علیرضا رضایی در گفت و گو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در خصوص نتیجه تیم ملی کشتی آزاد در مسابقات جهانی نورسلطان اظهار داشت: به لحاظ جایگاه تیمی شرایط بهتر از سال گذشته بود و ششمی بوداپست با چهارمی عوض شد و از نظر جایگاه تیمی بهتر بودیم اما غیر از این اتفاق خاصی نیفتاده و پیشرفت آنچنانی در نتایج نداشتیم.
وی ادامه داد: کریمی سال گذشته به کاکس باخت، امسال هم باخت. حسن یزدانی هم که کشتی گیر طلایی ماست و نباید کادرفنی خودش را پشت مدال طلای او پنهان کند. در نورسلطان تنها دو نکته مثبت وجود داشت، یکی یونس امامی که سال گذشته هم عضو تیم ملی بود و تجربه جهانی را داشت، امسال پخته تر کشتی گرفت و به مدال برنز رسید و دیگری بهنام احسان پور که بعد از چند سال تلاش، واقعا حقش بود مدال جهانی بگیرد و امسال توانست به آن برسد.
رضایی با اشاره به مسابقات انتخابی متعدد و نامشخص بودن مسیر ملی پوش شدن در اوزان دهگانه، خاطرنشان کرد: در بحث انتخابی تیم ملی سردرگمی بسیار مشهود بود. کادرفنی تیم ملی هیچ خط مشی درستی نداشت. به جای آنکه روی کار خودشان تمرکز داشته باشند، سرشان در باقی تیم ها بود و با تیم های نوجوانان، جوانان و امید کار داشتند در صورتی که فردی که مسئولیت فنی را در تیم ملی برعهده دارد باید به تیم خودش بپردازد و سرک کشیدن به سایر تیم ها، قطعا شرایط خوبی را ایجاد نمی کند.
نایب رئیس پیشین فدراسیون کشتی عنوان کرد: باید بتوانیم از داشته های خودمان استفاده کنیم. مثلا محمد نخودی به خاطر این جابه جایی ها لطمه دید و حتی در رده خودش هم نتوانست موفق عمل کند. با این اتفاقات کشتی خیلی به هم ریخته شده و کشتی گیر رده سنی جوانان در فرودگاه جا می ماند، دو کشتی گیر در یک وزن به جهانی می روند و چندین مرحله مسابقه انتخابی برای امیدها برگزار می شود. اینها چیزهای طبیعی نیست.
نایب قهرمان المپیک 2004 آتن اضافه کرد: اینها نشان دهنده عدم مدیریت در کار و نداشتن خط و مشی مشخص است. وقتی استراتژی نداشته باشی و به امور مسلط نباشی، چنین مسائلی پیش می آید. کشتی ما به این شکل لطمه می خورد. آدم های تمامیت خواه باید توانمندی انجام کار را داشته باشند تا کار خودشان را به نحو احسن انجام دهند. مداخله در امور سایر تیم ها نمی تواند کار درستی باشد.
رضایی گفت: در گذشته هم این تمامیت خواهی را داشتیم که همیشه به کشتی ما لطمه زده است. هر کسی باید در جایگاه خودش به کار خودش بپردازد. اتفاقاتی که در رده سنی جوانان رخ داد، بر اثر ندانم کاری بود. شخص مدیر تیم های ملی همراه تیم ملی نوجوانان به مسابقات جهانی رفته بود، اما آیا توانست وقتی کشتی گیر ما دیسکالیفه شدکاری انجام دهد؟ پس برای چه چیزی به جهانی رفته بود، وقتی نتوانست مانع از دیسکالیفه شدن کشتی گیر ما و از دست دادن قهرمانی جهان شود؟
وی با اعلام اینکه با برگزاری انتخابی های متعدد در وزن 65 کیلوگرم، دو کشتی گیر خوب را از دست دادیم، گفت: به این شکل هم امیرمحمد یزدانی را از دست دادیم و هم پیمان بیابانی را. در حق هر دو جوان ظلم شد. اول آنها یک انتخابی دادند، بعد امیرمحمد یزدانی به تیم ملی جوانان رفت و آنجا هم نتوانست کشتی بگیرد. اسامی در رسانه ها اعلام شد، بعد دوباره انتخابی گذاشتند، اول قرار بود یک کشتی برگزار شود اما وقتی مبارزه را برد دوباره یک کشتی دیگر گذاشتند. اینها بی تجربگی است. تجربه ربطی هم به سن و سال ندارد. وقتی برنامه روشنی نداشته باشیم این مسائل پیش می آید. تیم ملی، لیگ نیست؛ پس تفکر ملی می خواهد. در مورد نخودی هم همین موضوع تکرار شد.
رضایی با تاکید بر اینکه وقتی اتحادیه جهانی جایگاه مستقلی برای امیدها قائل شده، چرا باید این جایگاه را از بین ببریم، تصریح کرد: این ظلم کردن به امیدهاست و کشتی اثراتش را بعدا خواهد دید. اصلا مگر ما می توانیم چنین کاری را انجام دهیم و این اجازه را داریم؟ مثل این است که بگوییم تیم ملی نوجوانان را قبول نداریم و آن را با جوانان یکی کنیم. یا جوانان را با بزرگسالان. مگر امکان چنین چیزی هست؟ با این کارها درنهایت چه چیزی عاید ما شد؟ کلی در این مدت تورنمنت رفتیم، 10 ماه با تیم کار شد و بعد در 6 وزن دو سهمیه گرفتیم.
نایب رئیس پیشین فدراسیون کشتی ادامه داد: وقتی تیم به مسابقات آسیایی می رفت من نایب رئیس بودم. آنها صبح یک اسم می دادند، ظهر یک اسم و شب هم یک اسم دیگر. صبح یک مدل برای انتخاب تیم داشتند، ظهر یک مدل و شب هم مدل دیگر. می توانید در این خصوص از دیگران هم بپرسید که در همان آسیایی ما چه شرایطی داشتیم و بزرگترین معضل تیم ما وزن 97 کیلوگرم بود که تا روز آخر جهانی هم کار ادامه پیدا کرد. حسن یزدانی که بحثش جداست. کادرفنی و مسئول فنی تیم نباید پشت مدال او پنهان شود.
وی برگزاری مسابقه انتخابی را یک الزام بزرگ دانست و تاکید کرد: باید حتما پیش از المپیک مسابقه انتخابی برگزار شود. دبیر اگر می خواهد موفق باشد باید از سرمربیان تیم ملی بخواهد که مسابقه ای قانونمند را برگزار کنند. هر کسی هم باید در حد و حیطه خودش کار کند.
رضایی در پایان با اشاره به اینکه باید از فدراسیون علیرضا دبیر حمایت کرد، گفت: باید به دبیر فرصت داد و به او کمک کرد. او یکی از سرمایه بزرگ کشتی است و می خواهد کار کند. دو ماه است که آمده و کار هم بسیار سخت است. جامعه کشتی باید از او حمایت کنند. به نظر من نقدی در خصوص نتایج به دبیر وارد نیست چون در دو ماه نمی شود کار زیادی انجام داد اما نتایج المپیک هر چیزی باشد، مثبت یا منفی عملکرد فدراسیون اوست.