به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، اتحاد میان مسلمانان به معنی نزدیک شدن فرقههای اسلامی به یکدیگر، با حفظ کیان و ماهیت آنها است و این به معنی تحفّظ بر اصول مشترک و آزاد گذاردن و معذور داشتن هر فرقه در فروع خاصه خودِ آن است و راه رسیدن به این هدف، تکیه کردن بر عقل و منطق و دوری گزیدن از احساسات زودگذر و تعصّبات غیرقابل کنترل است (خومحمدی، 1385ش، ص45)؛ از این جهت وحدت، همیاری و همدلیِ مسلمانان، یکی از عناصر ضروری جهت تبادل علمی آزاد و نیز عاملی برای یکپارچگی امت اسلام در مقابل توطئههای دشمن است. حفظ دین اسلام، پیروزی مسلمانان و کسب عزت و استقلال را میتوان از ثمرات وحدت برشمارد.
موضوع وحدت از موضوعات کلیدی و مهمی است که از دیرباز مورد توجه اسلام نیز بوده است؛ چراکه در طول تاریخ اسلام بودند افراد و گروههایی که مدام بر طبل تفرقه بین مسلمانان میکوبیدند. امامخمینی(ره) در این باره در تحلیلی میفرماید «مجالس درست میکردند و [به اختلاف] دامن میزدند. این اختلاف کمکم اسباب این شد که در بین عوام از اهل سنت و عوام از اهل شیعه این تناقص پیدا شد و گرنه نه عوام اهل سنت به سنت رسول الله عمل کرده و میکنند و نه عوام اهل شیعه پیروی از ائمه اطهار کردهاند. ائمه اطهار ما کوشش کردند تا اینها را داخل در جمعیت کنند، با آنها نماز بخوانند، به تشییع جنازههای آنها بروند. زمان کمکم آمد به این طرف و قدرتمندان این کار را کردند برای این که این دو طایفه با هم سرگرم باشند، و خودشان هر کاری میخواهند بکنند». (صحیفه امام، ج 6، ص94)
از این رو ائمه اطهار علیهمالسلام در موارد زیادی توصیههایی در حفظ وحدت مسلمانان داشتند. امیرالمؤمنین در روایتی میفرماید: «إِنّ الْمـُسْلِمَ أَخُو الْمُسْلِمِ فَلا تَنابَزُوا وَ لَا تَخَاذَلُوا فَإِنَّ شَرَائِعَ الدِّینِ وَاحِدَةٌ وَ سُبُلَهُ قَاصِدَةٌ مَنْ أَخَذَ بِهَا لَحِقَ وَ مَنْ تـَرَکهَا مـَرَقَ وَ مـَنْ فَارَقَهَا مُحِق؛ هر مسلمانی با مـسلمان دیـگر بـرادر اسـت؛ پس القـاب زشـت بر هم نگذارید و دست از یاری هم نشویید که همانا شرایع و قوانین دین یکی و راههای آن هموار و مستقیم است؛ هرکس قدم در آن گذارد، به مقصد رسد و غنیمت برد و هرکه بدان راه نرود، گمراه شـود و پشیمانی برد.»
در این رویات شیوا، امیرالمؤمنین(ع) تأکید دارند مسلمانان به هیچوجه نباید همدیگر را با القاب زشت صدا کنند، چرا که مسلمانان نزد خداوند صاحب احترام و مقام و منزلتند؛ به این سبب است که آن حضرت در دوران حکومت خویش کسانی که در دایره اسلام بودند، همواره تکریم میکرد و به هیچ وجه اعتقادات آنها را سرکوب نمیکرد. این در حالی است که عمده جامعه اسلامی در دوران حکومت حضرت، اهل سنتی بودند که بر اساس تبلیغات دشمنان و منافقان، از خاندان وحی دور افتاده و از دایره ولایت خارج شده بودند.
انتهایپیام/