به گزارش خبرگزاری تسنیم از یزد، در عصری که ارتباطات حرف اول را میزند و تمام معاملات و مذاکرات بر اساس هیپنوتیزم کلامی، اعتماد به نفس و جذب کردن طرف مقابل پیش میرود و در مکانی که پر شده از دورههای آموزشی اعتماد به نفس، چگونگی جذب مخاطب و برقراری ارتباط بهتر با جشنوارهای روبهرو میشویم که به زیبایی و با بهرهبردن از جادوی قصه تمام فنون کلاسهای آموزش مهارت را به صورت عملی نشان میدهد و هزینهای هم ندارد.
اگر اعتماد به نفس و جذابیت آموختنی است چرا از طریق فرهنگ اصیل خودمان یاد گرفته نمیشود، مگر نه آنکه داستانهای شاهنامه فردوسی، بوستان و گلستان سعدی، خسرو و شیرین نظامی و تمام شاعر برگرفته از فرهنگ و زبان و هویت ایران خودمان است، و مگر نه آنکه زبان شیرین فارسی پر از داستانها، حکایتها و پندهایی هویتساز و شخصیت ساز است.
موضوعی که امروز به دغدغه ای برای جامعه هم تبدیل شده و شرکت کنندگان در جشنواره قصه گویی یزد، از عدم توجه کافی به این حوزه از سوی دستگاههای مختلف معترض هستند و معتقدند که باید حمایتها از کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به حدی افزایش یابد، که روزی شاهد باشیم قصه باز در وجود تمام افراد جامعه نهادینه شود.
مادر یکی از کودکان شرکت کننده در این جشنواره با بیان اینکه دوست دارد از قصه بیش از پیش بهره گیری کند گفت: ای کاش از فرصتهای طلایی پیش آمده استفاده بهتر میشد، ای کاش از همین جشنواره قصهگویی خودمان بهره بهتری در ساختن آینده کودکان ببریم و ای کاش به جای صرف هزینه هنگفت برای آموزش ارتباطات کمی هم از قصههای اصیل خودمان در ساختن شخصیت و هویت نسل بعد بهره میبردیم.
وحید خسروی، ناظر هنری دبیرخانه 22مین جشنواره بین المللی قصه گویی هم در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری تسنیم در یزد، مرحله استانی این جشنواره در یزد را بینظیر دانست و اظهار داشت: قصههایی زیبا همراه با قصه گویان گویانی عالی جشنوارهای را به این زیبایی به وجود آورده است.
وی به نظم و ترتیب حاکم بر جشنواره اشاره کرد و گفت: نظم موجود در مراحل مختلف جشنواره به خوبی دیده میشود.
ناظر هنری دبیرخانه 22مین جشنواره بینالملی قصهگویی اجرای قصهها با لهجه زیبای یزدی را از ویژگیهای مهم این جشنواره دانست و گفت: چه قدر زیباست که با لهجه مادری قصه بگوییم و چه قدر زیباست که این لهجه به سراسر ایران و جهان منتقل، فرستاده و شنیده شود و هدف هم همین است که گویشها، لهجهها و زبان مادری زنده و پویا بماند.
وی اجرای قصه گویان مادربزرگ و پدربزرگ را بسیار جذاب خواند و تشریح کرد: مادر بزرگی در اجرای قصه خود با استفاده از تمام امکاناتی که در صحنه میتوانست به کار ببرد از قبیل زبان بدن خوب، انتقال حس به مخاطب و جذب مخاطب حیرت همگان را برآورده بود.
وی مهارت این مادربزرگ را در جذب مخاطب، و در اختیار گرفتن فضا مثال زدنی خواند و گفت: در سالنی که از کودک گرفته تا نوجوان و بزرگسالان در کنار هم بودند، کودکانی که هنوز در دنیای شیطنت و بازی خود هستند ولی به زیبایی جذب چنین اجرایی میشوند و با لذت تمام و در سکوت مطلق در قصه غرق میشوند، این معجزه قصه و قصهگویی است که همه ما به دنبال آن هستیم.
وحید خسروی تمام قصه گویانی که در چنین سطحی از جشنواره به قصهگویی میپردازند را برنده اعلام کرد و افزود: وقتی میبینیم که نوجوانی هنگام قصه گفتن با فراموش کردن قصه خود و با توجه به استرس صحنه به راحتی بر خود مسلط میشود و اعتماد به نفس دوباره پیدا میکند و با حفظ روحیه به اجرای قصه خود ادامه میدهد، این اتفاق در واقع همان برنده شدن و نتیجه گرفتن است.
وی معیارهای داوری را قضاوت قصه، نحوه انتخاب شدن قصه، زبان بدن، قدرت بیان، نحوه ارتباط و تعامل با مخاطب و تمرکز بر قصه برشمرد و گفت: بدون شک در یک جشنواره بر اساس معیارهایی قصهگویان داوری میشوند و قرار نیست همه جایزه بگیرند، ولی قصه گویی که اعتماد به نفس پیدا میکند و با قدرت روحیه خود را حفظ می کند بدون شک جایزه اصلی را دریافت کرده است.
کارشناس هنری و نمایشی کانون فکری کودکان و نوجوانانِ تهران ایرانیها را ذاتا قصهگو خواند و علت آن را آمیخته بود زندگی ایرانیها با قصه و راز و رمز دانست و بیان کرد: در خارج از ایران به فن و تکنیک قصهگویی نگاه حرفهایتری شده است با این وجود در ایران به آنچه که از دل بر آید لاجرم بر دل نشیند معتقد هستیم و قصههایی را میشنویم که از عمق وجود گفته شده و بر جان و دل مخاطب تأثیر وحسِ عجیب، خاص و وصف ناپذیری داشته است.
انتهای پیام/ش