به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، سیاوش طرزی درباره برپایی نمایشگاه تازه خود با عنوان «هنر آینهکاری در معماری ایران» که این روزها در گالری ابوالفضل عالی حوزه هنری برپاست، به خبرنگار فرهنگی تسنیم گفت: هدف از برگزاری این نمایشگاه این بود که تصویری از هنر آینهکاری؛ از گذشته تا امروز، به مخاطب ارائه دهیم. موضوع دیگری که مد نظر ما بود، این بود که بتوانیم نظمی به کار هنرجویان آینده رشته معماری بدهیم.
وی افزود: عصر قاجار، دوران اوج هنر آینهکاری ما بوده است. در این دوره اساتید برجستهای مانند ظریف الصنایع، قالبهای آینهکاری را به نحو فوقالعادهای در کنار هم قرار داده و روی آینه معماری میکنند. اگر بنای شمس العماره را در کاخ گلستان ملاحظه کرده باشید، متوجه میشوید که آینهکاری در این بنا به نحوی باشکوه معماری شده است.
این هنرمند آینهکار ادامه داد: در دوران پس از قاجار نیز، بناهایی نظیر کاخ سبز ساخته میشود که آینهکاری آنها در نوع خود کم نظیر است. این بنا توسط استاد اصغر قزوینی معماری شده است. در ادامه نیز خانه نیاوران توسط مهندس غیایی آینهکاری میشود. متاسفانه اکنون هنرمند آینهکار؛ کسی که بتواند آینه را معماری کند، کم داریم.
طرزی تصریح کرد: نخستین چیزی که ما در کلاسها از هنرجویان میخواهیم، این است که معماری آینهکاری را پیدا کنند. امیدوارم بتوانیم هنرمندان را به سمت آینه سوق دهیم. دلیل اینکه طی یک مقطع تاریخی در ایران، هنر آینهکاری به اوج خود میرسد، این است که هنرمندی مانند ظریف الصنایع که خود خاتمکار برجستهای بود، هدایت کار را بر عهده گرفته بود. اکنون نیز باید چنین اتفاقی رقم بخورد.
وی تصریح کرد: متاسفانه هنر آینهکاری در کشور هیچ متولیای ندارد؛ هیچ سازمانی یک کتاب هم برای این هنر گردآوری نکرده است. ممکن است برخی سازمانها مانند سازمان میراث فرهنگی از این حرف من ناراحت شوند. میراث فرهنگی مدعی است که از آثار آینهکاری مراقبت کرده و آنها را مرمت میکند؛ بله درست است اما کاری برای هدایت این هنر نمیکند؛ هدایت بدین معناست که من تاریخ را مقابل خود بگذارم و بگویم هنرمندان آینهکار در گذشته اینگونه کار کردهاند؛ حال، شما میخواهید چگونه کار کنید.
این استاد رشته آینهکاری یادآور شد: اکنون نه مسابقه هنریای با موضوع آینهکاری برگزار میشود و نه دانش مناسبی نسبت به این رشته هنری تولید میشود. این باعث شده هنر آینهکاری در شرایط کنونی با مهجوریت و محدودیتهای بسیاری مواجه باشد. آنچه اکنون توسط برخی معماران آینهکار خلق میشود، هویت ندارد.
وی با انتقاد از سهم کم سرفصل درسی آینهکاری در رشته آکادمیک معماری گفت: اکنون سرفصلی کوتاه و ابتدایی در رشته آکادمیک معماری وجود دارد که به مبحث آینهکاری میپردازد. کتاب خاصی هم وجود ندارد که به آموزش این رشته هنری جهت بدهد. اگر به شما بگویم حجم منابع مکتوب موجود درباره این هنر،بیش از 10 صفحه است، اغراق کردهام. این منابع هم صرفا در حد 4،5 صفحه درباره گذشته آینهکاری توضیح دادهاند؛ اما اینکه بخواهند درباره مسیری که هنر آینهکاری باید بپیماید حرفی بزنند، خیر؛ چنین چیزی نیست.
طرزی در ادامه به مهمترین ضرورت هنر آینهکاری در شرایط کنونی اشاره کرد و گفت: فکر میکنم اگر متولی مشخصی برای این رشته هنری وجود داشته باشد، آن متولی میتواند عنان کار را با بهرهگیری از دانش اساتید این رشته به نحو شایستهتری پیش ببرد. هنرمندان نیز باید به میدان بیایند؛ در غیر اینصورت ما از سایر رقبایمان عقب خواهیم ماند؛ همانگونه که اکنون کره جنوبی و تایوان به واسطه تمرکز و سازماندهی مناسب، در آینهکاری از ما جلو افتادهاند.
انتهای پیام/