به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، فرهنگ شهروندی مقولهای سیال و دارای روح است؛ فرهنگ شهری همان هوایی است که به صورت روزمره آن را تنفس و در این فضا زیست میکنیم.
کنشگران اجتماعی هم به ابتکار عمل و سیاستگذاری خود اتکاء دارند و از سوی دیگر بسیار متاثر از فضای فرهنگی شهر هستند؛ فرهنگ شهری ساخته میشود و مقولهای از پیش ساخته شده و آماده نیست.
سیاستگذاران فرهنگی در سر و شکل دادن به این فرهنگ شهری نقش اثرگذاری دارند اما گاه حرکاتی صورت میگیرد که بسیار از فضای فرهنگ شهری و یا حداقل با اقتضائات روز فاصله بسیاری دارد و این مسئله نومیدکننده است.
این روزها معاونت فرهنگی شهرداری مشهد که باید متولی اصلی بخش سیاستگذاری و اجرا در حوزه فرهنگ شهری باشد در رخوت و سکونی عجیب فرورفته است.
در این حوزه نباید اذعان کرد که حرکات فرهنگی باید زیرپوستی صورت بگیرد؛ از قضا حرکات فرهنگی را باید با نمادها و نمودهایش شناخت یعنی هرقدر که این حرکت و سیاستگذاری فرهنگی زیرپوستی باشد بازهم باید نمودهای آن را در رفتار روزمره شهروندان دید مسئلهای که این روزها بسیار اندک در رفتار شهروندان مشهدی متبلور میشود.
معاونت فرهنگی شهرداری مشهد پس از مدتها پویشی راه میاندازد به نام حق تقدم عابر پیاده؛ نباید عنوان کرد که این مسئله، گفتمانی بی اهمیت است اما باید عنوان کرد که مصداق بارز بازگشت به عقب است یعنی در حوزه فرهنگ شهری تازه به این نقطه رسیدهایم که باید حق تقدم را رعایت کرد؟
چرا در تمامی این سالها نتوانسته و نشده که حق تقدم را نهادینه سازی کنیم؟ آیا امروز هیچ مسئلهای مهمتر از بحث حق تقدم در شهر مشهد وجود ندارد؟
بنظر میرسد باید بازنگری در اسناد فرهنگی شهر صورت بگیرد زیرا از سوی ابتکار عمل خاصی در فعالیتهای معاونت فرهنگی شهرداری مشهد دیده نمیشود و از سوی دیگر برخی از حرکات کلیشهای، تکراری و بعضا زمان گذشته است. برای مثال در همین حرکت حق تقدم، چقدر شهروندان درگیر شدهاند؟ در فرهنگ شهری صرفا سیاستگذاران مهم نیستند بلکه باید شهروندان را از سطح تماشاگر به کنشگر ارتقاء داد؛ مسئلهای که در سیاستگذاری های معاونت فرهنگی شهرداری مشهد دیده نمیشود.
انتهای پیام/ز/ش