به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، ستوننویسهای روزنامههای ترکیه که در زبان ترکی از آنها به "گوشهنویس" یاد میشود٬ بخشی از فعالان رسانهای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشتهایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه میگذارد.
تسنیم تلاش میکند تا با انتخاب گزینههای قابل توجهی از نوشتههای ستوننویسهای ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیتهای رسانهای و هدایت افکار عمومی این کشور را به دست دهد.
دنیای کردها
احمد تاش گتیرن / روزنامه قرار
با آن که بسیاری از کردهای داخل ترکیه نیز در ضدیت با پ.ک.ک٬ همراه و همنوای دولت هستند٬ اما در هر حال٬ نگرش کردها در داخل کشور٬ مساله مهمی است و قطعاً بخش قابل توجهی از آنان از حمله به شمال سوریه٬ خشنود نیستند.
دیدیم که صلاح الدین دمیرتاش رهبر سابق حزب دموکراتیک خلقها٬ از داخل زندان چه پیامی داده است. او در مورد عملیات نظامی ترکیه در داخل خاک سوریه گفته است: «متاسفانه احزاب مخالف هم از این اقدام دولت حمایت کردند و کسی مخالفت نکرد. بگذارید شفاف بگویم: آنان ضرر خواهند کرد. به نفعشان هست که برای جبران این خطاها٬ همین امروز کاری کننند. اگر نه شاید فردا دیر باشد. آنها باید خوب بدانند که ناچارند کردها را جدی بگیرند.»
آن چه من از حرفهای دمیرتاش میفهمم٬ این است که احزاب مخالف دولت را به تندی مورد انتقاد قرار داده و از آنان انتظار داشته که با عملیات ارتش ترکیه در شمال سوریه مخالفت کنند.
اما بگذارید خودمانی بپرسیم: مگر قرار است فقط احزاب مخالف حساب پس دهند؟ خیر. قطعاً حزب عدالت و توسعه نیز به عوان حزب حاکم٬ باید بر روی یان مساله فکر کند. من از کسانی هستم که معتقدند: دولت باید همواره نسبت به مساله کردها حساس باشد. اگر روزی کردها تصور کنند که علیرغم عدم همراهی ترکیه٬ موقعیت خود را حفظ میکنند٬ چنین چیزی برای ترکیه٬ یک سم کشنده است.
اردوغان به آمریکا برود یا نه؟
دنیز زَیرَک/ روزنامه سوزجو
این روزها مرتباً در مورد این موضوع صحبت میشود که با توجه به اتفاقات اخیر٬ آیا باید رئیس جمهور ترکیه٬ سفر خود را به آمریکا٬ لغو کند یا خیر؟
در گفتوگو با فاکس تی وی به تفصیل در این مورد صحبت و اعلام کردم که به عنوان فردی که همواره معتقد به فواید دیپلماسی بودهام٬ طرفدار آن هستم که این سفر انجام شود. اما از دیگر سو تردیدهایی هم دارم. چرا؟ به عنوان مثال٬ آمریکا موضوع ارامنه را همچون شمشیر داموکلس بر سر ترکیه نگه داشته و گهگاه با این موضوع ما را در موقعیت دشواری قرار میدهد. از دیگر سو٬ آمریکا با ی.پ.گ روابط خوبی دارد و تاکنون چندین بار ترکیه را تهدید کرده است.
برای فهم ابعاد این موضوع٬ با یکی از اعضای تیم اردوغان صحبت کردم. او به من گفت: «در آمریکا٬ ترامپ همان فردی است که باید او را برای حفظ روابطمان نگه داریم. او هنوز هم به نفع ترکیه تصمیماتی میگیرد و در برابر فشار دیگران مقاومت میکند. اگر این سفر لغو شود٬ رابطه به سمت و سوی از هم گسستگی خواهد رفت و فشار بیشتری بر ترکیه اعمال خواهد شد.»
در مورد سفر اردوغان به ترکیه ابهامات دیگری هم وجود دارد. به عنوان مثال به این فکر کنیم که اردوغان باید در برابر آن نامه گستاخانه و لااُبالی مآبانه ترامپ چه واکنشی نشان دهد. ترامپ طوری رفتار میکند که گویی رفتن یا نرفتن اردوغان به آمریکا برایش اهمیتی ندارد. اما این در حالی است که دو بار با مظلوم کوبانی به صورت تلفنی صحبت کرده و به گرمی او را به آمریکا دعوت کرده است.
موضوع مهم دیگری که وجود دارد٬ این است که دولت باغچلی به عنوان شریک اردوغان و رهبر حزب حرکت ملی٬ به گرمی به این سفر نمینگرد و او نیز خواهان لغو آن است. اما همان دوست اردوغان به من گفت: «اگر سفر انجام شود٬ میتواند فوایدی داشته باشد. اما اگر لغو شود٬ قطعاً٬ مخالفین در داخل ترکیه٬ آن را به ابزاری تبدیل میکنند تا با آن به اردوغان و حزب عدالت و توسعه حملهور شوند.»
تا اینجای کار٬ چیزی که من فهمیدهام این است که احتمال رفتن٬ چیزی در حد 51 درصد است.
منافع متناقض ملت و آکپارتی در مورد سوریه
مهمت علی گوللر/ روزنامه جمهوریت
منافع و مصلحت ملت در این است که امنیت و ثبات در سوریه حکمفرما شود٬ تمام کسانی که به دنبال براندازی نظام سوریه هستند٬ تضعیف شوند٬ راه بر ایجاد کریدور تروریستی بسته شود و با اهداف آمریکا در سوریه مخالفت کنیم.
از دید ملت٬ باید با هرگونه تجزیهطلبی مبارزه شود و تمامیت ارضی سوریه مورد احترام قرار بگیرد و خدشهای به آن وارد نشود.
اما آیا حزب عدالت و توسعه به عنوان حزب حاکم٬ مانند ملت فکر میکند؟ خیر. منافع آکپارتی در این بوده که از ابتدای بحران سوریه٬ برای براندازی رژیم اسد٬ دست به هر اقدامی بزنند و از تمام براندازان حمایت شود. اما در این مسیر٬ به هدف خود نرسیدند و نتوانستند رژیم بشار اسد را کنار بزنند. به همین خاطر٬ موضوعی به نام مبارزه با ترور را بهانه کرده و به شمال سوریه حمله شد٬ تا منطقهای تحت نفوذ ترکیه باشد و این منطقه به مخالفین سوری تحت حمایت اردوغان سپرده شود و گونهای از فدرالیسم اجباری به وجود بیاید که اتفاقاً به نفع آمریکا هم هست.
انتهای پیام/