به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، «راهیان علقمه»، شامل 40 روایت از دلدادگی شهدا به حضرت عباس(ع) که با زبانی ساده بیان شده است. این اثر که به همت گروه فرهنگی ابراهیم هادی به چاپ رسیده، تلاش دارد تا با ارائه خاطرات کوتاهی از زندگی شهدای دفاع مقدس، ارادات آنها به ابالفضل العباس(ع) را بیان کند؛ ارادتی که حتی کوران جنگ و هیاهوی میدان نبرد از آن نکاست. در بخشهایی از این کتاب درباره ارادت شهید شاپور برزگر میخوانیم:
همزمان با آغاز جنگ، راهی جبهه میشود و در جبهه خرمشهر، تحت فرماندهی سید محمد جهانآرا، یکی از مدافعان سرسخت شهر، قرار میگیرد. شاپور قبل از سقوط کامل این شهر، به دلیل جراحتهای شدید، به اردبیل منتقل میشود. ... چهاردهم اردیبهشت سال 1362، در اثر انفجار نارنجک دست راست او قطع میشود. اما این مجروحیت ذرهای در اراده او تأثیر منفی ایجاد نکرد. او قویتر از قبل در تمامی مأموریتها حضور پیدا میکرد. سردار شهید مهدی باکری میگوید: شاپور با یک دست در جبهه میجنگید. به فرمانده تیپ گفتم: «نگذارید آن جوان با یک دست جلو برود، او نمیتواند بجنگد».
فرمانده او گفت: «بیا ببین که چگونه با یک دست میجنگد. او قبول نمیکند که عقب برود. همیشه میگوید مگر حضرت ابوالفضل(ع) با یک دست جنگ نکرد؟ تازه با چه شجاعت و شهامتی!»
... شاپور از چند روز قبل بارها از شهادت خود سخن گفته بود، حتی با حلالیت خواستن از دوستانش، خود را آماده سفر کرده بود. در آخرین لحشات عمر شریفش، یکی از بسیجیان لشکر عاشورا به بالین پیکر غرقه به خونش آمد. وقتی لبهای خشک و ترکبرداشته او را میبیند، قمقمهاش را بیرون میآورد. میخواهد در دهانش آب بریزد.
سردار برزگر اجازه نمیدهد و با آن حال میگوید: مگر مولای ما در کربلا آب خورد که من بخورم؟! وقتی شاپور شهید شد هم تشنهلب بود و هم بیدست.
گروه شهید ابراهیم هادی چاپ دوم این اثر را به تازگی روانه بازار کتاب کرده است.
انتهای پیام/