به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، خانواده مهمترین بستر برای رشد شخصیتی و معنوی افراد جامعه است؛ از این جهت پویایی یا افول جامعه بستگی به افرادی دارد که هسته اولیه تربیت آنها در بستر خانواده صورت گرفته است، از این جهت تقویت پایههای این نهاد مقدس و معرفی تهدیدات آن، مساوی با تقویت پایههای تمدن هر سرزمینی خواهد بود. دین مبین اسلام نیز با توجه به رویکرد تربیتی و تمدنساز خود، بر تقویت بستر خانواده تأکیدات فراوانی دارد. بر این اساس شناسایی گزارههای مناسب تربیتی در بستر خانواده اهمیت ویژهای مییابد.
از اولویتهای تربیتی در بستر خانواده، ایجاد فضای مهر و محبت و نیز صفا و صمیمیت است؛ در عصر حاضر که افراد به واسطه چالشهای فرهنگی و اقتصادی دچار برخی التهابات روانی میشوند، محبتورزی اعضای خانواده نسبت به یکدیگر تا حدود زیادی سبب تسکین این التهابات میشود چرا که نقش محبت در زندگی، عامل مهم در احساس امنیت و شادمانی در زندگی اجتماعی است. وقتی به خانواده خود دلگرمی میدهیم، در واقع به آنها کمک میکنیم قوای روانی یعنی انعطافپذیری خود را پرورش دهند و یا آن را ترمیم کنند تا در عرصه اجتماعی با سلامت روانی بیشتری حضور یابند.
سوگوارانه در عصر حاضر به دلایل متعددی همچون ضعفها و هجمههای فرهنگی دشمن از طریق فضای مجازی و یا شبکههای اجتماعی، شاهد نوعی شکاف اعتقادی و فرهنگی بین اعضای خانوادهایم؛ این تهدید اکثراً متوجه جوانان و نوجوانان است. این امر چالشهای متعددی را برای فرزندان و والدین نسبت به یکدیگر فراهم و بسترهای جدایی معنوی بین آنها را ایجاد کرده است. از این رو والدین و یا اعضای اثرگذار خانواده همواره باید پایه خانواده را با محبت و صمیمیت همچنان مستحکم کنند؛ برخورد سلبی حاصلی جز جدایی بیشتر جوانان از بستر خانواده و سپس افتادن در ورطه تهدیدات متعدد اجتماعی در پی ندارد. امیرالمؤمنین(ع) در این باره در روایتی فرمود: «کسى را که نزدیکانش واگذارند، بیگانه او را پذیرا مىشود؛ مَنْ ضَیَّعَهُ الْأَقْرَبُ أُتِیحَ لَهُ الْأَبْعَدُ» (حکمت 14 نهجالبلاغه)
باید در نظر داشت هر انسانی قوتها و ضعفهایی دارد و باید تلاش شود بدیها نادیده گرفته شود و نقاط قوت مدنظر قرار گیرد؛ تشویق جوانان در فعالیتهای مثبتی که در فضای خانواده انجام میدهند، عامل بسیار مثبتی در جذب آنها محسوب میشود.
انتهایپیام/