به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، قناعت به معنای اکتفا کردن به اندک و ضد اسرافکاری است؛ راغب در مفردات میگوید قناعت یعنی به اندک اکتفا کردن و راضى از امور گذرنده دنیوى بودن. در اصطلاح شرعی، صفتی است که با تکرار و تمرین در انسان به صورت ملکهای در میآید که باعث خشنودی و راضی شدن به چیز کم و نگهداشتن نفس از زیادهخواهی میشود. یا اینکه عبارت از این است که انسان بیش از هر چیز به خداوند متعال متکی بوده و به هرچه در اختیار دارد خشنود و سازگار باشد.
این خصلت که برخاسته از عزت نفس و ایمان افراد است، ثمرات مناسبی را برای دارنده آن به همراه دارد؛ به عنوان نمونه امیرالمؤمنین (ع) ذیل آیه «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَة؛ از مرد و زن هر کس عمل صالح انجام دهد در حالى که مؤمن باشد، مسلماً او را به زندگى پاک و پاکیزهاى زنده مىداریم»، فرمود: حیات طیبه همان قناعت است؛ هی القناعة. (حکمت225 نهجالبلاغه) همچنین در کلام حضرت، قناعت ثروتی پایانناپذیر شمرده شده است آنجا که فرمود «الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا يَنْفَد؛ قناعت ثروتى است پایانناپذیر» (حکمت 475)
به طور کلی باید توجه داشت که قناعت، بخل ورزیدن و یا مصرف نکردن نیست، بلکه قناعت آن است که انسان از امکانات خویش بهصورت صحیح و با بهرهوری مناسب و رعایت الگوی مصرفِ توصیهشده در جامعه و مطابق دستورات اسلام استفاده و در این امور از زیادهروی و ریخت و پاش اجتناب کند. انسان اگر بخواهد در کار و تلاش دنیایی، گرفتار حرص و طمع نشود، باید قناعت را سرلوحه برنامههایش قرار دهد.
جامعه اربعینی، عرصهای جهت نمایش ویژگی قناعت است. تقریباً تمام زائران اربعینی با کمترین امکانات و فارغ از تجملات دنیوی به سوی زیارت اباعبدالله (ع) میروند؛ آنها از کمترین داشتههای خود به نحو احسن استفاده و از اسراف دوری میکنند. جالب است که در پایان، زائران اربعین در نهایت رضایت به سفر خود پایان میدهند؛ اما خوب است که این تجربه را در سبک زندگی خود وارد کنیم و از ثمرات آن در طول سال بهره ببریم.
انتهایپیام/