به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، تخت فولاد مجموعهای تاریخی و فرهنگی و مدفن دانشمندان، عرفا، علما و هنرمندان بسیاری است. بزرگان مدفون در این مجموعه بزرگ هر کدام در عصر خود و حتی پس از آن در جامعه ایران و اسلام تاثیر گذار بودهاند.
خبرگزاری تسنیم در ادامه سلسله گزارشهای «ستارگان مدفون در تخت فولاد» در این گزارش به معرفی عالم فقیه؛ سید عبدالله ثقة الاسلام معروف به میر محمد صادقی میپردازد.
آقا سید عبدالله، فرزند آیتاللّه سید محسن، عالم جلیل و فقیه کامل، از علماى بزرگ اصفهان بوده است. خاندان میر محمد صادقی از سلاسل سادات معظم و مشهور اصفهان هستند که این شهرت آنان، انتساب به یکی از اعلام اجدادشان مرحوم میر محمد صادق بن میر محمد باقر است.
وى در 12 ربیعالثانى سال 1285 قمری متولّد شد. تحصیلات مقدّماتى و سطوح فقه و اصول قرا در اصفهان انجام داد. از اساتیدش در اصفهان، عالم فاضل، میرزا على اصغر حسینى بود که وى مقدارى از سطوح فقه و اصول را نزد او فرا گرفت.
دریافت درجه اجتهاد
او در سن هجده سالگى به عتبات عالیات مهاجرت کرد و در آن سرزمین مقدّس نزد بسیارى اساتید تحصیل نموده و موفق به دریافت اجازه اجتهاد از آنان گردید.
آیتاللّه ثقة الاسلام در نجف اشرف به تدریس و تألیف پرداخت و آثار گرانسنگى از خود برجاى گذاشت و چنانکه خود مىنویسد، یک دوره اصول از مباحث الفاظ تا آخر تعادل و تراجیح را دو مرتبه نگاشته است که یک بار تقریرات اساتید او و بار دوم کتابى مستقل به نام خلاصة الفصول بوده است.
وى در ایام اقامت در نجف اشرف، علاوه بر تحصیل، به تهذیب نفس و تزکیۀ روح نیز اهمیت میداده و با بسیارى از علماى مهذّب و خود ساخته و صاحب کرامت در ارتباط بوده است؛ چنانکه در شرح حال خود مىنویسد: «در این مدت مدید که در عتبات عرش درجات بودم، کرامات و خارق عادات از آن مراقد مطهّره بسیار دیدم و مردمان کامل از اخیار و ابرار و ابدال بسیار ملاقات نمودم و ان شاء اللّه اگر اجل مهلت دهد، کتابى در شرح حالات و تذکره آنان خواهم نوشت».
برخى از اساتید و مشایخ آیتالله ثقه الاسلام
آقا میرزا محمّد على رشتی؛ شیخ لطف اللّه مازندرانى؛ میرزا محمّد حسن شیرازى؛ سیّد اسماعیل صدر؛ میرزا محمّد تقى شیرازى؛ سیّد محمّد فشارکى؛ علامة العصر حاج میرزا حبیب اللّه رشتى؛ سیّد محمّد کاظم یزدى؛ علّامه شیخ الشریعه اصفهانى؛ عالم ربّانى سیّد مرتضى کشمیرى؛ حاج میرزا حسین خلیلى طهرانى؛ علّامه حاج میرزا حسین نورى؛ علّامه میرزا محمّد هاشم چهارسوقى؛ شیخ احمد شیرازى.
وى بعد از فوت استادش، آیتاللّه آخوند خراسانى در سال 1330 قمری و تشتّت وضع اهل علم در نجف اشرف، و انقلابات دنیا، در اثر گرفتاریهاى شخصى و فوت عیال و اختلال امر معاش، به اصفهان بازگشت.
فعالیت آیتالله ثقه الاسلام در اصفهان
او در اصفهان به تدریس و اقامۀ نماز جماعت در مسجد آقا میر سیّد حسن مدرس و موعظه پرداخت، اما حوزۀ اصفهان براى عالم بلند همت و جامع الاطرافى، چون او بسیار کوچک بود. وى در اصفهان به فقر و انواع لطمات و ناملایمات گرفتار گردید. از این رو، از اقامت در اصفهان بسیار متأسف و متأثر بود و اقامت در این شهر را تضییع عمر مىشمرد.
علّامه سیّد محمّدعلى روضاتى مىنویسد: آن مرحوم از جمله اعضاى محترم هیأت علمیه اصفهان بودند که در سال 1361 قمری تشکیل شد. این هیأت مرکّب از بزرگان علمای زمان بود و سالها در روزهاى پنجشنبۀ هر هفتۀ در خانۀ اعضا منعقد میشد و به خصوص در سالهاى اول خدمات دینى و اجتماعى مهمّى از آن صورت گرفت.
مرحوم ثقة الاسلام در عموم جلسهها شرکت مىفرمود و با مسرّت خاطر و بشاشت وجه و علاقۀ وافر به کارهاى علمى و دینى که از ویژگیهای آن مرحوم بود، دیگران را مستفیض مىفرمود و در مسجد رحیم خان نیز که امامت داشت، بسیارى از ایام و لیالى، مؤمنان را از فراز منبر محظوظ و بهره ور میساخت و غالب اهالى محل مشتاقانه گرداگرد منبر افاضهاش جمع مىشدند و به طور خلاصه، وجودش آمر به معروف و ناهى از منکر و سدى سدید در مقابل اهل فسق و فجور بود.
تألیفات
یک دوره اصول فقه، تقریرات اساتید؛ خلاصة الاصول؛ حاشیه بر طهارت شیخ انصارى تا آخر غسل اموات؛ رسائل فقهى شامل؛ مقتصر المقال فى علم الرجال؛ انیس العارفین؛ مشکول؛ لؤلؤ الصدف فى تاریخ النجف؛ مبکى المؤمنین فى اندراس المذهب والدین؛ نور الایمان فى اغاصه بحر العرفان؛ رساله در توحید و نبوت و امامت و عدل و معاد؛ رسالۀ طبق رساله شیخ اسماعیل مقرى در وضو؛ رسالههاى کوچک در رفع شبهات متجدّدین؛ فهرست مشایخ اجازه که به اسلوبى عجیب نوشته شده است؛ ارشاد المسلمین در احوال اولاد امیرالمؤمنان.
آیت اللّه ثقة الاسلام پس از وفات آیت اللّه سیّد مهدى درچهاى در سال 1364 قمری به تدریس خارج فقه و اصول در مسجد نو بازار پرداخت و برخى از افاضل حوزه از محضر مبارک او کسب فیض نمودند.
شاگردان
حضرات آیات و حجج اسلام: سیّد مصطفى موحّد محمّدى؛ شیخ محمّد یزدى؛ سیّد عبدالرسول حجازى دهاقانى؛ سیّد مرتضى مهدوى هرستانى؛ سیّد محمّد تقى مصطفوى؛ شیخ عباس مصباح دستگردى؛ شیخ داود مصاحبى نائینى؛ شیخ غلامحسین تسلیمى رهنانى؛ شیخ محمّد تقى صدیقین؛ میر سیّد على علّامه فانى؛ سیّد حسن علوى خوراسکانى.
وفات
این عالم فرزانه در روز دوشنبه 6 صفر1382 قمری مصادف با 1341 شمسی وفات یافت و با تشییعى عظیم در نزدیک تکیۀ ملک(گلستان شهدا) مدفون شد. در تشییع جنازه ایشان، تمام طبقات، حتى دراویش شرکت داشتند و جنازۀ مطهر ایشان از منزل تا تخت فولاد در حدود هشت کیلومتر بر سر دست تشییع شد و تا حدود یک ماه، مجالس ختم در مساجد مختلف اصفهان برپا بود.
انتهای پیام/164/ز