نیازهای فرهنگی در ارتباط با سیاست‌های فرهنگی
جامعه رشید جامعه‌ای است که بتواند نیازهای فرهنگی خویش را در رهگذر حیات و حرکت‌های اجتماعی بازشناسد
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، جامعه رشید جامعه‌ای است که بتواند نیازهای فرهنگی خویش را در رهگذر حیات و حرکت‌های اجتماعی بازشناسد. شرط لازم برای تحقق چنین وضع مطلوبی، آن است که در هر کشور زمامداران اصول‌گرا و واقع‌گرا بتوانند به منظور همراهی با جریان عظیم و عمیق و اصیل فرهنگ در جامعه و حدکثر بهر‌ه‌گیری از دریای لایزال اراده و ایمان معنوی و الهی مردم، به‌طور هماهنگ و همسو به سیاستگذاری و برنامه‌ریزی بپردازند. سیاست‌های فرهنگی همان توافق رسمی و اتفاق‌نظر مسئولان و متصدیان امور در تشخیص، تدوین و تعیین مهم‌ترین اصول و اولویت‌های لازم‌الرعایه در حرکت‌های فرهنگی است. سیاست‌های فرهنگی را می‌توان اصول راهنمای کارگزاران فرهنگی و مجموعه علائم و نشانه‌هایی دانست که مسیر حرکت را نشان می‌دهد، به عبارت دیگر نوعی دستورالعمل فرهنگی است که روشنگر حرکت است بسیاری از نقاط کور و نکات مهم اما مبهم به مصداق اینکه گفته‌اند «خود، راه بگویدت که چون باید رفت» در حین حرکت و در اثنای کسب تجربه است که روشن می‌شود. بنابراین سیاست‌های فرهنگی در همه موارد لزوماً گویای نکات بدیع و بی‌سابقه و غیرمکشوفه نیست، معاهده‌ای است که سلسله‌ای از اولویت‌ها و اصول و فروع حرکت‌های فرهنگی را رسمیت می‌دهد و همفکری و هم‌جهتی را با همکاری و هماهنگی توأم می‌کند، میثاقی است ملهم از آرمان‌ها و اعتقادات، ناظر بر تجربه‌ها و واقعیات. محدود به ظرفیت‌ها و امکانات، توجه به آینده اهداف بعید و قریب، که به هرحال در ظل و ذیل قانون اساسی قرار گرفته است. در درجه اول مسئولان، متصدیان و همه مراجع و مراکز فرهنگی وابسته به دولت و نظام جمهوری اسلامی ایران، مجریان و مخاطبان سیاست‌های فرهنگی کشور هستند و سایر افراد و جمعیت‌ها نیز لازم است با درجات و نسبت‌های گوناگون که دارند و از شأن اجتماعی و نیز نوع و نحوه فعالیت‌های فرهنگی آن‌ها ناشی می‌شود، به تناسب مورد با موارد و مفاد سیاست‌های فرهنگی برخورد داشته باشند و آن‌ها را نقص نکنند.
منبع : روزنامه اطلاعات
انتهای پیام/
