به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، 11 سپتامبر سالروز درگذشت بنیانگذار فقید پاکستان «محمدعلی جناح» میباشد که با همراهی خواهرش و بهره گرفتن از قدرت حزب مسلمان هند (مسلم لیگ) توانست یکی از نخستین بیداری های اسلامی را در منطقه رقم بزند.
کار ارزشمند جناح موجب خلق بزرگترین کشور اسلامی وقت شد، هرچند در ادامه و با استقلال بنگلادش از پاکستان، نسل جدید این کشور بخشی از افتخاری را که جناح به آنان هدیه داده بود از دست دادند.
محمد علی جناح 25 دسامبر 1876م در کراچی متولد شد، پدرش تاجر بود و خواهرش "فاطمه" یکی از مبارزان دوران استقلال پاکستان و هندوستان بود، بعد از گذراندن ابتدائی و دبیرستان در سال 1892 وارد دانشگاه لینکلن شد و بعد از چهار سال تحصیل در رشته حقوق، وکیلی توانا شد. سخت کوشی و انضباط فکری او صعودش را به مراکز قدرت آسان کرد او در سال 1905 به طور رسمی وارد سیاست شد.
فعالیتهای سیاسی:
در دوران حکومت استعمار انگلیس بر هند مسلمانان هم برای حفظ منافع خود حزبی به نام مسلم لیگ را تأسیس کردند. وی مردی دانا بود و از تعصبهای فرقهای دوری میکرد و به همین خاطر یکی از بهترین نمایندگان اتحاد مسلمانان با هندوها به شمار می رفت.
گاندی در سال 1918 وارد فعالیت سیاسی در شبه قاره شد. او و گاندی بر سر مسائل عقیدتی اختلاف نداشتند بلکه آن ها در شیوه عملی اختلاف داشتند.
علاقه جناح به اسلام و مسلمانان
او به قدری به اسلام دلبستگی داشت که در تأسیس پاکستان شعارش به کارگیری اسلام و قوانین اسلامی بود و یکی از مؤلفههای استقلال خواهی او را اسلام تشکیل میداد.
وی مدتها قبل تاسیس پاکستان اقبال لاهوری راجع به تأسیس پاکستان یعنی کشور مستقل مسلمانان صحبت کرده بود واین دو به نتایجی رسیده بودند. او برای تشکیل پاکستان رقیبی جدی و مخالف به نام گاندی داشت.
در سال 1946 کشتار فجیعی بین مسلمانان و هندوها در گرفت و احزاب مختلف هم نتوانستند آرامش را برقرار کنند و نهایتا گاندی برای جلوگیری از خونریزی با طرح تقسیم هندوستان و استقلال پاکستان موافقت کرد.
سرانجام "ماونت باتن" نایب السلطنه انگلیس این طرح را به تصویب رساند و در 14 اوت 1947 پاکستان استقلال یافت. محمد علی جناح در حدود 13ماه در رأس حکومت پاکستان قرار داشت و خط مشی کلی سیاست خارجی آن را مشخص کرد. وی همیشه دنبال حل مسأله کشمیر برای ایجاد روابط دوستانه با هندوستان بود. او همچنین بر گره گشایی از مسأله فلسطین اصرار می ورزید.
وحدت گرایی جناح
او از همه مسلمانان به نیکی یاد می کند و آنان را به سوی وحدت و تشکیل امت اسلامی فرا می خواند او از مسلمانان مصر، اندونزی، عربستان، ایران، افغانستان می خواهد که برای همکاری و مساعدت با هم تلاش کنند.
و می گفت: «وظیفه ماست که به برادران مسلمانمان در هر جای دنیا که هستند کمک کنیم.»
او سمبل مبارزه عقلانی و مذهبی مسلمانان است و به همین دلیل به او لقب «قائد اعظم» دادند. گاندی او را سرسخت ترین فرد ملی و مایه امید هندوستان خطاب می کرد، علامه محمد اقبال او را منجی مسلمانان هند و حتی منجی تمام هندوستان می دانست.
این سیاستمدار و رهبر مبارز خدوم سرانجام 11 سپتامبر سال 1948 بر اثر بیماری سل جان خود را از دست داد و میراث گرانبهایی را برای نسل های بعدی به یادگار گذاشت.
انتهای پیام/.