خبرگزاری تسنیم- طبق اعلام محمد اسلامی وزیر راه و شهرسازی، قرار است زمین پادگانهای نیروهای مسلح برای ساخت منازل مسکونی که به 100 هزار نفر از پرسنل نیروهای مسلح تعلق خواهد گرفت اختصاص یابد. این اقدام میتواند اقتصاد سیاسی زمین و مسکن را در ایران زیر و رو کند، و البته میتواند به یک ساخت و ساز بیمعنی و بیمحتوا مانند انبوه ساخت و سازهای متعارف که شهرهای ایرانی را به بیماری "معماری وحشی" که رهبر معظم انقلاب تاکید دارند؛ پایان دهد. کنشگر اصلی در این انتخاب سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است که مدیریت رزمی و اقتصادی آن در تاریخ انقلاب باعث شرمندگی تکنوکراتها شده و گرهگشای مشکلات بوده است. مساله چیست و این خبر چرا تا این حد اهمیت دارد که میتوان آنرا باعث تغییر در اقتصاد سیاسی زمین و مسکن در ایران دانست؟
مساله اصلی به ریلهای کلانی باز میگردد که میتواند راهی برای ملت ایران برای رسیدن به قلههای پیشرفت و یا بندهایی گران بر پای آن باشد و آنرا از حرکت بازایستد. ریلگذاری در بخش مسکن کشور با هنرمندی عباس آخوندی و غلامحسین کرباسچی از دهه 1370؛ به گونهای بوده است که ملت ایران را در قوطیهایی به اسم آپارتمان حبس کرده و نشاط و شادی را از آنها گرفته است. توجیه فریبکارانه برای بهراه انداختن جریان انتقال مردم از خانههای شخصی به آپارتمانهای قفس مانند؛ امنیت و هزینهها اعلام شد و متاسفانه جریان مردمی انقلابی ذکاوت کافی بهخرج نداد و به موقع توطئه را خنثی نکرد که نتیجه آن خسارتبار بود و تبعات منفی زیادی ایجاد کرده است.
این بار هم این سپاه است که باید وارد کارزار شده و ناجی ملت شود؛ که در سال گذشته اولین شمع را روشن کرد. سپاه برای اولین بار در تاریخ ایران و در جریان زلزله کرمانشاه با رونمایی از روشهای نوین ساخت و ساز نشان داد که میشود در 20 روز خانههایی مطلوب و در شان ملت ایران و با هزینههایی اندک ساخت، درحالیکه تکنوکراتها هنوز با آجر و سیمان خانه میسازند و برای ساخت یک ساختمان 5 طبقه 10 واحدی 12 ماه زمان صرف میکنند. این اختلاف در فناوری مانند اختلاف در فناوری پراید و پژو 405 با موشکهای سپاه است که نجومی بگیران بیکفایت صنعت خودرو در 40 سال اخیر بر سر مردم آوردهاند؛ در برابر کسانی که مانند بقیه زندگی میکنند و رفاهی مانند سایر اقشار مردم دارند.
راه انحرافی
راه انحرفی در تبدیل پادگانهای وابسته به نیروهای مسلح این است که این زمینها را به دولت بسپاریم تا با شیوه تکنوکراتمآبانه؛ با استفاده از آجر و سیمان و روشهای منسوخ ساخت و ساز تبدیل به آپارتمان کرده و به پرسنل تحویل دهند. به این ترتیب 100 هزار آپارتمان به آپارتمانهای موجود اضافه شده و اتفاق خاصی رخ نخواهد داد. فرهنگ آپارتماننشینی ادامه یافته و مانند خوره؛ به سیاق 3 دهه اخیر؛ پایههای فرهنگ ایرانی-اسلامی ملت را میخورد و انبوه فعالیتها و هزینههای فرهنگی هم به جایی نخواهد رسید، زیرا سختافزار سبک زندگی بر فرهنگ اثرگذار است و نمیتوان در آپارتمانهای 50 متری از آرامش و حفظ حریم خصوصی و تعالی انسانی صحبت کرد.
نمای هویتی شهرها هم وحشی باقی مانده و اصلاح نمیشود و بدتر از همه اینکه یک الگوی مطلوب عملی هم به مردم عرضه نخواهد شد تا به آنها نشان دهد وضع مجود تنها وضعیت ممکن نیست و روشهای بهتری هم برای تامین امکانات پایهای زندگی وجود دارد. در صورتی که این طرح ملی با روش آپارتمانسازی که دولتیها در نظر دارند اجرا شود، سیاست کمیاب کردن زمین که با غلامحسین کرباسچی و عباس آخوندی کلید زده شد و سیاست اعمالی دولتهای چپ-کارگزار بود؛ ادامه مییابد و زمان انتظار برای خرید آپارتمان به درازای یک عمر باقی خواهد ماند.
راه مستقیم
راه مستقیم این است که این پادگانها به زمین های با مساحت کافی؛ بهعنوان مثال بیش از 300 متر؛ باتوجه به مساحت پادگانها، جمعیت و الزامات منطقهای و ترجیحا هرچقدر بیشتر، بهتر؛ تقسیم شده و تحویل مردم شود، تا با استاندارهای مدرن و دقیقی که مهندسین معماری و فرهنگی سپاه طراحی کردهاند در واحدهای دو طبقه که نمای بومی و باهویت دارند ساخته شود. این فناوریهای جدید در اختیار مردم و تکنوکراتها نیست و لازم است شرکتهای مهندسی سپاه اجرای کار را عهده دار شوند تا با خطای راهبردی در نوع ساخت و ساز؛ مانند آنچه در مسکن مهر روی داد مواجه نشویم.
به این ترتیب توطئه آپارتماننشین کردن ملت ایران معکوس شده و الگویی دلنشین در اختیار مردم و سیاستگذاران قرار داده میشود که قادر است با امکانات موجود مردم را صاحب خانههای شخصی کرده و هویتی ایرانی-اسلامی به شهرها ببخشد. نمی توان پذیرفت ملتی در طی قرنهای گذشته دانشی درخشان در معماری داشته و الان آنرا در اختیار ندارد، زیرا در اقتصاد یک اصل وجود دارد که میگوید؛ فناوری به عقب بر نمیگردد.
سیاست ساخت خانههای شخصی که سپاه میتواند عملیاتی کند، سیاست بالغ شده طرح ملی مسکن مهر است که ایراد اساسی آن به پاردایم آن که مبتنی بر آپارتماننشینی بود، باز میگشت و حالا فرصتی مطلوب برای برداشتن گامی بلند و رو به جلو ایجاد شده است که مزایای طرح مسکن مهر که حذف قیمت زمین بود را دارد و ضعف آن یعنی بلندمرتبهسازی را ندارد. اجرای این طرح انقلابی از عهده مدیریت دولتی خارج است و با سپردن آن به دولت جر آپارتمانهایی که 10 سال بعد کلنگی محسوب میشوند عاید مردم نخواهد شد، و باز هم لحظهای تاریخی ایجاد شده است تا سپاه نشان دهد تفاوت مدیریت هوشمندانه انقلابی با مدیریت پرادعای تکنوکراتها از کجا تا به کجاست.
عطا بهرامی
انتهای پیام/