«جیمز جاتراس» تحلیلگر سیاسی مستقر در واشنگتن در مصاحبه با خبرگزاری تسنیم در واکنش به تصمیم آمریکا برای خروج از پیمان نیروهای هستهای میانبرد بهبهانه نقض آن توسط روسیه، گفت: چیزی که واضح و روشن است آن است که آمریکا این اتهامات را بهعنوان بهانهای برای از بین بردن پیمانی مطرح کرده است که احتمالاً از سوی طراحان و برنامهریزان نظامی ناخوشایند تصور میشده است، کسانی که قصد دارند اوضاع امنیتی اروپایی روسیه را نامطمئن جلوه دهند. آمریکا تصمیم گرفت تا پیمان موجود را از بین ببرد، تهدید به رقابت تسلیحاتی جدیدی کند و روسیه را بهخاطر این مسئله متهم کند.
این تحلیلگر ارشد سیاسی در پاسخ به سؤالی درباره خروج آمریکا از پیمان نیروهای هستهای میانبرد بهبهانه نقض این پیمان از سوی مسکو و ابراز نگرانی دبیرکل سازمان ملل درباره تشدید رقابت تسلیحاتی و خطر تقابل هستهای در جهان، تأکید کرد: نمیتوانم مطمئن باشم که هیچ چیزی پشت ادعای آمریکا وجود ندارد، ولی آیا آمریکا سند و مدرکی ارائه میکند؟ این مسئله متأسفانه وقایع مربوط به ادعای استفاده سوریه از گاز سمی و شیمیایی را در ذهن متبادر میکند و همین طور سلاحهای کشتار جمعی عراق، نسلکشی در کوزوو، برنامه هستهای ایران، مسموم کردن اسکریپال، سانحه سقوط پرواز اماچ17، دخالت روسیه در انتخابات و بسیاری از اتفاقات و ادعاهای دیگر که آمریکا بر اساس آنها اتهامات زیادی را علیه کشورهای دیگر مطرح کرده است ولی کوچکترین سند و مدرکی را برای اثبات این ادعاها ارائه نداده است. نهتنها آمریکا هیچ سند و مدرکی را دال بر نقض پیمان از سوی روسیه ارائه نکرده است بلکه مکانیسمهای پیمان برای رسیدگی به نقضهای احتمالی نیز از سوی آمریکا ابطال نشده است. برای مدت زمان طولانی آمریکاییها حتی به روسها نگفتهاند که کدام سامانه شلیک و پرتاب را نقض پیمان نیروهای هستهای میانبرد تلقی کردهاند.
جاتراس در ادامه در پاسخ به این سؤال که "ترامپ خواستار انعقاد یک قرارداد هستهای جدید با روسیه و چین شده است، و آیا کشورهایی مثل چین تمایلی برای پیوستن به چنین قراردادی دارند؟"، گفت: امیدوارم این مسئله شدنی باشد ولی نسبت به آن شک و تردید دارم. پیمان نیروهای هستهای میانبرد در سال 1987 میلادی در دوره ریگان و گورباچف حاصل شده است. فناوری از آن زمان تاکنون تغییر و تحولات زیادی داشته است. امروز غیر از روسیه و آمریکا، بازیگران مهم دیگری نیز وجود دارند بهخصوص پکن. اکنون آمریکا باید با گروههای بیشتری مذاکره کند تا بتواند به یک پیمان جدید هستهای دست یابد پیمانی که شامل سایر کشورها نیز بشود. اگر چنین اتفاقی افتاده بود شاید شانس خوبی وجود داشت که به برخی پیشرفتها دست پیدا کنیم ولی آمریکا این طور انتخاب کرد که پیمان فعلی را نیز از بین ببرد و روسیه را بهخاطر این اقدام مسئول جلوه دهد. سپس ترامپ بگوید؛ "امیدوارم بتوانیم همه را در یک اتاق بزرگ و زیبا جمع کنیم و یک پیمان جدید را امضا کنیم که بهتر باشد."، ولی بعد از نقض تعهدات آمریکا در توافقنامههای قبلی، از توسعه ناتو گرفته تا خروج از برجام، چرا سایر کشورها بهخصوص روسیه و چین باید به وعدههای واشنگتن اهمیت دهند و برای آن ارزش قائل شوند؟ شاید ترامپ این مسئله را نیز "هنر قرارداد" میداند مانند کاری که در خصوص برجام انجام داد؛ "توافقنامه موجود را از بین ببر و اتهامات بی پایه و اساسی را علیه طرف دیگر مطرح کن و فشار را افزایش بده، سپس انتظار داشته باش تا طرف مقابل توافق بهتری را امضا کند".
وی در پایان در پاسخ به سؤالی درباره تبعات از بین رفتن پیمان نیروهای هستهای میانبرد بر نظم جهانی گفت: بیشک اکثر ناظران بر این باورند که از نقطه نظر فنی روسیه بهتر قادر خواهد بود تا نسبت به آمریکا فضای ایجادشده بهواسطه پایان عمر پیمان هستهای را پر کند، حداقل در کوتاهمدت. حتی این گمانهزنی وجود دارد که روسها آرزو داشتند آمریکا چنین رفتاری را انجام دهد چرا که الآن دیگر هیچ مانعی برای استقرار سامانههای جدید برای هدف قراردادن متحدین اروپایی آمریکا ندارند، اروپاییهایی که امنیتشان الآن بهشدت در معرض خطر خواهد بود. بیشک این مسئله موجب تشدید احساسات ضدآمریکایی در اروپا خواهد شد. این اقدام تبعاتی را نیز برای استقرار سامانههای ضدموشکی آمریکا در لهستان و رومانی بههمراه دارد، سامانههایی که با هدف دفاع در برابر تسلیحات غیرموجود ایران بوده ولی در عمل روسیه بر این باور است که این تسلیحات با هدف حمله به خاک این کشور بوده است. از بین رفتن پیمان نیروهای هستهای میانبرد از طرف دیگر یک سیگنال ناگوار را درباره چشماندازهای پیمان استارت در خصوص تسلیحات قارهپیما ارسال میکند، پیمانی که در فوریه 2021 منقضی خواهد شد. اگر هدف تیم ترامپ از بین بردن چارچوب امنیتی باقیمانده از جنگ سرد است، باید گفت آنها بهخوبی در این مسیر پیش میروند. آنها با انجام این کار، در حال ایجاد خطری علیه موجودیت آمریکا و کل جهان هستند، خطری که تصور میشد در سال 1991 میلادی دفن شده است.
انتهای پیام/+