حجتالاسلام عبدالرضا آقاجری در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در قم اظهار داشت: حادثه خونین عاشورا در جایی اتفاق افتاد که محل سکونت و حکومت امیرالمؤمنین(ع) بوده و این مردم بارها سخنان حضرت را شنیده بودند اما در روز عاشورا امام حسین(ع) خطاب به آنها میفرماید لقمههای حرام چنان بر شما تأثیر گذاشته که سخن من بر شما تأثیری ندارد.
وی با بیان اینکه دو نکته کلیدی از وصیت کوتاه امام به برادرش محمد بن حنفیه آمده است، تصریح کرد: امام حسین(ع) قبل از حرکت خود از مدینه وصیتنامه بسیار کوتاهی به برادرش محمد بن حنفیه مینویسد که وی در آن مقطع بیمار بوده، در این وصیت کوتاه تمام فلسفه قیام و نهضت حسینی در آن گنجانده شده است.
پژوهشگر حوزه و دانشگاه ادامه داد: حضرت اباعبدالله(ع) در وصیت کوتاه به برادرش میفرماید که «إنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِرًا وَلاَبَطِرًا وَلاَمُفْسِدًا وَلاَظَالِمًا وَإنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الاْءصْلاَحِ فِی أُمَّه جَدِّی مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَهُ عَلَیْهِ وَءَالِهِ؛ من خروج نکردم از برای تفریح و تفرّج و نه از برای استکبار و بلند منشی و نه از برای فساد و خرابی و نه از برای ظلم و ستم و بیدادگری، بلکه خروج من برای اصلاح امّت جدّم محمّد صلّی الله علیه وآله است».
وی تصریح کرد: این وصیت کوتاه دو نکته کلیدی دارد که نخستین نکته آن این است که حضرت هدف خود را اصلاح امت جدشان بیان میکنند و میفرمایند آن دینی که جد من تلاش کرد و در راستای تحقق توحید و حاکمیت نظام توحیدی تشکیل داد، امروز در حال منحرف شدن است و به تعبیری این دین را دارند منحرف میکنند.
استاد حوزه علمیه قم بیان کرد: جامعه اسلامی در آن زمان بهقدری از آن محور اصلی دین و اسلام ناب محمدی دور شده بود و در حال تبدیل شدن به اسلام اموی بود که امام حسین(ع) به علت این انحراف و اصلاح جامعه و دین قیام کردند، این قیام لازم و ضروری بود که شخصی مثل امام حسین(ع) و یاران باوفایش قیام کرده و به شهادت برسند تا دین به انحراف کشیده نشود.
پژوهشگر حوزه و دانشگاه افزود: این خون شهید است که جامعه را پاک و طیب میکند و قطعاً این کار با چنین حرکتی انجام نمیشد لذا حرکت امام حسین(ع) یک حرکت اصلاحی بود.
آقاجری عنوان کرد: اگر قرار است بدعتها کنار زده شود و اسلام ناب محمدی را مردم ببینند، این قیام لازم بود و حضرت نیز بر اساس سنت جدشان این حرکت و قیام را آغاز کردند.
استاد حوزه علمیه قم با بیان اینکه همراهی با کاروان امام حسین(ع) 4 شرط دارد تصریح کرد: سیدالشهدا(ع) وقتی میخواستند در روز هشتم ذیالحجه از مکه بیرون بیایند، یک خطبهای دارند که ظاهرِ آن خطاب به کسانی است که در سال 60 هجری در مکه هستند و حضرت دارند آنها را دعوت میکنند ولی خطابِ ایشان عام است و همۀ ما هم گویا مخاطبِ این خطابِ حضرت هستیم.
آقاجری ابراز کرد: اگر به این خطبه اباعبدالله(ع) توجه کرده و آن را اجابت کنیم حضرت از ما هم دستگیری میکنند و ما را هم به کاروان خودشان ملحق میکنند حضرت میفرمایند که «مَنْ كَانَ بَاذِلًا فِینَا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْیَرْحَلْ مَعَنَا»، در همین فراز کوتاه، چهار شرطِ همراهی با کاروان عاشورا ذکر شده است.
وی ادامه داد: شرط اول از جان گذشتن است،«بَاذِلًا فِینَا مُهْجَتَه» این مسیر مسیری است که انسان باید از جان خودش عبور کرده باشد. اگر کسی میخواهد با امام حسین(ع) حرکت کند، باید جانش را در کفِ دست بگیرد و همه سرمایهاش را بیاورد، کسی که به تعلقات خودش چسبیده و به مالش به زندگیاش، به جانش علاقهمند هست و میخواهد اینها را حفظ کند، نمیتواند به این کاروان راه پیدا کند.
پژوهشگر حوزه و دانشگاه گفت: امام حسین(ع) با همه سرمایۀ ما کار دارند و با خودِ ما کار دارند، میخواهند این جان را از ما بگیرند و به خدا برسانند کسانی پا به این میدان میگذارند که میدانند جان دادن در رکاب سیدالشهدا(ع) «غرامت» نیست، بلکه «غنیمت» است.
آقاجری با بیان اینکه یکی دیگر از شروط برای همراهی کاروان اباعبدالله(ع) آمادگی لقاء است بیان کرد: اگر کسی خودش را آمادۀ لقاءالله کرده و مشغول بهدنیا نیست بلکه از دنیا بزرگتر شده و دلش از دنیا بیرون رفته است میتواند با سیدالشهدا(ع) حرکت کند و کسانی که هنوز از دنیا بزرگتر نشدهاند و تمام هَمّشان این است که به چرب و شیرین دنیا برسند با امام همراه نمیشوند.
استاد حوزه علمیه قم عنوان کرد: کوچ از دنیا از جمله شروط دیگر همراهی کاروان اباعبدالله(ع) است، کوچ بیمعنی مسافرت نیست، «مسافر» غیر از «راحل» است و وطنِ مسافر در پشتسرش قرار دارد؛ میرود و برمیگردد، اما راحلْ آن کسی است که دل از وطن شسته، چشم از وطن برداشته و وطنش پیشِ روی اوست؛ لذا به فکر برگشتن نیست.
آقاجری افزود: اگر کسی مشتاق لقاء خدا شده، همه سرمایهاش را در دست گرفته که این سرمایه را ببرد و به لقاء خدا برساند، او باید از داردنیا کوچ کند و دیگر دنیا را وطنش قرار ندهد و بههیچ وجه قصد برگشت نداشته باشد.
وی عنوان کرد: شرط چهارم که مهمترین شرط است این است فَلْیَرْحَلْ «مَعَنَا»، باید خودش را به امام برساند که مهمترین نکته در سفر الی الله همین است، راهی به سوی خدا نیست الا با امام این راه با پای ما رفتنی نیست نه با پای دل، نه با پای عقل.
پژوهشگر حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: آنهاییکه با امام حرکت نمیکنند طعمۀ شیطان میشوند گاهی اشتیاق و بیقراری هم دارد، شوری هم در دلش میافتد دلش گرم میشود و میخواهد به سمت خدا حرکت کند ولی اگر با امام حرکت نکند به مقصد نمیرسد، الان هم مسئله همین است الان هم اگر کسی میخواهد به خدا برسد باید خود را بسازد و با کاروان امام حسین(ع) حرکت کند.
انتهای پیام/ح