به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمانشاه، امام صادق (ع) میفرمایند: «کسی که به قصد زیارت امام حسین(ع) از منزلش خارج شود، خداوند بابت هر قدمی که برای زیارت حضرت اباعبدالله(ع) بر میدارد، یک حسنه بر او نوشته و یک سیئه از او دور میکند و وقتی به حرم میرسد او را جزو صالحین برگزیده قرار میدهد و وقتی مناسک او تمام شد خداوند نام او را جز فائزین مینویسد و وقتی میخواهد بازگردد یک فرشته الهی در مقابل او قرار میگیرد و میگوید رسول خدا(ص) به شما هم سلام میرساند و پیغام میدهد که عمل خود را از سر گیر که گذشتهات بخشیده شده است».
اربعین حسینی برای عاشقان حضرتش از جایگاه ویژهای برخوردار است و حضور بینظیر زائران از سراسر گیتی صحنهای به نمایش میگذارد که حتی روز عاشورا حسینی نیز چنین عظمت و جلالی را تصور نتوان کرد.
هر ساله با نزدیک شدن به اربعین حسینی سیل جمعیتی از عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) آماده شرکت در راهپیمایی عظیم جهانی میشوند تا ارادت خود را به سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین(ع) نشان دهند.
سینه خیز به سوی امام حسین(ع) میروم
این روزها حال و هوایی وصف نشدنی در بین زائران حسینی که در مسیر پیاده روی اربعین قدم گذاشتهاند حاکم است و کاروان دل راهی کربلاست میگویم دل چون در این مسیر دست و پای معنا ندارد. حماد از بصره میآید 300 کیلومتر آن طرفتر از نجف، میل چندان به گفتوگو نداشت، انگار دلش جای دیگری است پیش ارباب بیکفن، همچون ابوراجح که هر ساله اربعین پای پیاده مادرش را به کربلا میرساند با او به گفتوگو نشستم و میگوید: بهشت زیر پای مادران است و من بر خودم واجب میدانم که به مادرم خدمت کنم. البته به نظر میرسد بیشتر از اینها پای کار باشد چون اگر دست و پای مرا قطعه قطعه کنند سینه خیز به سوی امام حسین(ع) میروم.
ابو راجح در ادامه صحبتهایش گفت: در هیچ کجای کره خاکی نمیتوان مکانی را پیدا کرد که در آن مردم به صورت خودجوش به رغم مشقتها و سختیهای فراوان روزهای زیادی را پیادهروی کنند تا یک تجمع انسانی میلیونی را خلق کرده و پیام آزادی و ظلمستیزی را به گوش افکار عمومی برسانند.
حضور بانوان در راهپیمایی اربعین الگو گرفتن از حضرت زینب(س) در کربلاست
از ابو راجح و مادرش جدا میشویم و به راه خود در مسیر دلدادگی قدم برمیداریم و در میان راه با بانویی برخورد میکنیم که خود را سالاری معرفی کرد و دارای دو کودک بهنام فاطمه زهرا و امیر حسین است. او از آمدنش میگوید که راه سختیهای خودش را دارد اما به یاد حضرت زینب(س) مصائب و مشکلات راه آسان میشود.
این بانو که از بندرعباس در سیل عاشقان قرار گرفته بود در ادامه گفت: اصل مسئله اربعین به اسارت بانوان و کودکان اختصاص دارد و پیادهروی اربعین در ابتدا برای زنان و فرزندان است زیرا حضور بانوان در راهپیمایی اربعین الگو گرفتن از حضور حضرت زینب(س) در کربلاست.
با این بانوی بندرعباسی به راه خود ادامه میدهیم او گفت: امام حسین(ع) تمام اعضای خانواده خود را به کربلا بردند. اگر بردن زن و خانواده در بیابان آنهم به نیت و مقصودی خاص همچون پیادهروی اربعین، مطرود است چرا امام معصوم(ع) چنین کاری را انجام دادند، این نشان میدهد که حضور خانواده نقش مهمی در همدلی و مهرورزی بین اعضای خانواده با یکدیگر و رشد و تعالی معنوی آنها دارد که بسیار مفید و ارزشمند است.
من خودم به همراه خانواده چندین بار در پیاده روی اربعین حضور داشتم که برای همه ما بسیار مفید و دارای خیرات و ثمرات فراوان بوده است؛ برخی از آقایان شاید بگویند خانمها حضور پیدا نکنند که ما بیشتر و بهتر کار کنیم اما باز هم حضور بانوان و بچهها نه تنها مانع هیچ کس و هیچ فعالیتی نیست و اتفاقا بسیار میتوانند کمکحال باشند.
در راه کربلا باید با پای دل قدم گذاشت
خانم سالاری حرفهای قشنگی را برایمان بازگو کرد طوری که جدا شدن از وی و دو فرزند کوچکش برایمان سخت بود به ناچار خداحافظی کردیم تا یک زائر دیگری را برای گفتوگو از حال و هوای عاشقیاش پیدا کنیم در میان راه به یک بانوی پنجاه ساله که از تهران آمده بود برخورد کردیم از حال و هوایش و با اشکهایی که برگونهاش ریخته بود این بانو از 10 بار پیادهروی اش به کربلا گفت که زیباییهایش را باید حس کنی؛ با همه وجودت، طعم شیرینش را باید بچشی؛ با تک تک سلول هایت و عظمتش را باید درک کنی؛ با تمام احساست. آنجا در مسیر 80 کیلومتری میان نجف و کربلا و در میان 1452 ستون بهشتیاش، چشمِ سَر انگار در تماشای زیباییها، ناتوان ترین است.
این بانوی تهرانی در ادامه میگوید: از حال و هوای پیادهروی اربعین همین بس که، هر آرزومند حرم ندیدهای را به یقین میرساند که در راه کربلا باید با پای دل قدم برداشت و از چشم دل برای تماشای زیبایی هایش مدد گرفت.
او میگوید: اگر یک بار در میهمانی اربعین حسین حاضر شوی، دیگر برایت خیلی سخت میشود، در زمانهای دیگر که حرم حسین(ع) آرام و بیهیاهو است آنجا باشی. چون حس میکنی، تنها در اربعین است که حُرمت حرم حسین(ع) حفظ میشود و در اربعین است که کسی آرام وارد حرم نمیشود؛ همه به سر و سینه میزنند و در فراق حسین اشک میریزند و ناله سر میدهند.
از این بانوی تهرانی جدا میشویم به راه خود ادامه میدهیم. در راه به یک دانشجوی 21 ساله از قزوین میرسیم که شور و اشتیاقش برای رسیدن به کربلا صد چندان بود از حال و هوایش برایمان بازگو کرد: پیادهروی اربعین کاری زینبی است. شاید با خود بگوییم از خانه هم میتوانم به حسین(ع) سلام دهم؛ از خانه هم میتوانم زیارت اربعین بخوانم. چرا باید سختی چند روز پیادهروی را به جان بخرم و مسیری طولانی را در گرما طی کنم تا کسی را زیارت کنم که همین لحظه هم در کنار من است؟ اگر من از خانهام سلام دهم و تو از خانهات سلام دهی؛ دیری نمیپاید که داستان کربلا از یادها میرود. حرفهایش هر چند کوتاه بود اما هر آدم عاشق حسین(ع) را در فکر فرو میبرد. اما این مسیر فقط زائر خاص ندارد، خادمانش را باید دید هر چند صدایشان به گوش نمیرسد.
خدمترسانی به زائران سخت نیست
در میان راه به هیئت خادمان ناشنوایی رسیدیم که تمام خادمانش ایرانی و عراقی و ناشنوا بودند، صفوان مدیر موکب گفت: حدود پنج سال است که در اینجا موکب داریم و خدماترسانی به زائران را انجام میدهیم.
او میگوید خدمترسانی به زائران اصلا سخت نیست و حضرت عباس(ع) حتما به استقبال زائران امام حسین(ع) میآید. صفوان معتقد است این جمعیت زیاد است اما باید چندین برابر شود و مردم در ایام اربعین از تمام دنیا برای زیارت امام حسین(ع) بیایند.
او گفت: خادمان ایرانی هم در موکبها هستند و دولتهای عربی، بیگانگان، آمریکا و اسرائیل باید بدانند که اتحاد برادران ایرانی و عراقی گسستنی نیست.
اینجا خادمان و زائران در یک مسیرند، مسیری که امنیش تأمین شده است. امروز اربعین حسینی است و حتماً حماد، ابوراجح و مادرش به کربلا رسیده و زیارت کردهاند. در این مسیر بینظیر، بینا و نابینا، شنوا و ناشنوا، سالم و معلول فرقی ندارند، هر چه حاصل شد کار دل است و میلیونها زائر به سوی کعبه دلها میروند.
انتهای پیام/ح