنم: فرزندان ما چرا شهید میشوند؟
پاسخ روشن است. به خاطر وطن. به خاطر پاسداری از یک وجب خاک، یک تکه سنگ یا یک صخره در مرز ترکیه و در استانهای شرق و جنوب شرقی.
آری فرزندان ما در لباس رزم در مناطق شرقی ترکیه در پاسداری از خاک وطن شهید میشوند اما در غرب ترکیه کوهها و جنگلهای ما از بین میروند.
کوهی را به کاناداییها میفروشند تا فلان ماده معدنی در آنجا کشف شود و در کوهی دیگر برای کاشفان طلا که هزاران اصله درخت را نابود کردهاند، بیش از 865 میلیون لیره جایزه تعیین میشود.
شرکت آلاموس گولد کانادا، مناطق موسوم به کوهستان قاز، یا قازداغلاری را در اختیار گرفته و در اکتشافات خود از سیانور استفاده میکند که آب آشامیدنی دهها روستا را مسموم کرده است. این است سیاست حکومت برآمده از حزب عدالت و توسعه.
انتهای پیام/