به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، تخت فولاد مدفن بزرگان و اندیشمندان و مجتهدان بسیاری است که برای عالم اسلام و جامعه اسلامی بسیار تاثیر گذار و مفید بوده و شاگردان وارسته بسیاری نیز تربیت کردهاند. بزرگانی که هر کدام در زمینهای سبب پیشرفت و بهبود اوضاع و تاریخ این کشور شدهاند و آوازهشان نه تنها در ایران که در تمام دنیا پیچیده شده است.
خبرگزاری تسنیم در ادامه سلسله گزارشهای خود با عنوان ستارگان مدفون در تخت فولاد در این شماره به معرفی آیتالله اشرفی اصفهانی عالم فاضل متقی و مجاهد عالی قدر میپردازد.
عالم فاضل متقی و مجاهد عالیقدر شهید عطاالله اشرفی اصفهانی در شعبان 1322قمری (1281 شمسی) در خمینی شهر(سده) متولد شد. پدرش حجتالاسلام والمسلمین میرزا اسدالله از علمای دین و مردی زاهد بود؛ وی در حدود سال 1335 شمسی درگذشت و در مزار اندان خمینیشهر مدفون شد.
میرزا اسدالله فرزند حجتالاسلام والمسلمین میرزا محمد جعفر از علمای معروف و فاضل سده بود. جد اعلایش از علمای جبل عامل بود بنابر این، نسبش به جبل عامل لنبان منتهی میشود. شهید محراب در این باره میفرماید: «نسب بنده منتهی میشود به یکی از علمای جبل عامل. اینها در صدر اسلام از برکت حضرت ابوذر اسلام اختیار کردند و بعد به سده آمدند و تا آنجا که در نظرم هست، اجداد پدری ما همیشه از علمای معروف محل بودهاند».
مادرش بانو «نجمه» فرزند سید محمد تقی میردامادی است که نسبش به امام حسن مجتبی(ع) میرسد.
عطاالله پس از طی دوره نوجوانی و دوره مکتب خانه، تحصیلات ابتدایی و مقدماتی را نزد سید مصطفی در سده گذراند. در 12 سالگی به توصیه پدر عالمش از خمینیشهر عازم اصفهان شد و دروس حوزه را آغاز کرد و در 10 سال سکونت در حوزه علمیه اصفهان در مدرسه نوریه دوره مقدمات و سطح فقه و اصول را در محضر اساتیدی، همچون حضرات آیات شیخ محمد حسین فشارکی، سید مهدی درچهای، سید محمد نجفآبادی و شهید سید حسن مدرس به پایان برد.
سپس به قم هجرت کرده، دوره عالی و اجتهادی فقه و اصول را از محضر حضرات آیات عظام، شیخ عبدالکریم حائری، حاج سید محمد تقی خوانساری، سید صدرالدین صدر، سید محمد حجت و آیتالله العظمی بروجردی و فلسفه را از امام خمینی(ره) فرا گرفت.
فعالیتهای وی در تنظیم و تقریر دروس آیتالله بروجردی سبب دوستی و علاقۀ فوقالعاده بین شاگرد و استاد شد.
آیتالله اشرفی اصفهانی در 40 سالگی به درجه اجتهاد رسید
وی در سن 40 سالگی به درجه اجتهاد رسید و مرحوم آیتالله العظمی سید محمدتقی خوانساری برای ایشان اجازه اجتهاد صادر کرد.
شهید اشرفی اصفهانی در مدت 17 سال اقامت در قم در کنار تحصیل به تدریس و تعلیم و تربیت طلاب جوان اشتغال داشت. آیتالله احمد جنتی از شاگردان او در دوره تدریس کفایه و مکاسب در حوزه علمیه قم بود.
وی در سال 1335 شمسی برای اداره حوزه علمیه کرمانشاه از طرف آیتالله بروجردی عازم آن دیار شد و به تدریس و تعلیم فقه، اصول و دیگر معارف دینی و اداره حوزه علمیه شهر پرداخت.
آثار آیتالله اشرفی اصفهانی
آثار قلمی و علمی آیتالله اشرفی اصفهانی را حدود سی مجلد نوشتهاند که بیشتر آنها چاپ نشده است اما آثار چاپ شده وی عبارت است از البیان (برهان قرآن)، در موضوع علوم قرآن، به زبان فارسی؛ تفسیر قرآن، خلاصه ای از تفاسیر شیعه و سنی؛ مجمع الشتات، در اصول دین و عقاید و کلام، به زبان عربی در چهار مجلد؛ مجموعه ای پیرامون حروف مقطعة قرآن، به زبان فارسی؛ کتابی در موضوع غیبت امام عصر(عج)؛ غروب آفتاب در محراب جمعه در دو مجلد؛ جزوات درس فقهی و اصولی، تقریرات اساتید خود آیات عظام بروجردی، حجت کوه کمرهای و سید محمدتقی خوانساری و صدر.
اماکنی که به همت آیتالله اشرفی اصفهانی تاسیس شد
این اماکن نیز به همت و تلاش شهید اشرفی اصفهانی تأسیس شده یا توسعه یافته است. ساختمان مکتب الزهرا(س)؛ مسجد ولی عصر (عج) خمینی شهر؛ حوزه علمیه امام خمینی(ره) در کرمانشاه؛ ساختمان مسجد النبی(ص) در کرمانشاه؛ توسعه مسجد امام حسین(ع) در خمینی شهر و توسعۀ مسجد بروجردی در کرمانشاه.
ویژگیهای بارز آیتالله اشرفی اصفهانی
شهیـد اشـرفـی ویژگیهـا و روحیـات معنـوی برجستهای داشت. در مدت اقامتش در قم، معمولاً صبحها یک ساعت قبل از اذان به حرم حضرت معصومه (علیهاالسلام) میرفت و به راز و نیاز میپرداخت.
آیتالله مرعشی(ره) میفرمود: همیشه قبل از اذان صبـح کـه بـه حـرم حضـرت معصومه(ع) مشـرف میشدم، یا نخستین نفر من بودم یا حاجی آقای اشرفی.
آیتالله اشرفی اصفهانی عالمی ژرفاندیش و واقع بین بود و به خوبی میدانست که گرفتاری مسلمانان ناشی از تفرقه و جدایی آنان است. در مناطق غربی کشور، به ویژه منطقة کرمانشاه و اطراف آن شیعه و سنی در کنار هم زندگی میکردند.
انس و الفت این عالم مجاهد به قرآن مجید و حفظ آیات قرآن و نیز تشکیل جلسات تفسیر قرآن و ادامۀ آنها تا آخرین لحظات عمر از دیگر خصوصیات اخلاقی وی بود.
توجه به خواندن زیارت عاشورا و دلدادگی وی بـه امام حسین(ع) بـه گونـهای بـود کـه فرزندشـان مـیگوید: «هیـچ گـاه زیـارت عاشـورای او قطـع نمیشد. او از تربت مقدس امام حسین(ع) شفا میگرفت و دیگران را نیز به این عمل سفارش میکرد. از هنگام تکلیف تا پایان عمر شریف خویش، در شبهای جمعه هیچ گاه زمزمه دعای کمیل ایشان ترک نمیشد.»
آیت الله اشرفی در برخوردهای اجتماعی خویش آدابی نیکو داشت. تواضع و فروتنی و دوری از تکبر از دیگر ویژگیهای اخلاقی او بود.
آیتالله اشرفی اصفهانی از شاگردان و یاران امام خمینی(ره) بود
اشرفی اصفهانی از شاگردان و یاران امام خمینی(ره) بود. وی بعد از رحلت مرجع بزرگ تشیع آیتالله بروجردی مردم را در امر تقلید از امام خمینی(ره) راهنمایی میکرد. آیتالله اشرفی اصفهانی تا آخر عمر هم وفادار به امام (ره) باقی ماند.
در دوران انقلاب اسلامی نیز آیتالله اشرفی اصفهانی به عنوان یار و یاور امام(ره)، محور مبارزات مردم کرمانشاه بود.
با پیروزی انقلاب اسلامی نماز جمعه نقش مهمی در ثبات انقلاب اسلامی و خنثی کردن توطئههای ضد انقلاب داشت. امام خمینی(ره) در 14 ذیالقعده سال 1399 قمری با صدور حکمی آیتالله اشرفی را به امامت جمعه کرمانشاه منصوب فرمود. وی نخستین امام جمعه بود که از سوی امام(ره) در کرمانشاه منصوب میشد. پیش از او سابقه اقامه نماز جمعه در کرمانشاه نبود.
وی تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی همچنان ساده زندگی کرد و با اینکه وجوه شرعی فراوانی به دستش میرسید و از سوی فقهای بزرگ عصر اجازه داشت که از آن استفاده شخصی کند تا آخر عمر در همان خانه کوچک و ساده زندگی کرد.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی که ایشان نماینده امام(ره) و امام جمعه باختران شد و امکانات فراوانی در اختیارش بود، باز هم به همان زندگی ساده بسنده کرد.
وفات
سرانجام این عالم وارسته در ظهر جمعه 23 مهرماه 1361 شمسی، در نماز جمعه کرمانشاه با انفجار نارنجکی توسط منافقان به شهادت رسید و بدین سان چهارمین شهید محراب انقلاب اسلامی شد.
پیکر مطهر وی پس از تشییع با شکوه مردم کرمانشاه به اصفهان انتقال داده شد و پس از مراسم با شکوهی به گلستان شهدای تخت فولاد اصفهان منتقل و به خاک سپرده شد.
امام خمینی(ره) در پیامی به مناسبت شهادت این عالم مجاهد، نوشت: «بسمالله الرحمن الرحیم. انالِله و انا الیه راجعون؛ چه سعادتمند آنان که عمری را در خدمت به اسلام و مسلمین بگذرانند و در آخر عمر فانی به فیض عظیمی که دلباختگان به لقاءالله آرزو میکنند، نایل آیند. شهید عزیز محراب این جمعه ما، از آن شخصیتهایی بود که اینجانب یکی از ارادتمندان این شخص والامقام بوده و هستم».
انتهای پیام/ح