به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، ستوننویسهای روزنامههای ترکیه که در زبان ترکی از آنها به "گوشهنویس" یاد میشود٬ بخشی از فعالان رسانهای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشتهایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه میگذارد.
تسنیم تلاش میکند تا با انتخاب گزینههای قابل توجهی از نوشتههای ستوننویسهای ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیتهای رسانهای و هدایت افکار عمومی این کشور را به دست دهد.
وقتی چاووش اوغلو کماندو میشود
مهمت ی.ییلماز پایگه خبری تحلیلی تی 24
ترکیه به بهانه ایجاد یک نوار امن در شمال سوریه دست به عملیات نظامی زده و خیلیها میخواهند از این اقدام حمایت کنند. یکی از این افراد٬ مولود چاووش اوغلو وزیر امور خارجه است که به منظور روحیه دادن به نظامیان ترکیه٬ لباس کماندویی پوشید٬ با آن لباس و عینک آفتابی عکس گرفت و آن را در صفحه شخصی اینستاگرام خود منتشر کرد.
نمیدانم چرا باید وزیر امور خارجه و رئیس دستگاه دیپلماسی یک کشور غیرنظامی٬ لباس کماندویی بر تن کند. قطعاً متخصصین علم روانشناسی میتوانند در این مورد نظر دهند.
عکس چاووش اوغلو با لباس کماندویی و در مقام وزیر امور خارجه ترکیه٬ تیپ و قیافه طارق عزیز وزیر امور خارجه حکومت صدام حسین را به یادمان میآورد. فقط سیاستمداران بعثی هستند که از این کارها خوششان میآید.
طارق عزیز با آن لباس نظامی و با طپانچهای که به کمر بسته بود٬ تا چه اندازه توانست جهانیان را اقناع کند٬ جناب مولود بیگ هم در همان قد و قواره ظاهر شده و به باور من٬ از 10 نمره این درس٬ نمره صفر را کسب کرده است. چرا که لازم نیست سیاستمدار یک کشور عادی و غیرنظامی٬ دست به چنین کارهایی بزند.
وظیفه چاووش اوغلو٬ کار نظامی نیست. او باید در حوزه دیپلماسی فعال باشد و دنیا را اقناع کند. اما ببینید این یک نمونه از سخنان او را که در مورد عملیات شرق فرات بیان شده است: «قاعدتاً ما انتظار داشتیم که واکنشهایی به عملیات ما نشان داده شود. اما برخی از واکنشها سورپرایز بود. نمیدانستیم پ.ک.ک این قدر خاطر خواه دارد.»
در تحلیل این سخنان عجیب چاووش اوغلو باید گفت: پ.ک.ک تشکیلاتی است که در بسیاری از کشورهای جهان٬ نیروهای خود را سازماندهی کرده است. شکی ندارم دیپلماتهای ما هم در همه آن کشورها گزارشهایی برای آنکارا نوشته و در مورد آن تحرکات٬ وزارت امور خارجه را خبردار کردهاند. اما شواهد نشان میدهد که جناب وزیر٬ آن گزارشها را نخوانده و غافلگیر شده است.
ترکیه و از دست دادن همراهی 100 کشور جهان
طاها آک یول/ روزنامه قرار
عملیات نظامی ترکیه در شمال سوریه موسوم به چشمه صلح٬ از لحاظ منطق سیاسی و نظامی٬ به مراتب مهمتر و پیچیدهتر از دو عملیات پیشین ترکیه یعنی سپر فرات و شاخه زیتون است و قاعدتاً این عملیات٬ طولانیتر خواهد بود.
همه دعا میکنیم که عملیات هر چه زودتر به پایان برسد، اما واقعیت این است که اهداف و منطق نظامی و سیاسی این عملیات به گونهای است که نیروهای ما ناچارند حتی پس از پایان عملیات هم تا مدتی مدید و تا زمانی که تغییراتی در قانون اساسی سوریه به وجود بیاید٬ در آنجا بمانند.
میدان عملیات مورد اشاره ما٬ دست کم سه برابر مساحت میادین قبلی اقدامات نظامی ترکیه در سوریه است و تصور میکنم نیازی نیست که در مورد ابعاد اقتصادی مهم و هزینههای عملیات٬ چیزی بگویم. این عملیات٬ در جهان بازتاب فراوانی داشته و از اهمیت سیاسی بالایی برخوردار است.
در شرایط فعلی٬ نیروهای ی.پ.گ ناچار میشوند به سوی جنوب فرار کنند و احتمالاً آمریکا تکلیف آنها را روشن خواهد کرد اما تصمیمات آتی دمشق نیز٬ ارتباط دقیقی با هدایتها و خواستههای مسکو دارد.
مولود چاووش اوغلو وزیر امور خارجه کشورمان در آخرین گفتوگوی تلویزیونی خود در مورد واکنشهای جهانی به عملیات نظامیان ما در شمال سوریه گفته است: «سورپرایز شدیم. باور نمیکردیم که پ.ک.ک تا این اندازه٬ عاشق و خاطرخواه داشته باشد.»
حرف چاووش اوغلو صحیح است. اما حالا باید از خودمان بپرسیم: ما در صحنه سیاست خارجی و برقراری روابط دیپلماتیک چه کردهایم و از کجا به کجا رسیدهایم. در سال 2008 میلادی با رای 151 کشور از 192 کشور جهان٬ ما عضو موقت شورای امنیت سازمان ملل شدیم. اما حالا در کجای میدان دیپلماسی هستیم و چند کشور جهان کنار ما ایستادهاند؟
استفاده از ادبیات حماسی و بیان این که «فقط ترکها دوست ترکها هستند»٬ دردی را دوا نمیکند و نمیتواند ضامن امنیت ما باشد.
بگذارید شفاف بگویم٬ عاقلانهترین و قدرتمندانهترین سیاست خارجی حزب حاکم٬ فقط تا سال 2011 میلادی ادامه پیدا کرد. ما در سال 2008 برای عضویت در شورای امنیت سازمان ملل 151 رای گرفتیم اما در سال 2014 میلادی فقط توانستیم رای مثبت 51 کشور را بگیریم. یعنی در عرض 6 سال٬ همراهی یکصد کشور جهان را از دست دادیم و نمیدانم الان حتی آن 51 کشور سال 2014 هم کنار ما ماندهاند یا خیر.
در پایان باید بگویم در قدرت نظامی سربازان قهرمان ترکیه تردید نیست. اما در میدان سوریه٬ نمیتوانیم صرفاً با اتکا به قدرت نظامی به جایی برسیم. قدرت دیپلماتیک هم لازم است و باید ایماژی که از ترکیه به جهان نشان میدهیم٬ پذیرفتنی باشد.
من نمیدانم واقعاً لازم است همچنان با مصر بدون رابطه باشیم؟ لازم است با اروپا سرد و بیرابطه باشیم؟ وقت آن فرا نرسیده که در تداوم اهداف خود در مورد سوریه٬ با دولت دمشق هم ارتباط برقرار کنیم؟
تمامیت ارضی سوریه
علی سیرمن/ روزنامه جمهوریت
این روزها٬ رسانههای ما و مقامات سیاسی کشورمان٬ مداوماً از تمامیت ارضی سوریه حرف میزنند. اساساً چیزی به نام تمامیت ارضی سوریه٬ معنا و مفهوم روشنی دارد که با تمامیت ارضی کشور ما هم بی ارتباط نیست.
اما بگذارید از شما بپرسم: مگر میشود به تمامیت ارضی یک کشور احترام گذاشت اما حاکمیت سیاسی آن کشور و حق تسلط آن کشور بر مرزهایش را نادیده گرفت؟ این چه تناقضی است که ادعا میکنیم به تمامیت ارضی یک کشور عقیده داریم اما در عین حال به آن کشور نیرو میفرستیم؟ تمامیت ارضی٬ احترام به حاکمیت سیاسی و تسلط بر مرزها و پرهیز از هر گونه مداخله نظامی خارجی٬ مفاهیم و اصولی هستند که در هم گره خوردهاند و نمیتوان این تعاریف را تغییر داد.
انتهای پیام/