به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، در کمتر از یک هفته آینده انتخابات ریاستجمهوری افغانستان بابد برگزار شود، انتخاباتی که پس از کشوقوسهای فراوان بالاخره با نظر مستقیم آمریکاییها تصمیم به برگزاری آن گرفته شد.
آمریکاییها این بار برخلاف همه انتخابات گذشته که تلاش میکردند تا با چنگ و دندان انتخابات را برگزار کنند این بار تصمیم اولیهشان این بود که برای تامین منافع خود و خروج از باتلاق افغانستان، به سمت توافق با طالبان پیش رفته و انتخابات را به تعلیق و نهایتا لغو بکشانند.
با این حال و پس از تصمیم شخصی ترامپ برای لغو مذاکرات صلح با طالبان باز این آمریکاییها بودند که مجوز برگزاری انتخابات را صادر کردند و اکنون قرار است این دور از انتخابات ریاستجمهوری افغانستان برگزار شود.
برخی سرد بودن فضای سیاسی انتخابات افغانستان را ناشی از همین رفت و برگشتهای آمریکا میدانند که موجب شده گروههای سیاسی تلاشی جدی برای مبارزات انتخاباتی نداشته و فضای کنونی دموکراسی در این کشور سرد و بیروح و رو به زوال باشد اما مشکل اصلی در جای دیگر است: "انتصابات آمریکایی" پس از روی کار آمدن دولت موقت به رهبری حامد کرزی و توافق همه طرفها در کنفرانس بن برای طی دوران انتقالی و سپس برگزاری انتخابات، نوری از امید برای برقراری دموکراسی در افغانستان پدیدار شد.
موعد برگزاری انتخابات فرا رسید و حامد کرزی پای به میدان نخستین رقابت انتخاباتی گذاشت، انتخاباتی سراسر تقلب و تخلف اما فضا با دخالت آمریکاییها آرام میشود. آمریکاییها تصمیم گرفته بودند کرزی رئیسجمهور شود و نیاز به یک نمایش دموکراسی داشتند.
صرف میلیاردها دلار پول و بازی با جان صدها نفر برای نمایش دموکراسی فقط برای آن صورت پذیرفت که انتصاب کرزی، انتخاب جلوه کند و افغانها هم که هنوز امیدوار به پیشرفت بودند سکوت کردند.
دور بعد انتخابات باز با رقابت جدی میان کرزی و عبدالله عبدالله برگزار شد و هنوز آمریکاییها نظرشان ریاستجمهوری کرزی بود. نتیجه انتخاب مردم به وضوح عبدالله عبدالله بود اما کرزی انتصاب واشنگتن بود و شد آنچه شد. رهبران جهادی افغانستان هم با وعده پست و پول و مقام سکوت اختیار کرده و قدرتطلبی و منعتطلبی شخصی و گروهیشان را بر رای مردم کشورشان ترجیح داده و انتصاب آمریکاییها را پذیرفتند.
اما در این دوره از ریاستجمهوری کرزی مشخص شد که آمریکاییها به دنبال عقیمسازی مجاهدین و سایر رهبران افغانستان هستند و همین موضوع باعث شد موجی از سرخوردگی و اعتراض در میان آنها به وجود آید.
همین مساله آنها را بر آن داشت تا در دور بعدی انتخابات به صورت جدی وارد میدان شده و در برابر خواست آمریکاییها بایستند.
این بار این محمد اشرفغنی بود که در مقابل عبدالله عبدالله صفآرایی میکرد.
عبدالله و تیماش که سابقه تقلب و تخلف انتخاباتهای گذشته را داشتند نظارتشان را جدیتر کردند که کمی موثر بود.
نتایج انتخابات مشخص شد و آمریکاییها برای آرام کردن اوضاع انتخابات را به دور دوم کشاندند و در این دور انتصاب آنها اشرفغنی بود. انتصابی که این بار با برخورد جدی جهادیها و عبدالله روبرو شد و در نهایت باز این آمریکا بود که برای مردم افغانستان تصمیم گرفت و قدرت را تقسیم کرد و حکومت خودساخته وحدت ملی را در کابل به میان آورد، حکومتی با دخالت مستقیم آمریکاییها و بدون توجه به رای و نظر مردم افغانستان. البته این را هم نباید از یاد برد که هیچ کدام از وعدههای آمریکا برای تشکیل این حکومت عملی نشد.
حال افغانستان و مردم این کشور به ایستگاه بعدی انتخابات رسیدهاند، انتخاباتی با طعم دخالت مستقیم آمریکاییها.
مردم و رهبران سیاسی در افغانستان دیگر به این قطعیت رسیدهاند که دموکراسی تنها شعاری برای نمایش آمریکایی بوده و آنچه تاکنون بیاهمیت بوده رای و نظر آنهاست. تا همین نزدیک به یک ماه پیش که آمریکا دلش میخواست به توافق صلح با طالبان دست یابد همه روند انتخابات را متوقف کرده بود و پس از آنکه توافق را بهم زد حال دلش میخواد انتخابات را برگزار کند.
از سوی دیگر تجربه نشان داده این انتخابات نیست و انتصابات آمریکایی است و وابستگی صرف به واشنگتن باعث شده مردم و رهبران سیاسی افغانستان نتوانند حرفی برای گفتن داشته باشند.
دموکراسی آمریکایی در افغانستان چه بخواهند چه نخواهند مرده است و آمریکاییها در این دوره نیز راهی جز انتصاب ندارند و فضای ارزشهای آمریکایی در افغانستان رو به افول است و خاموش خواهد شد.
این دور از انتخابات افغانستان نیز با سردی و کسلی برگزار خواهد شد و آنچه از پیش تعیین شده بر مسند حکومت در کابل خواهد نشست و مردم و سیاسیون نقشی در این روند ندارند و آنچه دقیقا برای آمریکاییها مهم نیست، آینده افغانستان و مردم این سرزمین است.
انتهای پیام/