به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، «عبدالباری عطوان» تحلیلگر مطرح جهان عرب در بخش سخن سردبیر روزنامه فرامنطقهای «رای الیوم» نوشت: طبق اعلام «یاسر الرمیان» رئیس هیئت مدیره شرکت نفتی «آرامکو»، که تقریبا دو ماه پیش به منظور عرضه سهامهای این شرکت در پذیرهنویسی عمومی به این سمت منصوب شد، عربستان سعودی بزرگترین فرآیند تخصیص( سهامهای یک شرکت داخلی) در جهان را انجام داد.
نکته قابل توجه این است که ارزش نهایی این شرکت و سهام آن، حتی درصد و قیمت آن، هنوز تعیین نشده است و اطلاعات درباره این موضوعات اساسی تا ماه دسامبر آینده اعلام خواهد شد.
گزارشهای اولیه حاکی است که مقامهای سعودی شاید 1- 2 درصد از سهام این شرکت را در بازارهای داخلی عرضه کنند و از خانوادههای ثروتمند و بانکهای داخلی بخواهند که بزرگترین خریداران این سهام باشند، در حالیکه تقریبا سه درصد از سهام هم به شرکتها، بانکها و سرمایهگذاران خارجی در بازارهای مالی جهان عرضه خواهد شد.
برخی گزارشهای غربی، که از سوی شرکتهای غولپیکر مانند «بلومبرگ» منتشر شده است، ارزش سهام شرکت آرامکو راتقریبا 1.2 تریلیون دلار تخمین زدهاند و برخی دیگر از شرکتها ارزش آن را 1.7 تریلیون دلار برآورده کردهاند که این ارقام، کمتر از رقمهای ارزیابیهای سعودیها است که ارزش این شرکت را تقریبا 2 تریلیون دلار تخمین زده بودند.
مقامهای سعودی در حال حاضر به دنبال نقدینگی هستند تا از این طریق بتوانند کسری هنگفت بودجه کنونی خود را که به 80 میلیارد دلار میرسد، جبران کنند. پیشبینی میشود این کسری در بودجه سال آینده که در ماه دسامبر اعلام خواهد شد، افزایش یابد. افزون بر آن، عربستان سعودی به سبب هزینه جنگ در یمن و معاملات سنگین تسلیحاتی، که در سایه تشدید تنش در روابط با ایران آنها را منعقد میکند، خسارات هنگفتی متحمل شده است.
سود سالیانه شرکت آرامکو به 5 میلیارد دلار میرسد و تلاشهایی برای افزایش چند برابری این رقم در سال آینده صورت میگیرد تا بیشتر مورد قبول سرمایهگذاران خارجی واقع شود.
شاهزاده «محمد بنسلمان» ولیعهد و حاکم فعلی عربستان سعودی میخواهد از درآمدهای حاصل از فروش سهام شرکت آرامکو برای سرمایهگذاری در طرح «چشمانداز 2030» استفاده کند؛ طرحی که بر متنوعسازی منابع درآمدی و کاهش وابستگی بر درآمدهای نفتی به عنوان منبع اصلی ثروت ملی متمرکز است. البته هنوز زود است که بگوییم این درآمدها که به سبب کاهش بهای نفت بسیار کمتر از پیشبینیهای اولیه است، میتواند این هدف را محقق کند یا نه.
ارزش سهام شرکت آرامکو همچنین پس از حملات اخیر به تأسیسات نفتی در مناطق «بقیق» و «خریس» و پیش از آن به میدان نفتی «الشیبه» در منطقه «الربع الخالی» کاهش یافت. سرمایهگذاران خارجی همیشه به دنبال مناطقی امن یا امنتر برای سرمایهگذاری هستند.
گزارشهای اولیه حاکیست که برخی بورسها در جهان جهت بسترسازی برای جذب سهام تخصیصداده شده به سرمایهگذاران خارجی در حال رقابت هستند و این عقیده در خصوص بورس لندن صدق میکند؛ امری که میتواند به ایجاد اختلافاتی با آمریکا و رئیسجمهوری آن «دونالد ترامپ» منتهی شود؛ چرا که او میخواهد اولویت را به بورس نیویورک اختصاص دهد.
مقامهای سعودی هم چه بسا بورس لندن را به بورس نیوریورک ترجیح میدهند؛ زیرا آنها نگران اجرای «قانون جاستا» هستند که احتمالا به بلوکه شدن اموال این کشور یا استفاده از این وجوهات برای پرداخت خسارت به خانوادههای قربانیان حملات 11 سپتامبر منجر شود که هزاران میلیارد دلار تخمین زده میشود.
خصوصیسازی شرکتهای بزرگ و فروش سهام آن، تجربهای نادر در منطقه خاورمیانه است. مرسوم بود که این شرکتها ملی باشند و نه اینکه سهام آنها به دیگر سرمایهگذاران عرضه شود. ولی اگر تجربه دولت انگلیس را در این خصوص بررسی کنیم که دولت «مارگارت تاچر» نخستوزیر وقت آن در اوایل دهه 1980 میلادی طرح مشابهی را اجرا و سهام شرکتهای برق، آب و راهآهن را برای فروش عرضه کرد، میتوان گفت که اولویت اصلی فروش سهام به شهروندان داخلی آن هم با قیمتهای معقول بود؛ چرا که آنها برای خرید این سهام از هر طرف دیگری شایستهترند. آیا مقامهای سعودی هم در خصوص سهامهای رامکو اینگونه عمل خواهند کرد؟
انتهای پیام/