ابراز وفاداری حضرت عباس و یاران امام حسین(ع) در شب عاشورا

ابراز وفاداری حضرت عباس و یاران امام حسین(ع) در شب عاشورا

امام سجاد(ع) فرمود شب عاشورا پدرم فرمود: گمان مى‌‏کنم فردا روز [برخورد] ما با این دشمنان است. نظرم اینست که شما همگى بروید. از ناحیه من عهدى بر گردن شما نیست.

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حرکت کاروان حسینی به سوی کربلا دارای مفاهیمی درس‌آموز برای پیروان اهل‌بیت وحی(ع) و حتی برای تمام آزادگان عالم است. این مفاهیم به قدری گسترده است که می‌توان گفت کربلا، چشمه ارزش‌هاست که در هر زمان و مکانی نیازمندان و طالبان حق را سیراب می‌کند. تجربه ثابت کرده هرگاه جامعه مسلمین از آموزه‌های عاشورایی فاصله گرفته،‌ در آماج تیرهای فتنه‌های دشمن قرار گرفته‌ است و هرگاه به سوی چشمه زلال معارف عاشورایی حرکت کرده،‌ به عزت و سرافرازی دست یافته است. بنابراین اندیشمندان با مطالعه عبرت‌گونه از جریان کاروان حسینی به سوی کربلا و وقایع عاشورا می‌توانند جامعه را از جهات مختلف مصون نگه دارند و به سوی ارزش‌ها سوق دهند همچنان که امام خمینی(ره) در بیانی مشهور فرمودند: «این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است».

با توجه به مفاهیم نهفته در ماجرای قیام امام حسین و واقعه کربلا، مهم‌ترین آموزه‌های آن را در مفاهیمی مثل تبعیت، اطاعت و همراهی با ولیّ عالم، تسلیم محض بودن در پیشگاه امام عصر، سرسپردگی و دلدادگی به آستان مقدس خلیفة الله، اعتماد به امام حیّ، جانبازی در راه حق و حقیقت با محوریت امام عالم، ستیز و نبرد با دشمنان حریم ولایت تا پای جان و دیگر گزاره‌هایی که هر کدام از آن‌ها برای دل بریدن از دنیا و پیوستن به کاروان بسوی ظهور ضروری است.

نمونه این ماجرا را در یک نقل تاریخی از واقعه شب عاشورا می‌خوانیم، آن زمان که امام حسین(ع) چراغ‌ها را خاموش کرد و اصحاب خویش را به ترک کاروان دعوت کرد. آزمونی سخت که تنها اندک افرادی از آن سرافراز بیرون آمدند و دلاورانه و جوانمردانه بر سر عهد خویش ایستادند.

در این باره امام سجاد(ع) مى‏‌فرماید: «بعد از اینکه عمر بن سعد برگشت، دم غروب بود که حسین یارانش را جمع کرد، من مریض بودم خودم را نزدیک حسین رساندم تا [سخنانش‏] بشنوم، شنیدم پدرم به یارانش مى‏‌گفت: ستایش مى‌‏کنم به بهترین ستایش خدایى را که برتر و بلند مرتبه است و در راحتى و سختى او را سپاس مى‏‌گویم، خدایا تو را سپاس مى‌‏گویم از آنکه ما را با نبوت [فرستادن پیامبرت‏] گرامى داشته‌‏اى و قرآن را به ما آموختى و ما را در دین فقیه و دانا کرده‌ای و گوشها و چشمها و قلبها را براى ما قرار داده و ما را از مشرکین قرار نداده‌‏اى.

من یارانى برتر و بهتر از یاران خویش، و أهل بیتى نیکوکارتر و پرهیزکارتر از اهل بیت خود نمى‏‌شناسم، خداوند به همه شما جزاى خیر عطا کند؛ فَإِنِّی لَا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَى وَ لَا خَیْراً مِنْ‏ أَصْحَابِی‏ وَ لَا أَهْلَ بَیْتٍ أَبَرَّ وَ لَا أَوْصَلَ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی فَجَزَاکُمُ اللَّهُ عَنِّی خَیْراً.

آگاه باشید، گمان مى‌‏کنم فردا روز [برخورد] ما با این دشمنان است. نظرم اینست که شما همگى بروید. از ناحیه من عهدى بر گردن شما نیست؛ أَلَا وَ إِنِّی لَأَظُنُّ أَنَّهُ آخِر مِنِّی ذِمَامٌ هَذَا اللَّیْلُ قَدْ غَشِیَکُمْ فَاتَّخِذُوهُ جَمَلًا.

شما را [تاریکى شب‏] [از دید دشمن‏] مى‏‌پوشاند، آن را مرکب خود قرار دهید [و بروید]. هر مردى از شما دست یکى از مردان أهل بیتم را بگیرد و در آبادی‌ها و شهرهایتان پراکنده شوید، تا اینکه خداوند گشایشى ایجاد کند. این قوم [سپاه عمر بن سعد] مرا مى‏‌طلبند و اگر به من دست یابند از تعقیب دیگران صرف نظر مى‌‏کنند.

[ابتدا] عباس بن على سخن را آغاز کرد و گفت: چرا این کار را بکنیم؟ آیا براى اینکه بعد از تو باقى بمانیم؟!  لِمَ نَفْعَلُ ذَلِکَ لِنَبْقَى‏ بَعْدَک خدا هرگز چنین روزى را نیاورد. بعد برادران و فرزندان [حسین علیه‌السلام] و فرزندان برادرش [حسن علیه‌السلام] و دو پسر عبد الله بن جعفر [محمد و عبد الله‏] به همین نحو یا مانند آن سخن گفتند.»

نکته جالب توجه در این روایت شریف، آغاز به سخن حضرت عباس(ع) و ابراز وفاداری‌اش نسبت به آستان مقدس امام حسین(ع) بود. چرا که در برخی نقل‌های تاریخی آغازکننده کلام را افرادی مثل حبیب و زُهیر و ... معرفی کرده‌اند. این مسئله نشان می‌دهد اصحاب امام حسین(ع) در صحنه‌های سخت نبرد، چشم‌شان به شاگرد اول حریم اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) بود و از او رفتار در قبال امام را می‌آموختند.

منابع:
الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد شیخ مفید،ج‏2، ص91 
وقعة الطف، ص 198     
 
واژه های کاربردی مرتبط
واژه های کاربردی مرتبط
پربیننده‌ترین اخبار فرهنگی
اخبار روز فرهنگی
آخرین خبرهای روز
فلای تو دی
تبلیغات
همراه اول
رازی
شهر خبر
فونیکس
میهن
طبیعت
triboon
گوشتیران
رایتل
مادیران