به گزارش خبرنگار فرهنگی تسنیم، محمدعلی محمدی، تهیهکننده نمایش «تالاب هشیلان» درباره نمایشهایی که از دید عدهای موفق جلوه داده میشوند،گفت: «به نظر من کاری که خوب باشد بهلحاظ تجاری هم موفق خواهد بود. بعضی از نمایشها هستند که ظاهراً با فضاسازی که اطراف این نمایشها میشود از لحاظ تجاری موفقند؛ اما تماشاگر که از سالن خارج میشود احساس میکند که پولش را دور ریخته است. قصد ما درباره تالاب هشیلان این نیست که با بزرگنمایی و تبلیغات کاذب به هر چیزی دست پیدا کنیم. اکنون فضای نمایشی ما فضای ملتهبی است که بسیاری را ناگزیر کرده است که دست به هرکاری جهت جلب توجه تماشاگر بزنند و واقعاً احتیاج به رسیدگی از سوی وزارت ارشاد دارد. بهخصوص سازوکار مناسبی همراه با حمایت از بخشخصوصی که در تئاتر سرمایهگذاری کردهاند، لازم است.»
وی ادامه داد: «باید دیدگاه مشخصی در این خصوص وجود داشته باشد که به هرکسی اجازه ورود به مقوله تئاتر جهت تهیهکنندگی داده نشود. وقتی نگاه و دیدگاه مشخصی وجود ندارد هرکسی به نام حمایت از تئاتر جهت تهیهکنندگی وارد این مقوله میشود، اما از نتیجه کار و کیفیت آن نمایش پیداست که قصد اصلی نه حمایت بلکه بهدست آوردن سرمایه و پول بوده است. این امر بسیار متداول است که برای بهدست آوردن پول معمولاً چند بازیگر چهره را با نمایشنامه ضعیف و کارگردانی بسیار ضعیفتر روی صحنه میفرستند و چون گیشه مناسبی از این راه بهدست میآورند به این پندار جلوه بسیار میدهند که ما به تئاتر و اقتصاد تئاتر کمک کردهایم.»
وی همچنین افزود: «این آفت بزرگی است چرا که سطح سلیقه و حتی زیباییشناسی مخاطب با این نوع نمایشها تنزل یافته است. به عقیده من تماشاگران واقعی تئاتر که همان مردم عادیاند و باید به تماشای تئاتر بیایند، تئاتر را در چند بازیگر چهره میبینند و بینش واقعی تئاتر که در کلیت آن و نمایشنامه آن نهفته است بهطور کلی حذف شده است. بعد آقایان ادعا میکنندکه ما تماشاگر عادی را به تماشاخانهها کشیده و آنها را تبدیل به مخاطبان حرفهای تئاتر کردهایم؛ غافل از اینکه راه را اشتباهی به این تماشاگران نشان دادهاند و حتی در حق آنها جفا شده است چون آنچه این تماشاگر در تماشاخانه میبیند با آن رسالت واقعی تئاتر فرسنگها فاصله دارد.»
این تهیهکننده تئاتر درباره شرایط کلی تئاتر و شرایط عقد قرارداد با بازیگران چهره برآمده از سینما گفت «بسیاری از بازیگران چهرهای که وارد تئاتر میشوند و قصد بازی در نمایشی را دارند تقاضای دستمزد آنچنانی دارند که به نظر من فضای کنونی تئاتر چنین دستمزدهایی را نمیطلبد، گرچه تهیهکنندههایی هستند که برای داشتن این بازیگرها تن به هر دستمزدی میدهند. من به طور مثال میتوانم به داریوش فرهنگ و امید روحانی اشاره کنم که برای نمایش هنر، ریالی از ما درخواست نکردند. چون اعتقاد داشتند که ما قصدمان کمک به تئاتر است. اگر تئاتر فروش مناسب را داشته باشد این حق هرکسی است که درخواست دستمزد مناسب را داشته باشد.»
وی افزود: «موضوع دیگر، تماشاخانههای خصوصی است که نمونهای از آنها که پردیس مشهوری است، شیوهاش کاملا مانند مال است و فقط جنبه اقتصادی کار برای آنها اهمیت دارد کمااینکه با وعدههای توخالی و پوچ قراردادهای سنگین با اهالی تئاتر میبندند که کلی هم وعده میدهند که ما چه کارهایی برای شما خواهیم کرد و تئاتر شما به فروش عالی خواهد رسید، اما وقتی به مرحله اجرا میرسیم فقط دنبال پول خودش است و متأسفانه هیچ رسیدگی هم از سوی ارشاد صورت نمیگیرد. من نمونه شکایت از یکی از این پردیسها را داشتهام که تمام اسناد و مدارک آن هم موجود است اما بعد از گذشت 6 ماه متوجه میشویم، پروندهای که در وزارت ارشاد جهت شکایت تشکیل دادهایم، گم شده است و کسی هم پاسخگو نیست.»
وی به ذکر مثالی از تلاش جوانان عاشق تئاتر جهت اجرای پروژههای تئاتریشان پرداخت و گفت: «من مادری را دیدهام که النگوهای دستش را برای اجرای دخترش فروخته که در پایان اتفاق خوبی برای او بیافتد اما هیچ نتیجه مثبتی عاید آنها نشده است جز اینکه پولشان را به قلک عدهای ریختهاند که هیچ نسبتی با تئاتر ندارند و فقط برای جماعت تئاتر کیسه دوختهاند.»
محمدعلی محمدی درباره میزان ریسک سرمایهگذاری در تئاتر گفت «سرمایهگذاری در تئاتر ریسک بالایی دارد و حتی در برخی از کارهای تئاتری، ریسکی بالاتر از سینما هم دارد. تئاتر برخلاف سینما یکبار اتفاق میافتد، ممکن است این تئاتر بدجوری زمین و شکست بخورد اما فیلم همچنان میتواند به حیات خود ادامه دهد بدون اینکه لازم باشد سرمایهگذاری مجدد انجام شود. بههمین دلیل فکر میکنم کسی که بهسمت تهیهکنندگی تئاتر میآید باید عشق بسیاری به این مقوله داشته باشد.»
نمایش «تالاب هشیلان» به نویسندگی و کارگردانی نوشین تبریزی از 18 مهرماه تا 24 آبانماه 1398 هرشب بهجز شنبهها رأس ساعت 20 در تالارق شقایی تئاترشهر روی صحنه میرود.
انتهای پیام/